میرهاشم حسینی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره حضور در رقابت‌های انتخابی ورود به اردوی تیم ملی، اظهار کرد: بعد از المپیک، در جام باشگاه‌های آسیا حاضر شدم و به مدال رسیدم. از فدراسیون انتظار داشتم، حداقل المپیکی‌ها را از مسابقات انتخابی ورود به اردوی تیم ملی معاف کند و بدون انتخابی به اردو دعوت شوم. بعد از آن برای مسابقات جهانی انتخابی برایم می‌گذاشتند و من هم هیچ مشکلی با آن نداشتم، به هر حال اینطور صلاح دانستند اما واقعیت این است که این انتظار را داشتم.

قدردان کرمی هستم که قبول کرد مربی‌ام باشد

دارنده مدال‌های نقره جهان و طلای بازی‌های آسیایی، درباره حضور در وزن جدید نیز گفت: تمام تلاشم را می‌کنم در وزن جدید خودم را به کادر فنی ثابت کنم و تلخی المپیک را جبران کنم. قبلا وزن کم می‌کردم و زورم به حریفانم می‌چربید اما الان ۲ کیلو زیر وزن ۸۰ کیلوگرم هستم و وزنم کمتر از همه رقبایم بود، در حالیکه حریفانم از ۸۷ یا ۸۸ کیلوگرم وزن کم می‌کنند. به همین خاطر کارم سخت‌تر از وزن قبلی است. استایل بدنی‌ام نیز به شکلی است که شاید کم بیاورم اما واقعا تجربه آقای یوسف کرمی خیلی نقش داشت و از او ممنونم که قبول کرد در رقابت‌های انتخابی مربی من باشد.

امیدوارم شاهد حضور قهرمانان تکواندو در تیم ملی باشیم

وی درباره تجربه کارکردن با یوسف کرمی، خاطرنشان کرد: حقیقت این است که زیاد با او ارتباط نداشتم و با او کار نکرده بودم اما نمی‌دانستم بار فنی او انقدر زیاد است. از یوسف کرمی بخاطر زحماتی که در این مدت برای من کشید تشکر می‌کنم و امیدوارم او به کادر فنی تیم ملی اضافه شود چرا که جایش واقعا خالی است. امیدوارم شرایطی مهیا شود تا همه قهرمانان بیایند و از تجربیات آنها در تیم ملی استفاده کنیم.

در المپیک مثل جنازه بودم!

حسینی در ادامه گفت‌وگو با ایسنا، درباره ناکامی در المپیک توکیو گفت: به نظر من موفقیت در المپیک خیلی به شانس بستگی دارد و به قرعه و مسائل دیگر خیلی ربطی ندارد و شانس حرف اول را در المپیک می‌زند. اصلا از عملکردم در المپیک راضی نیستم. روز مبارزه مثل جنازه بودم و روز من نبود. اصلا میرهاشم همیشگی که جنگنده بود نبودم و نتوانستم کارآیی خودم را نشان بدهم.

قول می‌دهم جبران کنم

چهره المپیکی تکواندوی ایران، ادامه داد: اگر در المپیک مدال می‌گرفتیم خیلی اوضاع تکواندو تغییر می‌کرد و وضعیت تکواندوکاران بهتر می‌شد، به همین خاطر از همه تکواندوکاران و مربیان تکواندو عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم جبران کنم. باید برای مردم هم جبران کنم و باعث شادی آن‌ها شوم. قول می دهم در میادین پیش رو مثل سابق جنگنده و باهوش عمل کنم و بهترین مدال‌ها را بدست بیاورم.

پاداش ۲ میلیونی شورای شهر میانه توهین بود

تکواندوکار وزن ۸۰- کیلوگرم ایران، در پاسخ به این سوال که آیا پس از بازگشت از المپیک از او تجلیل صورت گرفت یا خیر، گفت: شورای شهر میانه دعوت کرد و دو میلیون کارت هدیه دادند اما کاش آن را هم نمی‌دادند و فقط یک دسته گل می‌دادند. ای کاش این کار را نمی‌کردند چرا که از توهین بدتر بود. من اصلا انتظار این برخورد را نداشتم. در مجموع فقط همین دو میلیون را گرفتم. قبل از اعزام هم مسئولان شهر میانه هیچ مراسم بدرقه‌ای نگرفتند و حتی یک زنگ هم نزدند که داری به المپیک می‌روی چیزی نیاز داری یا نه؟ با مدیر کل خیلی در ارتباطم و او واقعا از من حمایت کرد اما حمایت او هم تا یک حدی است.

