به گزارش ایسنا، حسام اقبالی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی نوشت: تصاویر ماندگار رزمندگان پیرامون مسجد جامع خرمشهر از ماندگارترین لحظات در خاطره جمعی ملت ایران است. مسجد جامعی که از بیداد دشمن تنش زخمی و در پیکرش بی شرمی ترکش ها را داشت اما برپا و استوار ماند تا بار دیگر یاران محمد جهان آرا را با تن زخمی و تبدار اما استوار در آغوش بگیرد. دریغ که ممد نبود تا ببیند شهر آزاد گشته و خون یارانش پرثمر...

با احترام به یاد و خاطره ی آن مردان مرد و ادای احترام به روح بلند شهدا و امام راحل برآنم تا نگاهی و یادی در حد توان قلم بر آن رویداد عظیم تاریخی بیفکنم.

-حمله رژیم بعث عراق به خاک جمهوری اسلامی ایران در فاصله کوتاهی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با گمان ضعف، پراکندگی و اختلاف میان ایرانیان به وقوع پیوست. سعدون حمادی از نزدیکان دیکتاتور بغداد روایت می کند در برابر استدلال های برخی ژنرال های بعثی در مخالفت با حمله به ایران صدام با شدت بیان داشت که هرگز چنین فرصت تاریخی برای ضربه به ایران فراهم نمی شود و دیگر این جملات را تکرار نکنید. تجربه تجاسر رژیم بعثی نشان داد که پراکندگی و تخریب توان داخلی حاصلش سربرآوردن کفتارهای چموش و گرگ های خاکستری از گوشه و کنار برای نیشتر کشیدن بر جان ایران و امن و آرام مردم آن است. هیچ گاه و به هیچ بهانه ای امنیت ملی و منافع جمعی نباید فدای بازی های کودکانه و حقیر محفلی- گروهی شود. در دیگر آوردگاه ها نیز تجربه تاریخی ما نشانگر همین معنا بوده است که "حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت/ آری به اتفاق جهان می توان گرفت"

حسن و ملاحتی که شاعر شیرازی بر کلام روانه می کند اینجا معنای اتحاد و صیانت از منافع ملی را به ذهن متبادر می کند. به یاد داشته باشیم که در جهان امروز اگر ضعیف و گوشه نشین باشیم زوال و وابستگی غایت آن وادادگی خواهد بود. کشور باید همواره قدرتمند و قادر به دفاع از خویش باشد. شاید تجربه تاریخی جنگ تحمیلی به ما معنای این جمله را به تمامی تفهیم کند "توان موشکی ایران قابل مذاکره نیست"

-وقتی کشوری بیرق استقلال بر دوش می گیرد و می خواهد مقدرات ملی را در خاک خود و توسط فرزندان همان سرزمین تقریر نماید، لاجرم کسان و گردنکشانی در گیتی را خوش نمی آید، ناگزیر سیل بلا و بهانه از پس و پیش فرا می رسند. در جهان دو قطبی آن روزگار که مگر اندکی از کشورها دیگران ذیل اردوگاه عموسام یا داس و چکش امن و امانی برای خود می جستند.

 ملت ایران به پیشوایی یک مرجع عالیقدر شیعه خواست تا استقلال و عزت بی رنگ شده از جفای اجانب و بیداد خودی را  باز چون باز شکاری به چنگ آورد و پرچم استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی را برافرازد. طبعاً چنین مدعا و کرداری هیچ کدام از اردوگاه های قدر قدرت را خوش نمی آمد. حال هرکدام با مدعایی و هراس­های منحصر بخود. اردوگاه شرق از خروج انحصار عدالت خواهی ذیل گفتمان الحادی خود و نیز برخاستن میلیون ها مسلمان محصور در مرزهای خود بیمناک بود و منافع برباد رفته بلوک غرب و بطور مشخص ایالات متحده در ایران پس فردای انقلاب روشن تر از سپیده صبح است.

گفتمان سازی، مرجع و ملجاً شدن و برهم زدن بازی قدرقدرتان بی تاوان میسور نمی آید و جنگ تحمیلی تاوانی بود که اجماع قدرت های جهانی از آستین مرقع و عاریتی رژیم بعث عراق بر ملت ایران تحمیل نمود. اما باز در انقلابی که باور راهبرش "یدالله فوق ایدیهم" و اتحاد کلید واژه ملت اش باشد سوم خرداد پاسخی درخور برای همیشه تاریخ برای سی و یکم شهریور است.

 ارزش جنگ روانی و رساندن پیام در روزهای دفاع و حماسه بخوبی خود را نشان داد. این که افکار عمومی متجاوز و جنایاتش را بشناسند و دولت ها از سوی ملت ها برای قطع یا کاستن از حمایت از دولت متعدی تحت فشار قرار بگیرند از آموخته های آن روزهاست. تبلیغات جنگ و نیز دیپلماسی فعال برای اقناع افکار و نیز تامین نیازهای دفاعی در آن روزهای دشوار اهمیت دیپلماسی در انواع و ساحات گوناگونش را در همیشه ی تاریخ نشان داده و البته هنوز نمایانگر همین معناست.

امروز و در میانه جنگ روایت ها آن گونه که مقام معظم رهبری بین داشته اند "جهاد تبیین" از اهم سرخط های لازم برای کار رسانه ای در کشور است. توفیق این مهم در تولید محتوای مناسب برای بیان حقیقت و غباروبی از آستان راستی با مژگان حقیقت محض است. همان گونه که جماعتی با کار پردامنه برآنند تا حقایق جنگ تحمیلی ،جفای دشمن و خبث برخی ایرانی نمایان (منافقین) را وارونه نشان داه و قاتل را در جایگاه مدعی برنشانند و برکشند.

در میانه ی این تهاجم سنگین در موارد جدید اما ماهیت مشابه نیاز به کاری اقناعی و عمیق است تا فتحی دیگر در خرداد این بار در جبهه ی روایت ها صورت بگیرد.

انتهای پیام