استفاده از امواج راديويي براي فعال کردن نانوذرات حاوي دارو يکي از راه‌هاي درمان سرطان است. مشکل اين روش تمايل نانوذرات به متجمع شدن و کاهش کارايي اين روش است؛ اما اخيرا پژوهشگران با تغيير اسيديته سلول مانع از تجمع نانوذرات شده‌اند.

به گزارش سرويس فناوري ايسنا، يکي از روش‌هاي درمان سرطان، استفاده از نانوذرات براي پختن تومورها است، اين روش داراي کمتري اثر جانبي است. اخيرا يک تيم تحقيقاتي از مرکز نانوپزشکي سرطان تگزاس نشان دادند که مي‌توان از نانوذرات طلا براي درمان سرطان استفاده کرد. براي اين کار نانوذرات بوسيله امواج راديويي گرم شده که اين گرما موجب پختن سلول‌ها مي‌شود. همچنين پژوهشگران دريافتند که چگونه مي‌توان خاصيت سميت گرمايي اين نانوذرات را افزايش داد.

اين تحقيقات توسط «استيون کرلي» از دانشگاه «تگزاس» و «لون ويلسون» از دانشگاه «رايس» انجام گرفته است. نتايج اين تحقيق در قالب مقاله‌اي تحت عنوان Stability of antibody-conjugated gold nanoparticles in the endo-lysosomal nanoenvironment: Implications for non-invasive radiofrequency-based Cancer therapy در نشريه «Nanomedicine» به چاپ رسيده است.

نانوذرات زيست سازگار طلا وسيله ايده‌آلي براي وارد کردن گرما به تومورها محسوب مي‌شود، زيرا اين نانوذرات غيرسمي بوده، پايدارند و با پوشش‌دهي مي‌توان آنها را براي اتصال به تومورهاي مختلف آماده کرد. برخلاف ترکيبات ضد سرطان معمولي، نانوذرات طلا بي‌خطر هستند؛ مگر اين که با يک منبع انرژي مانند پرتوهاي نزديک قرمز که توسط ليزر تابيده مي‌شوند، فعال شوند. در حقيقت نانوذرات طلاي فعال شده با ليزر به ‌صورت تست باليني براي درمان سرطان گردن و سر توسط کلينيک‌ها مورد آزمايش قرار مي‌گيرند. امواج راديويي نسبت به ليزر از مزيتي برخوردار هستند، اين امواج با بافت‌هاي بدن برهمکنش نداده، بنابراين مي‌تواند درون بدن تا عمق بيشتري نفوذ کند؛ جايي که ليزر قادر به نفوذ در آن نيست.

يکي از اشکالات اين روش آن است که نانوذرات طلا که قرار است توسط امواج راديويي فعال شوند، تمايل زيادي به متجمع شدن دارند؛ بنابراين به ‌صورت کلوخه‌اي درآمده و توانايي جذب انرژي و تبديل به گرما در آنها کاهش مي‌يابد. در اين پروژه محققان به ‌دنبال اين حقيقت هستند که چرا نانوذرات به‌ هم مي‌چسبند و چگونه مي‌توان آنها را از هم جدا نگه داشت. نتايج نشان داد که pH پايين دليل اين تجمع است.

براي خنثي کردن محيط درون اندوزوم، محققان دو داروي مختلف را به سلول وارد کردند؛ «کوکانامايسين آ» آنتي بيوتيکي که براي بدن انسان طراحي نشده و «کلروکوئين» داروي ضد مالاريا، که هر دوي اين داروها اسيديته اندوزوم را افزايش مي‌دهند. نتايج نشان داد که اين داروها عملکرد نانوذرات را بهبود مي‌دهند؛ به‌ طوري که تجمع نانوذرات صورت نمي‌گيرد. انتهاي پيام