• پایگاه‌های اطلاع‌رسانی

  • پرتال امام خمینی (ره)
  • سایت مقام معظم رهبری
  • سایت ریاست جمهوری
  • سایت مجلس شورای اسلامی
  • سایت قوه قضاییه
  • سایت شورای نگهبان
  • سایت جهاد دانشگاهی
  • خبرگزاری‌ها

  • ایرنا
  • آنا
  • تسنیم
  • دفاع مقدس
  • سینا پرس
  • قرآنی
  • موج
  • واحد مرکزی خبر
  • هنر آنلاین
  • دانشگاه‌ها

  • دانشگاه تهران
  • دانشگاه علامه طباطبایی
  • دانشگاه صنعتی شریف
  • دانشگاه صنعتی امیرکبیر
  • دانشگاه شهید بهشتی
  • دانشگاه آزاد اسلامی
  • دانشگاه خوارزمی
  • دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
  • دانشگاه شهید چمران اهواز
  • دانشگاه فردوسی مشهد
  • دانشگاه اصفهان
  • دانشگاه تبریز
  • دانشگاه علوم پزشکی تهران
  • دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی
  • دانشگاه پیام نور
  • دانشگاه علم و فرهنگ
  • دانشگاه جامع علمی کاربردی
  • روزنامه‌ها

  • آفرینش
  • اطلاعات
  • جمهوری اسلامی
  • خراسان
  • رسالت
  • مردم‌سالاری

isna header

  • صفحه اصلی
  • علمی و دانشگاهی
  • فرهنگی و هنری
  • سیاسی
  • اقتصادی
  • اجتماعی
  • بین الملل
  • ورزشی
  • استان ها
  • عکس
  • ویدئو
  • صوت
  • گرافیک
  • ایسنا+
  • بازار
  • باشگاه دانشجویان
  • شنبه ۲۱ فروردین ۱۴۰۰ - ۲۱:۱۶
  • GMT 16:46

سرویس عکس

  • مستند
  • خبری
  • ایران
  • English

پرسه در خیابان - ۴۴

۶ اسفند ۱۳۹۹ / ۱۸:۱۲

چشم در چشم ...

فضای شخصی به عنوان عرصه یا حباب محافظِ کوچک اما نامرئی که فرد در اطراف خود حفظ می‌کند، تلقی می‌شود. فضای شخصی، فضایی انتزاعی در اطراف فرد است، زیرا مرئی و واقعی نیست. در عین حال، فضای شخصی، فضای عینی نیز هست به این معنا که فرد و دیگرانی که در نزدیکی او حضور دارند، بر سر رعایت حد و حدود این فضا به توافق رسیده‌اند. اگرچه بر سر روش و چگونگی رعایت  کردن و ابعاد این فضای شخصی با یکدیگر اتفاق نظر نداشته نباشند. رعایت این فضا اینگونه است که فرد از آن محافظت می‌کند و دیگران از ورود به آن اجتناب می‌ورزند. زمانی که فضای شخصیِ فردی بیش‌از حد بزرگ و یا خیلی کوچک می‌شود (یعنی مجبور باشیم با شخصی دیگر با فاصله "نامناسب" ارتباط برقرار کنیم") تاثیر منفی بر افراد و ارتباطات دوسویه دارد. مانند: عبور افراد در نزدیک‌ترین حالت از یکدیگر که رفتارهای انطباقی مانند فاصله گرفتن، برقراری تماس چشمی یا تغییر حالت و جهت‌ قرارگیری بدن به همراه داشته باشد. هنگامی که فضای شخصی افراد توسط غریبه‌ای بطور ناخواسته یا به طور غیر منتظره مورد تعرض قرار می‌گیرد، فرد واکنش منفی یا دفعی نشان می‌دهد.
 در ایران بخاطر فرهنگ رایج در میان عامه مردم، غالبا فضاهای شخصی در عمومی بزرگتر هستند، به همین دلیل مردم در مکان‌های عمومی مثل بازارها و اماکن شلوغ بیشتر با یک غریبه که بیش از حد به آن‌ها نزدیک شده به اصطلاح رایج "چشم تو چشم" یا "چشم در چشم" می‌شوند.

عکس: نسیم منصوری

  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان - چشم در چشم -  اهواز
  • پرسه در خیابان
  • عکاسی خیابانی
  • اهواز
  • استانی-عکس
  • ایرانسل

اخبار مرتبط

  • پرسه در خیابان - ۴۵

  • پرسه در خیابان - ۴۶

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
ISNA
  • آرشیو
  • خط مشی
  • درباره ایسنا
  • تماس با ایسنا
Nastooh Logoنرم‌افزار تحریریهٔ نستوه
  • خط مشی
© 2021 Iranian Students' News Agency. All rights reserved