به گزارش ایسنا، یکی از راهکارهای مطرح در زمینه کاهش اثر بخشی عوارض جانبی داروهای ضد سرطان طراحی سیستم‌های هوشمند انتقال دارو به منظور رهاسازی کنترل شده‌ داروها در بافت هدف است. بر این اساس محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تحقیقات جدید خود تلاش کردند تا نانو الیاف مغناطیسی حساس به pH  را طراحی کنند که بتوان از آن جهت رهاسازی کنترل شده و آهسته‌ داروی ضدسرطان در بافت سرطانی استفاده کرد.

دکتر محمد ایرانی از محققان این طرح، سرطان ریه را یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان‌ها در دنیا معرفی کرد و یادآور شد: داروهای طراحی شده جهت درمان این سرطان، عمر پایینی دارند که این امر منجر به اثربخشی پایین دارو و مصرف آن در دوزهای بالا می‌شود ضمن آنکه افزایش دوز دارو عوارض جانبی بالایی را به همراه دارد.

وی رهاسازی آهسته‌ این دارو در محل هدف را یکی از راهکارهای برای رفع این چالش عنوان کرد و ادامه داد: این روش می‌تواند منجر به افزایش اثربخشی دارو و کاهش اثرات جانبی آن شود. از این رو  استفاده از حامل نانولیفی حساس به pH، مغناطیسی و آنتی باکتری ساخته شده در این طرح می‌تواند در جهت تحقق افزایش اثربخشی مؤثر باشد.

ایرانی، به تشریح نحوه‌ ساخت و عملکرد این نانوالیاف پرداخت و گفت: در این طرح از نانوالیاف پلی لاکتیک اسید/کیتوسان و حساس به pH، جهت رهاسازی آهسته‌ داروی ضد سرطان "دوکسوروبیسین"(نوعی داروی ضد سرطان) استفاده کردیم.

این محقق اضافه کرد: همچنین از نانو مواد اکسید گرافن به عنوان ماده‌ مغناطیسی جهت مسیر یابی مناسب دارو به سلول‌های سرطانی و دی اکسید تیتانیوم جهت افزایش مرگ سلول‌های سرطانی ریه به صورت موضعی در ساخت این نانوالیاف استفاده شد.

به گفته وی، این نانو الیاف با استفاده از فرآیند الکتروریسی، سنتز شده‌است به عنوان یک نانوکپسول حمل دارو عمل خواهند کرد.

این محقق، با اشاره به نتایج به دست آمده از این پژوهش، افزود: با توجه آزمایش‌های صورت گرفته، بازده بالای 90 درصد بارگذاری دارو ،رهاسازی پیوسته و آهسته‌ دارو از نانوالیاف طی دو هفته، رها سازی بیشتر دارو در pH اسیدی نسبت به pH خنثی و مرگ 80 درصدی سلول‌های سرطانی A549 طی 4 روز، از مهمترین نتایج مربوط به کاربرد این نانوالیاف است.

ایرانی خاطر نشان کرد: این نتایج نشان دهنده‌ پتانسیل بالای نانوالیاف مغناطیسی و آنتی باکتریال حساس به pH سنتز شده، در مرگ سلول‌های سرطانی در مقایسه با داروی خالص دوکسوروبیسین است.

این تحقیق از سوی دکتر محمد ایرانی دانش‌آموخته‌ دکترای مهندسی شیمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر و همکارانش اجرایی و نتایج آن در مجله‌ International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر 3.67 منتشر شده ‌است.

انتهای پیام