به گزاش ایسنا، بنابر اعلام ایرپلین تیکت، این مطلب، از مجلهی ایرپلین تیکت به بررسی فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی میپردازد.
تاریخچه
فرودگاه سفدرجونگ (Safdarjung Airport) در سال ۱۹۳۰ در محلهای با همین نام در دهلی نو ساخته شد و تا سال ۱۹۶۲ به عنوان فرودگاه اصلی در این شهر شناخته میشد. به دلیل افزایش ترافیک مسافران، پروازهای غیرنظامی به فرودگاه پالم که بعدا به نام ایندیرا گاندی تغییر یافت، منتقل شد. فرودگاه پالم در طول جنگ جهانی دوم ساخته شده بود و در طول مدت زمان حضور نیروهای بریتانیایی به عنوان یکی از ایستگاههای نیروی هوایی سلطنتی۱ و بعد از خروج آنها به عنوان پایگاه نیروی هوایی هندوستان استفاده میشد.
رکورد تعداد مسافران در فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی، ۱۳۰۰ نفر در ساعت بوده است. به دلیل افزایش جمعیت در دههی ۱۹۷۰، ترمینال دیگری که در حدود چهار برابر بزرگتر از ترمینال قبلی فرودگاه بود ساخته شد. با افتتاح ترمینال جدید (ترمینال شماره دو) در تاریخ دوم مه سال ۱۹۸۶ نام فرودگاه، به پاس قدردانی از ” ایندیرا گاندی “دو به فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی تغییر نام یافت.
رشد قابل توجه صنعت هوانوردی هندوستان منجر به افزایش چشمگیر تعداد مسافران فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی شد. گنجایش ترمینال شمارهی یک در حدود ۱۵/۷ تخمین زده شده بود. در طول سالهای ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ عدد واقعی این آمار ۴/۱۰ میلیون نفر گزارش شد. با احتساب ظرفیت ترمینال شمارهی دو که هم اکنون فعال نیست، گنجایش فرودگاه ۵/۱۲ میلیون نفر بود، ولی تعداد واقعی مسافران در سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ به ۵/۱۶ میلیون نفر رسید. این عدد در سال ۲۰۰۸ به حدود ۲۴ میلیون نفر افزایش یافت و همین افزایش جمعیت در نهایت منجر به ساخت ترمینال سوم و افتتاح آن در تاریخ سوم جولای سال ۲۰۱۰ شد.
دهلی نو یکی از زیباترین و شاخصترین شهرهای کشور هندوستان با داشتن جاذبههای گردشگری فراوان و فرهنگی جذاب به عنوان یکی از پرطرفدارترین مقاصد در بین گردشگران محسوب میشود. با سفر به دهلی نو میتوانید یکی از بیبدیلترین تجربههای زندگی خود را رقم بزنید . ایرپلین تیکت سامانهای مورد اعتماد و باسابقه است که با ارائهی لیست کاملی از پروازها و پشتیبانی شبانهروزی امکان خرید آنلاین بلیط هواپیما به نقاط مختلف جهان را فراهم میآورد. با بازدید از این سامانه میتوانید با پروازها و قیمت بلیط هواپیما دهلی آشنا شوید.
ساخت ترمینال شماره سه فرودگاه بین المللی ایندیرا گاندی در حدود ۳۷ ماه به طول انجامید و با اتمام ساخت این ترمینال ظرفیت مسافران در این فرودگاه به ۳۴ میلیون نفر در سال رسید.
نگاه اجمالی
فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی دهلی نو، از سال ۲۰۰۹ به عنوان شلوغترین فرودگاه هندوستان از نظر تعداد مسافران شناخته شده است. در سال ۲۰۱۷، این فرودگاه از نظر تعداد مسافران با جابجایی بیش از ۶۳ میلیون نفر، شانزدهمین فرودگاه در جهان و هفتمین در آسیا محسوب میشود. قرار است تا پایان سال ۲۰۳۰ ظرفیت سالانهی این فرودگاه به ۱۰۰ میلیون نفر مسافر برسد. هماکنون فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی توسط ادارهی فرودگاههای هندوستان اداره و مدیریت میشود.
فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی دارای سه باند پرواز موازی با مشخصات زیر است:
- باند پرواز شمارهی ۲۹/۱۱ با طول ۴۴۳۰ متر و عرض ۶۰ متر
- باند پرواز شمارهی ۲۸/۱۰ با طول ۳۸۱۰ متر و عرض ۴۶ متر
- باند پرواز شمارهی ۲۷/۰۹ با طول ۲۸۱۳ متر و عرض ۴۵ متر
این فرودگاه در زمرهی معدود فرودگاههای هندوستان است که به سیستم۳CATIII-B ILSمجهز شده است. در طول زمستان سال ۲۰۰۵ مشکلات عدیدهای به دلیل وجود مه شدید در این فرودگاه گزارش شد. پس از آن ایرلاینهای داخلی دورههای آموزشی برای خلبانهای خود به منظور استفاده از سیستم CAT-II برگزار کردند.
در مارس سال ۲۰۰۶، فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی به عنوان اولین فرودگاه هندی، در دو باند خود، فرود و برخاست همزمان دو هواپیما از ایرلاینهای اسپایس جت (SpiceJet) و جت ایرویز (Jet Airways) را تجربه کرد.
۲۱ آگوست سال ۲۰۰۸ زمان افتتاح باند سوم در فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی بود. این باند پرواز که یکی از طولانیترین آستانههای باند پرواز با طول ۱۴۶۰ متر را داراست، به دلیل تولید صدای کمتر هواپیما در زمان فرود ایجاد شده است. این باند تعداد پروازهای فرودگاه در هرساعت را از میانگین ۵۰ به ۱۰۰ پرواز میرساند. این باند پرواز از ۲۵ سپتامبر برای پروازهای غیرنظامی مورد استفاده قرار گرفت.
از اواسط سال ۲۰۱۲ تمامی باندهای پرواز فرودگاه بینالمللی دهلی به منظور کنترل ترافیک در ساعات طول روز به صورت همزمان مورد استفاده قرار گرفته اند. به دلیل افزایش ترافیک هوایی و افزایش تقاضا، برنامه ای برای ساخت باندی موازی سه باند قبلی تدوین شده است.
فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی دهلی به عنوان قطب فعالیت اکثر ایرلاینهای هندی از جمله هواپیمایی هندوستان (Air India)، اسپایس جت، ویستارا (Vistara)، شناخته میشود. این فرودگاه در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰ ایرلاین از سراسر جهان است.
ترمینالها
ترمینال شماره ۱
ترمینال شماره ۱ فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی اخیرا توسط ایرلاینهای لو کاست۴ هندی (IndiGo, SpiceJet) مورد استفاده قرار میگیرد. برنامههایی برای افزایش ظرفیت مسافران در این ترمینال از ۱۸ میلیون به ۳۰ میلیون در سال تا پایان سال ۲۰۲۲ تدوین شده است.
ترمینال ۱A
این ترمینال در اواخر دههی ۱۹۸۰ برای ایرلاینهای هندی ساخته شد. بعد از خسارات وارده از آتشسوزی، فضای داخلی این ترمینال به طور کامل بازسازی شد. سابقا ترمینال A توسط هواپیمایی هندوستان استفاده میشد. ولی این ایرلاین در ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۱۰ به ترمینال شماره ۳ منتقل شد. ترمینال ۱A هماکنون به صورت کامل تعطیل است.
ترمینال ۱C
این ترمینال فقط برای پروازهای ورودی داخلی مورد استفاده قرار میگیرد و به تازگی اکثر قسمتهای آن ارتقا یافته است.
ترمینال ۱D
ترمینال ۱D که به تازگی ساخته شده با ۵۳ هزار متر مربع مساحت، برای پروازهای خروجی داخلی استفاده میشود. این ترمینال ظرفیت سالانه ۱۵ میلیون نفر مسافر را داراست. اکثر امکانات رایج در ترمینالهای فرودگاهها از جمله ۱۶ کیوسک سلف چک این در این ترمینال یافت میشود.
ترمینال شماره ۲
ترمینال شماره ۲ در تاریخ یکم مه سال ۱۹۸۶ با ارزش ۹۵۰ میلیون روپیه افتتاح شد. تا جولای سال ۲۰۱۰ به عنوان ترمینالی برای پروازهای بینالمللی استفاده میشد. از آن پس از ترمینال شماره ۳ فقط سه ماه از سال و فقط برای پروازهای حج استفاده میشود. در سال ۲۰۱۷ بعد از اصلاح ساختمان ترمینال، یکی از ایرلاینهای داخلی به نام گو ایر (GoAir) به این ترمینال منتقل شد و هماکنون برای پروازهای روزانهی سه ایرلاین هندی مورد استفاده قرار میگیرد.
