به گزارش ایسنا، ارتقای سلامت شامل روند توانمندسازی افراد در جهت افزایش کنترل بر روی ارتقای سلامتی شان است. یک فرد یا گروه برای دستیابی به سلامت کامل فیزیکی، روانی و اجتماعی باید توانایی شناسایی و درک آرزوها و ارضای نیازها و تغییر و تعامل با محیط را داشته باشد. بنابراین سلامت به عنوان منبع زندگی روزمره درنظرگرفته می شود و نه به عنوان هدف زندگی. سلامت، مفهومی مثبت است که بر منابع اجتماعی و فردی همانند ظرفیت‌های فیزیکی تاکید می‌ورزد. لذا ارتقای سلامت فقط مسئولیت بخش سلامتی نیست و به فراتر از شیوه زندگی سالم یعنی به سمت سلامت سوق پیدا می‌کند.

بنا بر گفته های صاحب نظران، بیمارستان‌ها نقش مهمی درارتقای سلامت، پیشگیری ازبیماری ها وتامین خدمات بازتوانی ایفا می‌کنند. برخی ازاین فعالیت‌ها یک جزء لازم از کار بیمارستان بوده‌اند، با این حال شیوع در حال افزایش بیماری‌های مرتبط با شیوه زندگی و مزمن، نیازمند چشم اندازی وسیع‌تر و تأمین سیستماتیک فعالیت‌هایی چون آموزش درمان، راهبردهایی برای ارتباطات موثر جهت توانمندسازی بیماران برای قبول یک نقش فعال در مدیریت بیماری‌های مزمن و یا مشاوره‌های تشویق کننده است. در این خصوص، رویکرد غالب در مدیریت کیفیت بیمارستان‌ها ازطریق تنظیم استانداردهای خدمات است.

گروهی سه نفره از پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی همدان و دانشگاه علوم پزشکی ایران در نامه ای به سردبیر فصلنامه علمی و پژوهشی «آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ایران» که توسط انجمن علمی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ایران منتشر می شود، آخرین استانداردهای بیمارستان‌های ارتقاء دهنده سلامت را مورد اشاره قرار داده اند.

به گفته محمدعلی سیف ربیعی، پژوهشگر گروه پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی همدان و همکارانش، «پس ازشناسایی نیاز به استانداردهای ارتقای سلامت دربیمارستان ها، سازمان جهانی سلامت، کارگروهی را در نهمین کنفرانس بین المللی بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت درکپنهاگ دانمارک درماه مه سال ۲۰۰۱ تشکیل داد. ازآن زمان به بعد چندین کارگروه و شبکه کشوری برروی تدوین این استانداردها کار کرده اند».

این محققان می گویند: «در نتیجه این اقدامات، پنج استاندارد مرکزی قابل استفاده در تمام بیمارستان‌ها تدوین شد. درسال ۲۰۰۴ میلادی ۵ استاندارد و ۶۸ سنجه اندازه گیری برای خودارزیابی بیمارستان‌های ارتقادهنده سلامت ازسوی سازمان جهانی سلامت منتشر گردید. سپس برای تسهیل در روند خودارزیابی بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت و با توجه به بازخوردهای دریافت شده، سنجه‌های اندازه گیری تعدیل شده به ۴۰ سنجه در همان ۵ استاندارد تغییر یافت».

طبق اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، استانداردهای فوق و استانداردهای فرعی به زبان فارسی ترجمه شدند و برای خودارزیابی و بررسی در بیمارستان‌های مختلفی از جمله دراستان آذربایجان شرقی و همدان مورد استفاده قرارگرفتند.

سیف ربیعی و همکارانش اظهار داشته اند: «مجموعه فعلی استانداردهای بیمارستان‌های ارتقادهنده سلامت یا به اختصار HPH در سال ۲۰۲۰، پس از بازنگری به ۵ استاندارد و ۱۸ استاندارد فرعی تبدیل شدند که با استراتژی جدید جهانی این گونه بیمارستان‌ها برای سالهای ۲۰۲۵-۲۰۲۱  هماهنگ است و با اصول خط مشی جهانی بهداشت فعلی نیز همسو است».

به بیان این پژوهشگران، «این استانداردها نتیجه کار قابل توجه گروه های کاری مختلف در سال های گذشته است. این سند اکنون حاوی مجموعه ای جامع از استانداردهاست که با استفاده از آن، بیمارستان‌های ارتقادهنده سلامت و سایر مراکز خدمات سلامت قادر به ارزیابی عملکرد خود خواهند بود».

گقتنی است، هدف اصلی این راهنمای استاندارد بیمارستان‌های ارتقادهنده سلامت، تشویق تفکر، شناسایی زمینه‌های بهبود و آغاز فرآیندهای بهبود مستمر است. در ضمن باید اشاره کرد هم اکنون این استانداردها به زبان فارسی ترجمه شده و در وب سایت شبکه بیمارستان‌های ارتقادهنده سلامت سازمان جهانی بهداشت برای استفاده در خودارزیابی بیمارستان‌های ایرانی در دسترس هستند.

انتهای پیام