فقط انتظار احترام داشتم

وی تصریح کرد: خیلی انتظار داشتم فرماندار شهرمان از من حمایت کند اما هیچ حمایتی از من نکرد و حتی یک زنگ هم به من نزدند، واقعا ورزش اصلا در اولیتشان نیست. بعد از المپیک هم انتظار نداشتم که تجلیل کنند چون برایشان مدال نگرفتم اما به هرحال در چند سال گذشته چندین مدال گرفته بودم حالا قسمت نشد اینبار در المپیک مدال بگیرم اما انتظار احترام داشتم، احترام گذاشتن چیز دیگری است. واقعیت این است که این برخوردها دلسردم کرد اما تصمیم‌ گرفتم به این مسائل دیگر فکر نکنم و فقط برای کشورم و مردم بجنگم.

شاید من هم در کنار تکواندو دنبال یک شغل بروم

حسینی با تاکید بر اینکه وضعیت مالی تکواندوکاران اصلا خوب نیست، خاطرنشان کرد: شرایط طوری شده که همه تکواندوکاران کم آورده‌اند و دنبال شغل هستند. این‌ها درد دل است و باید گفته شود . بخدا زشت است برای یک رشته المپیکی که قراردادهای لیگ آن تا این میزان کم باشد. اگرپیش از المپیک قرارداد لیگ من خوب بود اصلا به فکر دو میلیارارد پاداش مدال المپیک نبودم و می‌توانستم بیشتر بر روی کارم تمرکز کنم. همه ما از صفر شروع کردیم، نمی‌گویم خانواده‌هایمان خیلی ضعیف بودند اما همه ما در حد متوسط هستیم. ما همه سمت ورزش آمدیم که هم افتخار کسب کنیم و هم به لحاظ مالی شرایط بهتری پیدا کنیم، اما شرایط انقدر سخت است که شاید من هم در کنار تکواندو بروم و یک شغلی پیدا کنم. واقعا با این اوضاع نمی‌شود فقط تکواندو کار کرد، من به جز طلای جهان و المپیک همه مدال ها را دارم اما امیدوارم مسئولان بیشتر از این‌ها به ما توجه کنند.

مسئولان ورزش حالم را هم نپرسیدند

وی در پاسخ به این سوال که آیا مسئولان ورزش پس از المپیک سراغی از او گرفتند یا خیر، گفت: من که مدال نگرفتم و انتظاری هم نداشتم اما می توانستند یک حالی بپرسند و خسته نباشید بگویند.

توکیو برای تکواندوی ایران نحس بود

حسینی با بیان اینکه خاطره بسیار بدی از المپیک توکیو در ذهن او ماندگار شد، گفت: قطعا در المپیک پاریس جبران می‌کنم. توکیو برای تکواندوی ایران خیلی نحس بود و اصلا جور در نمی آمد.

در المپیک احساس تنهایی می‌کردم

دارنده مدال‌های طلای گرندپری تکواندو، در پاسخ به این سوال که دلیل عملکرد دور از انتظارش در المپیک توکیو را چه می‌داند، خاطرنشان کرد: مشکل فنی نداشتیم اما مشکل ما روحی بود. در مسابقات هم هیچ استرسی نداشتم اما واقعا احساس تنهایی می‌کردم. در دهکده تنها بودم و دقیقا همان اتفاقی که برای یوسف کرمی افتاده بود برای من هم افتاد، کادر فنی پیشم بود اما احساس تنهایی می‌کردم، ای کاش قهرمانانی مثل یوسف کرمی پیش ما بود و ذهنمان آرام می‌شد. من به شخصه اگر ذهنم آرام باشد بهترین نتیجه را می‌گیرم. بودن یک قهرمان و یک بزرگ و اینکه بدانی پشتت به یک بزرگ است باعث قوت قلب می‌شود.

حضور قهرمانان به ملی‌پوشان کمک می‌کند

وی افزود: تکواندو ضعیف نشده اما کشورهای دیگر خیلی سرمایه گذاری می کنند. باید از تکواندوی ایران حمایت شود. بودن چند قهرمان کنار بازیکنان می‌تواند خیلی کمک کند. کاری به بحث فنی ندارم اما همین بودنشان می‌تواند به ما کمک کند و برای ما قوت قلب است. بعد از المپیک در این مدتی که با یوسف کرمی کار کردم واقعا خیلی به بهبود شرایطم کمک کرد.

قبل المپیک در اردو گفتند گوشی‌هایتان را خاموش کنید

حسینی در پایان خاطرنشان کرد: قبل از المپیک در اردو گفتند کلا گوشی‌هایتان را خاموش کنید. من دو ماه مانده به المپیک تلفن همراهم را خاموش کردم و در فضای مجازی هم نبودم و هیچ ارتباطی هم با کسی نداشتم. حتی آقا یوسف (کرمی) هم خیلی ناراحت شده بود که چرا جواب تماس‌ها را نمی‌دهم. ذهنیت این بود که ما برای موفقیت کلا از فضای مجازی دور باشیم اما این تفکر اشتباه بود. تجربه تلخی در توکیو داشتم اما امیدوارم در پاریس با ۴ نماینده حاضر شویم و بتوانیم برای تکواندوی ایران افتخارآفرین شویم.

انتهای پیام