ترمینال شماره ۳
این ترمینال که توسط کمپانی هوک۵(HOK) طراحی شده دارای مساحتی بالغ بر ۲۰ هکتار است. طبقه پایین به پروازهای ورودی و طبقهی بالایی به پروازهای خروجی اختصاص یافته است. ترمینال شماره ۳ دارای ۱۶۷ کانتر دریافت کارت پرواز، ۹۵ کانتر مهاجرت، ۱۵ اسکنر ایکس ری (X-ray)، فروشگاههای دیوتی فری، هتل و امکانات دیگر است.
افتتاح رسمی ترمینال شماره ۳ در سوم جولای ۲۰۱۰ انجام شد و تمامی ایرلاینهای بین المللی تا پایان جولای ۲۰۱۰ و ایرلاینهای داخلی تا پایان نوامبر ۲۰۱۰ به این ترمینال نقل مکان کردند یکی از جذابیتهای ترمینال شماره ۳ وجود یک کابین خلبان هواپیمای بوئینگ ۷۳۷ سری ۸۰۰ (Boeing ۷۳۷-۸۰۰) است که برای مسافران امکان تجربه ای ناب را فراهم میآورد.
ترمینال شماره ۳ برای اولین بار در سراسر هندوستان به سیستم راهنمایی اتوماتیک پارکینگ در یک پارکینگ چند طبقه با گنجایش ۴۳۰۰ خودرو، مجهز شده است. ترمینال شمارهی ۳ به عنوان اولین فاز توسعهی فرودگاه که شامل ساخت ترمینالهای باری و مسافری بیشتری است، به شمار میرود.
حمل و نقل
قطار
نزدیکترین خط آهن به فرودگاه بینالمللی ایندیرا گاندی، ایستگاه پالم است که تا ایستگاه راه آهن دهلی نو، ۱۸ کیلومتر فاصله دارد. روزانه چندین قطار بین این ایستگاهها مسافران را جابجا میکنند.
ترمینالهای شماره ۲ و ۳ از خط مترو اکسپرس فرودگاه بهرهمند هستند. این خط با رنگ نارنجی و طول حدودی ۲۳ کیلومتر، ایستگاه فرودگاه که در ترمینال شماره ۳ قرار دارد را به ایستگاه مترو دهلی نو متصل میکند. اولین قطار ساعت ۴:۴۵ صبح و آخرین قطار ساعت ۱۱:۳۰ شب حرکت میکند. فاصله حرکت قطارها ۱۵ دقیقه است و مدت زمان حدودی ۲۰ دقیقه برای جابجایی بین ترمینال شماره ۳ و دهلی نو تخمین زده شده است.
مسافران میتوانند بلیط مترو را از کانترهای موجود در ایستگاهها و ماشینهای اتوماتیک که در قسمت پروازهای ورودی داخلی و خارجی ترمینال شماره ۳ و قسمت پروازهای ورودی ترمینال شماره ۱ قرار دارند، تهیه نمایند.
تاکسی
با اینکه فرودگاه بینالمللی دهلی از مرکز این شهر فقط ۱۵ کیلومتر فاصله دارد، ولی به دلیل ترافیک بالا ممکن است این مسافت با تاکسی تا ۴۵ دقیقه زمان ببرد. به هر نحو مسافرانی که قصد استفاده از تاکسی فرودگاه را دارند میتوانند از طریق کانترهای موجود در فرودگاه اقدام به گرفتن تاکسی کنند. البته برای این منظور باید بسیار مراقب کلاهبرداری رانندگان تاکسی باشید. نرخ تاکسیها توسط تاکسی متر و برای هر کیلومتر در حدود ۲۰ روپیه محاسبه میشود. تاکسیهای فرودگاه روبروی قسمت پروازهای ورودی ترمینال شماره ۱ و قسمت پروازهای ورودی داخلی و بینالمللی ترمینال شماره ۲ یافت میشوند.
اتوبوس
اتوبوس رایجترین و ارزانترین وسیلهی حمل و نقل بین فرودگاه بینالمللی دهلی و مرکز این شهر محسوب میشود. شرکت حمل و نقل دهلی (DTC) برای جابجایی بین فرودگاه بینالمللی دهلی و مرکز این شهر، هر ۳۰ دقیقه یکبار سرویسهای اتوبوس شاتل را در نظر گرفته است. تمامی اتوبوسها در ترمینال شماره ۳ قراردارند.
انتهای رپرتاژ خبری