رییس دپارتمان زمین دانشگاه زوریخ (ETH) سوئیس با اشاره به بررسی‌های محققان این دانشگاه در خصوص زمین شناسی مکران، احتمال وجود ذخایر هیدروکربوری در مناطق شمالی و ساحلی مکران را ضعیف عنوان کرد و براساس این بررسی پیشنهاد کرد مطالعات اکتشافی در این منطقه بر سایر بخش‌های مکران متمرکز شود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پروفسور ژان پی‌یر بورگ که در سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین المللی تخصصی علوم زمین در محل سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور سخن می‌گفت با تشکر از برگزارکنندگان این گردهمایی گفت: من دانشمندم، آن هم دانشمندی در علوم زمین؛ لذا از سیاست و اقتصاد حرف نمی‌زنم! زمانی که از من دعوت شد در افتتاحیه کنگره صحبت کنم، موضوع سخنرانی را پرسیدم که جواب دادند درباره آینده زمین شناسی صحبت کنید. از این درخواست بسیار تعجب کردم اما یاد یک ضرب‌المثل آفریقایی افتادم که می گوید «اگر نمی‌دانی کجا می‌روی، برگرد ببین از کجا آمده‌ای!»

وی با این مقدمه، مروری بر گذشته زمین شناسی ایران را موضوع سخنان خود قرار داد و در این راستا به تحقیقات دکتر اشتوکلین، زمین شناس برجسته اتریشی که طی سال‌های 1950 تا 1978 (1329 تا 1357) در ایران فعالیت داشت اشاره کرد.

بورگ با اشاره به این که تحقیقات زمین شناسی در ایران به مطالعات اکتشاف نفت برمی‌گردد اسلایدهایی از نقشه تکتونیک ایران که در سال 1968 توسط اشتوکلین تهیه شده و انطباق زیادی با نقشه های جدید دارد را به نمایش گذاشت و با اشاره به تحقیقات وسیع این زمین شناس برجسته اتریشی در بلوچستان و منطقه مکران که به تهیه اولین نقشه منابع نفتی در منطقه مکران منجر شد، اظهار داشت: منطقه مکران شامل رسوبات افقی با تغییر شکل متوالی (Accretionary wedge) است که می‌توانیم با روش‌های ریاضی و فیزیک این تغییر شکل را مدلسازی کنیم.

وی به تحقیقاتی که با همکاری گروهی از دانشجویان دانشگاه ETH زوریخ انجام شده اشاره کرد و گفت: در این تحقیقات محل منابع نفتی مکران مشخص نشده ولی این که در کجاها نفت نیست را تا حد زیادی روشن کرده است. براساس یافته های این بررسی نفت احتمالا در قسمت شمالی و ساحلی نیست.

این زمین شناس خوش ذوق اتریشی صحبت‌های خود را هم با یک ضرب المثل خاتمه داد؛ ضرب المثلی با این مضمون که «هر که دنبال زنبورها می‌رود، عسل را پیدا می‌کند!» و به متخصصان زمین شناسی ایران توصیه کرد ارتباط خود را با جامعه علمی بین‌المللی تقویت کنند و ایده های خود را با همکاران خارجی به اشتراک بگذارند.

انتهای پیام