به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد محرک‌های اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه کمتر با افزایش تمرکز کار می‌کنند و بیشتر با بیدار نگه داشتن مغز عمل می‌کنند. اسکن‌های مغزی نشان دادند که این داروها سامانه‌های پاداش و هوشیاری را فعال می‌کنند و به کودکان کمک می‌کنند به کارهایی علاقه‌مند بمانند که معمولا از آن‌ها اجتناب می‌کنند. این داروها حتی الگوهای مغزی مرتبط با کم‌خوابی را معکوس کردند. پژوهشگران می‌گویند این موضوع می‌تواند تشخیص اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه را پیچیده‌تر کند، اگر مشکل زمینه‌ای واقعی، خواب ناکافی باشد.

به نقل از ساینس‌دیلی، داروهای محرک تجویزی مانند ریتالین و آدرال به‌طور گسترده برای درمان اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه  (ADHD)، از جمله در کودکان، استفاده می‌شوند. در ایالات متحده، تخمین زده می‌شود که ۳.۵ میلیون کودک سه تا ۱۷ ساله برای بیش فعالی دارو مصرف می‌کنند. این رقم با شایع‌تر شدن تشخیص این اختلال عصبی ‌رشدی افزایش یافته است.

برای دهه‌ها تصور می‌شد داروهای محرک با تاثیر مستقیم بر نواحی مغزیِ مسئول توجه عمل می‌کنند. پژوهش جدیدی از دانشکده پزشکی دانشگاه واشینگتن در سنت‌لوئیس این توضیح را زیر سؤال می‌برد. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد این داروها در درجه نخست بر سامانه‌های مغزی درگیر در پاداش و بیداری اثر می‌گذارند نه بر شبکه‌هایی که به‌طور سنتی به توجه مرتبط دانسته می‌شوند.

این مطالعه که به تازگی منتشر شده است، نشان می‌دهد محرک‌ها ممکن است با هوشیارتر کردن افراد مبتلا به اختلال بیش‌ فعالی/ کم‌توجهی و افزایش علاقه آن‌ها به کاری که انجام می‌دهند، عملکرد را بهبود دهند. به‌جای بیشتر کردن مستقیم تمرکز، به نظر می‌رسد داروها میزان درگیری با تکلیف را افزایش می‌دهند. پژوهشگران همچنین الگوهای فعالیت مغزی‌ را مشاهده کردند که شبیه اثرات یک خواب شبانه خوب بود و تغییرات معمول مغزی مرتبط با کم‌خوابی را خنثی می‌کرد.

درمان اختلال بیش فعالی/ نقص توجه، خواب و عملکرد

در چارچوب مطالعه، کودکانی که اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه داشتند و داروهای محرک مصرف می‌کردند، بنا بر گزارش والدین، نمرات درسی بالاتری داشتند و در آزمون‌های شناختی بهتر از کودکانی با اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه که محرک مصرف نمی‌کردند عمل کردند. بیشترین بهبودها در کودکانی دیده شد که علائم شدیدتری از اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه داشتند.

با این حال، این مزایا در همه کودکان مشاهده نشد. در میان شرکت‌کنندگانی که کمتر از ۹ ساعت یا بیشتر از میزان توصیه‌شده در شب می‌خوابیدند، کسانی که محرک مصرف می‌کردند نمرات بهتری نسبت به کودکان کم‌خوابِ بدون دارو داشتند. در مقابل، در کودکانی که خواب کافی داشتند، محرک‌ها با بهبود عملکرد مرتبط نبودند. به‌طور کلی، ارتباط میان محرک‌ها و بهبود عملکرد شناختی فقط در کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه در کودکانی که خواب کافی نداشتند، دیده شد.

پژوهشگران هشدار دادند که عملکرد بهتر علی‌رغم خواب ناکافی ممکن است پیامدهای بلندمدت داشته باشد.

کم‌خوابی همیشه برای شما بد است و برای کودکان به‌ویژه بدتر است. کودکانی که بیش ‌از حد خسته‌اند می‌توانند علائمی شبیه اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه نشان دهند، از جمله مشکل در توجه در کلاس یا افت نمرات. در برخی موارد، این می‌تواند به تشخیص نادرست منجر شود، در حالی که مسئله اصلی کم‌خوابی است. داروهای محرک ممکن است با تقلید برخی اثرات خواب کافی، ظاهرا کمک‌کننده به نظر برسند، در حالی که کودکان همچنان در معرض آسیب‌های بلندمدت کم‌خوابی مزمن باقی می‌مانند. پزشکان باید هنگام ارزیابی اختلال بیش‌فعالی/ نقص توجه، کم‌خوابی را در نظر بگیرند و راه‌هایی را برای بهبود خواب بررسی کنند.

انتهای پیام