پرويز خائفي معتقد است: مشكل اساسي شعر جوان امروز، گسيختگي شعر و اجتماع است. اين شاعر در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش ادب دانشجويان ايران (ايسنا)، يادآورد شد: بعد از گذشت دهه‌هاي 40 و 50 و با درگذشت شاعر‌ان قديمي، شعر معاصر و شعر جوان به شكل‌هاي مختلفي در مطبوعات عرضه شد و گويا همه‌ي گويندگان بر آن بودند كه با تجاوز از حدود شعر نيمايي و شاعران معروف آن زمان راهي تازه پيدا كنند؛ به همين دليل نوعي پراكنده‌گويي و آشفتگي در مطبوعات و رسانه‌هاي ديگر به‌وجود آمد. او در ادامه افزود: متأسفانه شاعران جوان به همان اندازه كه تكثير مي‌شدند، از ادب كهن فارسي و ضرورت دانش شعري جدا مي‌شدند. شاعران جوان با كمبود بازار خواننده و جوينده‌ي شعر مواجه شدند و انبوه كتا‌ب‌هايي كه يا با هزينه‌ي شخصي جوانان چاپ مي‌شدند و يا به‌ندرت با ناشري به‌صورت شراكت عرضه مي‌شدند، مورد استقبال جامعه قرار نگرفتند. خائفي يكي از دلايل مورد استقبال واقع نشدن شعر جوان را جنبه‌ي اجتماعي دانست و متذكر شد: جامعه‌ي ما گرفتار زندگي و معاش شد و وقت و حوصله‌ي خواندن شعر را نداشت؛ به همين دليل شعر جوان مهجور ماند و شاعران بعد از چاپ اولين اثر خود كم و بيش مأيوس شدند. اين ضايعه‌ي اجتماعي و ادبي عامل گسستگي شعر نسل‌هاي مختلف شده است. او همچنين معتقد است: شاعران جوان بايد در آثار خود تجديدنظر كنند و با تعمق در وضع اجتماعي جامعه، كوشندگي و تلاش بيش‌تري به خرج دهند. موضوع مهم اين است كه تعدد شعرها مهم نيست. آثار مايه‌دار هرچند اندك باشند، مي‌توانند خوانندگان آگاه و دوستد‌ار شعر را به خود جلب كنند، تا اين مشكل اساسي گسيختگي شعر و اجتماع رفته‌رفته برطرف شود. خائفي با اشاره به نقش پيشكسوتان در پيشرفت شعر جوان، گفت: نقش پيشكسوتان مانده از نسل‌هاي پيشين - اگر مورد قبول شاعران جوان باشند - راهنمايي جوانان در دست‌يابي به شعرهاي سنگين‌تر و برگزيده و متناسب با جامعه و درد جامعه مي‌تواند باشد. شاعران پيشكسوت مي‌توانند با ارتباط با شعر جوان تجربيات گذشته‌ي خويش را در فراز و نشيب شعر معاصر با نسل جوان در ميان بگذارند. انتهاي پيام