شايد براي شما هم پيش آمده باشد كه بخواهيد ترانه‌سرايان برخي ترانه‌ها يا شاعران برخي شعرهاي معروف را بشناسيد؛ به ويژه كه از رسانه‌اي چون صدا و سيما نيز بارها پخش شده باشند و براي شما هم حسي نوستالژيك را تداعي كنند.

يكي از اين شعرها هم همان شعر معروف « كجاييد اي شهيدان خدايي ........ بلاجويان دشت كربلايي » است كه شايد خيلي‌ها كه دستي در شعر و شاعري دارند بدانند از كيست، اما بسياري هم ممكن است درباره شاعر آن چيزي ندانند؛ به ويژه اين كه فضايي امروزي در آن حضور دارد؛ چنان‌كه گمان مي‌بري كاري از شاعري معاصر باشد.

وقتي سخنراني دكتر اعواني، استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی را درباره امام حسين (ع) مي‌خواندم، ايشان پس از بررسي آياتي از قرآن كريم در مورد جایگاه امام حسین(ع) در عرفان اسلامی به نكته بالا اشاره داشتند.

ريیس هیئت مدیره انجمن حکمت و فلسفه ایران در اين باره مي‌گويد: « مولانا اشعار زیبایی درباره امام حسین(ع) دارد که برخی از آنها به صورت سرود تهیه شده و از صدا و سیما پخش می‌شود. شاید مردم تصور نکنند که این اشعار متعلق به مولاناست. همان شعر معروف «کجايید ای شهیدان خدایی/ بلاجویان دشت کربلايی»

به گزارش ايسنا اعوانی مي‌افزايد: عرفا هم به مقام امام حسین(ع) توجه دارند و هم به اینکه ایشان «محیی» بوده؛ یعنی واقعا ایشان را «محی‌ دین » می‌دیدند که عارف بالله به معنی حقیقی است که انجام قیام عاشورا و ایستادگی و شهادت این گونه فقط از یک انسان کامل ساخته است. ایشان در مظهر انسان و ولی کامل هستند و فقط انسان کامل می‌تواند دین را احیاء کند.

عضو هیئت مدیره فدراسیون بین‌المللی انجمن‌های فلسفه جهان در ادامه سخنانش یادآور مي‌شود: امام حسین(ع) در واقع وارث بحق رسول الله (ص) و عالم حقیقی دین است، نه تنها ارث جسمانی از حضرت رسول(ص) بلکه جسم روحانی و معنوی هم از ایشان بردند و وارث ولایت و وارث حقیقی ایشان بودند و البته همه ائمه(ع) ما این گونه بودند و عرفا این‌ها را قبول دارند؛ چنانچه مولانا ( مولانا سني مذهب بوده است) در اشعارش آورده است.

انتهاي پيام