حميدرضا علي تاجر دبير آموزش و پرورش ناحيه يك همدان است كه در سال 1364 در منطقه جفير در شمال شرقي هورالهويزه بر اثر استنشاق گاز شيميايي خردل به درجه جانبازي نائل شد. وي در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا اظهار كرد: از سال 80 تاكنون چند نوع اسپري مصرف مي‌كنم و هر ماه يك يا دو بار در بيمارسان اكباتان بخش ريه بستري مي‌شوم.بعضي از داروها كمياب هستند و يا دير به دست ما مي‌رسند. اين جانباز همچنين مي‌گويد: متأسفانه تعداد زيادي از افراد جامعه نمي‌دانند كه با يك جانباز شيميايي چگونه كنار بيايند و يا با او چه طور برخورد كنند و يا اصلا برايشان مهم نيست. وي افزود: جانبازان شيميايي يا جانبازان ديگر تفاوت دارند، آنان كساني هستند كه با مسائل و مشكلات روزمره زندگي دست و پنجه نرم مي‌كنند و به خاطركمبود نفس و نداشتن توان كافي نمي‌توانند آن چنان كه بايد و شايد از آنان انتظار مي‌رود خواسته‌ها را برآورده كنند چون جانباز شيميايي از درون مي‌سوزد. او در پايان گفت: ما بايد جانبازان شيميايي را درك كنيم و بدانيم در زندگي به چه چيزهايي از لحاظ روحي و رواني نياز دارند؟ چه جايگاهي بايد در بين مردم داشته باشند؟، چگونه با آنان برخورد كنند؟ و با آنان كنار بيايند. وي در پايان گفت: جامعه جانبازان شيميايي را به عنوان افرادي كه در زمان جوان و نوجواني زندگيشان را بر طبق اخلاص نهاده و با مشكلاتي كه آن‌هارا آزار مي‌دهد زندگي مي‌كنند، قبول كنند. انتهاي پيام