این پرسش که آیا ما در یک جهان واقعی زندگی میکنیم یا یک جهان شبیهسازی شده، برای قرنهای متمادی ذهن فلاسفه را بخود مشغول داشته و اکنون فیزیکدانان دانشگاه بن آلمان بر این باورند که توانستهاند راهی را برای آزمایش این نظریه شناسایی کنند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، «فرضیه شبیهسازی» مورد سوال بسیاری از فلاسفه از افلاطون گرفته تا سقراط قرار داشته است.
فیلم «ماتریکس» نیز بر این ایده که زندگی روزمره انسان در حقیقت یک شبیهسازی ساخته شده توسط یک رایانه بسیار قدرتمند بوده، صحه گذاشته است.
اما اکنون پس از گذشت 2000 سال از گفته افلاطون در مورد بازتاب ضعیف واقعیت عینی توسط حسهای انسانی، کارشناسان بر این باورند که توانستهاند این مسأله را حل کنند.
این دانشمندان دست به ساخت آزمایشی زدهاند که به ادعای آنها میتواند واقعی یا شبیهسازی بودن آن را مشخص کند.
آنها در این آزمایش از مدلهای ریاضیاتی «شبکه کرومودینامیک(QCD)» در تلاش برای بازسازی یک واقعیت شبیهسازی شده استفاده خواهند کرد.
به گفته این محققان، یک شبیهسازی از جهان بدون توجه به پیچیدگی آن باید دارای محدودیتهایی باشد که میتواند آن را آشکار کند.
برای شناسایی محدودیتهای آن، دانشمندان باید شبیهسازی خود از جهان را ایجاد کنند.
این محققان امیدوارند که بتوانند امکان عملی شدن این قضیه را از لحاظ نظری مشاهده کرده و حدود نیروی شر را شناسایی کنند.
شبکه کرومودینامیک کوانتومی یک رویکرد پیچیده بوده که به چگونگی ارتباط گلئونها و کوارکها در حالت سه بعدی میپردازد.
به اعتقاد فیزیکدانان، شبیه سازی فیزیک در این مرحله بنیادی کمابیش با شبیهسازی کارکرد خود جهان برابر خواهد بود.
اگرچه مشکل اصلی برای چنین شبیهسازیهایی این است که قانون فیزیک باید بر روی یک شبکه سه بعدی گسسته تحمیل شود که در زمان پیشرفت میکند. در این زمان است که میتوان از این آزمایش استفاده کرد.
به گفته محققان، این فاصله شبکهای باعث ایجاد یک حد بر انرژی موجود در ذرات شده چرا که هیچ چیز کوچکتر از خود این شبکه نمیتواند وجود داشته باشد.
در این حالت اگر جهان اطراف در حقیقت یک شبیهسازی رایانهای باشد، باید یک میانبر در طیف ذرات پر انرژی ایجاد شود. در حقیقت این نوع میانبر انرژی در تابشهای کیهانی وجود داشته و به آن «حد گرایزن-زاپستین-کازمین» گفته میشود.
این پژوهش در مجله arXiv منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات