به گزارش ایسنا، روزنامه قانون نوشت: «خوشبختانه مدت زیادیه که مسئولان دیگه از قانع کردن ما دست کشیدن و میذارن تو حال خودمون باشیم. یعنی اگه یه مدت اصرار داشتن که پارازیت و آلودگی صوتی و آلودگی هوا روی سلامتی تاثیر نمیذاره و خودتون رو لوس نکنین، الان دیگه کاری به کارمون ندارن و میگن «اصلا تاثیر میذاره. که چی؟ چی‌کارش میخواین بکنین؟» و ما با ژست «ما هیچ، ما نگاه» کاری نمی‌کنیم و به زندگیمون ادامه میدیم تا وقتی تموم شه.

یکی از ضررهایی که دانشمندان منحط غربی برای آلودگی و اشعه‌ها نام میبرن، ضعف حافظه‌اس. یعنی میگن بعد از یه مدت که پارازیت تو سرت خورد و دود تو ریه‌ات رفت و صدای بوق و ساختمون سازی تو گوشت پیچید، دیگه یادت میره وسایلت رو کجا گذاشتی یا چی‌کار داشتی.

مثلا تا حالا شده سه ساعت دنبال خودکار بگردین، آخرش ببینین دستتون بوده؟ یا وسط چت کردن، یه لحظه برین دستشویی، همون‌جا همه چیز یادتون بره و برین حموم و یه نفر پای سیستم از شدت معطل شدن خودکشی کنه؟

تازه اینا چیزای ساده بود. پسرخاله‌ام تعریف می‌کرد پسرخاله‌اش که طنزنویس هم هست، یه بار با یه دست مسواک می‌زده، با یه دست کارد آشپزخونه رو برمیداره بده به یه نفر، اشتباهی مسواک رو میده به اون طرف. خودتون تخیل کنین چه بلایی سر دهنش اومده!

ولی امروز دیگه میزان آلودگی‌ها به حدی رسیده که این حواس پرتی‌ها شوخی محسوب میشه. اینایی که قدیم میگفتن بچه‌ام رو گازه و هارهار میخندیدن، الانا میرسن خونه و میبینن بچه تا کمر پخته، باید برگردونن اون طرفشم بپزه. گاهی هم یه آدم درسته گم میشه. اصلا همه این مقدمه‌چینی‌ها واسه این بود که رومون نمی‌شد بگیم یه نفر رو گم کردیم. اگه پیداش کردین بیارین تحویل بدین و مژدگانی بگیرین و قوای سه‌گانه‌ای رو از نگرانی دربیارین.»

انتهای پیام