به گزارش ایسنا، با گذشت یک سوم از فصل جاری فوتبال باشگاهی ایران و نزدیکی به بازی‌های سخت و دشوار لیگ برتر، هم‌چنان هیچ بازیکن جدیدی که امیدبخش آینده فوتبال ایران باشد، ظاهر نشده و با ادامه فصل، احتیاط تیم‌ها بیش‌تر می‌شود و اندک فرصت موجود هم به طور کامل از بین خواهد رفت.

صحبت از بی‌میلی تیم‌های لیگ برتری به روند ساختن و پرورش بازیکنان جوان و میدان دادن به این بازیکنان است؛ جایی که تیم‌های کمی برای پیدا کردن استعدادهای فوتبال به مسابقات مختلف سر می‌زنند و در نتیجه ستاره‌های کنونی لیگ برتر همان بازیکنانی هستند که در سال‌های گذشته بودند و هر سال هم پا به سن گذاشته‌تر می‌شوند.

وقتی بعد از گذشت ۱۰ هفته از لیگ برتر ایران هیچ بازیکن زیر ۲۰ سالی برای نخستین‌بار با بازی‌های درخشان خود در لیگ برتر دیده نمی‌شود، در ادامه فصل هم امیدی به بهبود وضعیت نخواهد بود. با توجه به این که تیم‌ها در ۲۰ بازی آینده خود مبنای کار خود را براساس تجربه و کاهش ریسک قرار خواهند داد، احتمال اندک برای میدان دادن به بازیکنان جوان و ظهور استعدادها به کل خشکیده خواهد شد و اکثریت تیم‌ها بنا را بر اعتماد بر بازیکنانی گذاشته‌اند که در دهه سوم فوتبال خود هستند.

شاید بتوان در شرایط کنونی به تعداد انگشت‌های دست بازیکنانی را نام برد که با حدود ۲۰ تا ۲۳ سال، جزو بازیکنان درجه دوم و سوم لیگ برتر ایران به شمار می‌روند اما به جرات کم‌تر بازیکنی وجود دارد که همانند کشورهای توسعه یافته اروپایی، محور حرکتی خود را روی این بازیکنان جوان و آینده‌دار بگذارند.

یک نگاه کوتاه به تیم‌های صدرنشین فصل جاری و بازیکنانی که نقش کلیدی و موثری در موفقیت آن‌ها دارند، نشان می‌دهد که جملگی بازیکنان این تیم‌ها و حتی در بین بازیکنان تعویضی هم هیچ ستاره جوان زیر ۱۸ سالی دیده نمی‌شود که نویدبخش آینده روشن باشد.

شاید تیمی مانند استقلال در این فصل از بازیکنان جوانی مانند امیرحسین حسین‌زاده، امیرعلی صادقی، سبحان خاقانی و حتی رضا آذری بهره برده اما همین بازیکنان حداقل در سه تا چهار فصل گذشته در لیگ برتر مشغول هستند و جزو استعدادهای فصل جاری به شمار نمی‌روند.

در ترکیب پرسپولیس هیچ بازیکن زیر ۲۳ سالی دیده نمی‌شود. آلومینیوم اراک دیگر مدعی فصل جاری هم مبنای خود را روی بازیکنان عمدتا شناخته شده و ۲۸ سال به بالا گذاشته است و بازیکن جوانی در ترکیب خود ندارد. سپاهان به جز یاسین سلمانی که از نوجوانی چهره شده، هیچ جوان دیگری را رو نکرده است.

در فوتبال روز دنیا، تیم‌های بزرگی مانند رئال مادرید با وینیسیوس جونیور، اینتر میلان با بارلا، بایرن مونیخ با موسیالا، لیورپول با آرنولد، چلسی با مونت، سیتی با فودن، یونایتد با گرینوود، آرسنال با باکا، یوونتوس با کیزا و حتی تیم‌هایی مانند سالزبورگ اتریش با کریم ادیمی و ... به دنبال کسب نتایج موفق و قهرمانی در رقابت‌های داخلی و بین المللی هستند و در کنار این بازیکنان، استعدادهای نابی را هم برای موفقیت در آینده رو کرده‌اند.

این روزها که صحبت‌های زیادی از عملکرد خوب وینیسیوس در مادرید می‌شود، حاصل صبوری مسوولان این باشگاه بزرگ مادریدی است که در سه فصل قبل از آن بارها و بارها به پای کم تجربگی و اشتباهات این بازیکن نشست تا بالاخره در فصل جاری سود این اتفاق را هم ببرد. اما در کدام تیم باشگاهی ایران که در فوتبال روز دنیا هم محلی از اعراب ندارند، چنین رویه‌ای انجام می‌شود؟

شاید این وضعیت، آخرین قدم برای ارزیابی وضعیت فوتبال ایران با فوتبال اروپا است که اولی تلاشی برای بروز استعدادها نکرده اما در اروپا یک روند کاملا دقیق و بی‌نقص با هزینه‌های گزاف برای ظهور استعدادهای آینده، طی می‌شود.

وضعیت امروز فوتبال ایران، یک زنگ خطر بزرگ برای آینده خواهد بود؛ جایی که کشورهای آسیایی و نه چندان مطرح منطقه هم به فکر استعدادیابی و پرورش بازیکنان از مدرسه فوتبال افتاده‌اند اما هنوز هیچ تیم یا مسوولی اهمیت این موضوع را درک نکرده و هم‌چنان همان فوتبال سنتی و رویه‌های منسوخ اجرا می‌شود.

انتهای پیام