بيوگرافي استاد فرامرز پايور كه در خبر ساعت 13:30:38 بر روي خروجي ايسنا قرار گرفته از كتاب موسيقي‌دانان ايراني نوشته‌ي پژمان اكبرزاده استفاده شده است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در اين بيوگرافي آمده است:«اين هنرمند موسيقي متولد 1311 در تهران است.از سال 1328 تحت تعليم ابوالحسن صبا قرار گرفت و پس از شش سال موفق به فراگيري دوره‌ي كامل رديف موسيقي ايراني (روي سنتور) و دريافت تقديرنامه‌اي از صبا شد. وي آموختن موسيقي را در محضر عبدالله دوامي، موسي معروفي و ... ادامه داد و مدتي هم نزد امانوئل مليك اصلانيان وحسين دهلوي آهنگسازي آموخت. فرامرز پايور همكاري خود را از سال 1334 با اركستر شماره‌ي يك اداره‌ي هنرهاي زيبا آغاز نمود و از سال 1338 استاد هنرستان موسيقي ملي بود. ضمن آن، كنسرت‌هاي بسياري را در سراسر دنيا به عنوان تكنواز سنتور و سرپرست گروه‌ها به اجرا در آورد. در سال 1342 براي تحصيل زبان به انگلستان رفت و پس از گذراندن دوره‌اي سه‌ساله موفق به دريافت درجه‌ي تخصصي زبان انگليسي از دانشگاه كمبريج (cambridge) شد. در اواخر همين دوره تحصيلي،چند برنامه تك‌نوازي سنتور را همراه با سخنراني‌هاي براي معرفي موسيقي ايراني در دانشگاه‌هاي لندن و كمبريح اجرا كرد و به قول خودش، تحصيل زبان انگليسي را در خدمت معرفي موسيقي ايراني گرفت. پايور در سال 1345 گروه سازهاي ملي را با شركت هنرمنداني برجسته درتالار رودكي تهران تشكيل داد كه اين گروه هم‌چنان بانام گروه فرامرز پايور به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. گردآوري تنظيم و ارائه‌ي آثار هنرمندان قديمي موسيقي ايران مانند: درويش‌خان، عارف قزويني، مرتضي ني‌داوود، عبدالله دوامي، علي‌اكبر شيدا و ... بخشي از فعاليت‌هاي گسترده‌ي اوست. آثار: چندين صفحه تك‌نوازي سنتور با تمبك حسين تهراني، گل‌هاي تازه 133 و 158 با آواز محمدرضا شجريان، آثاري با ويلن ابوالحسن صبا. كاست‌هايي شامل تكنوازي و همنوازي با علي‌اصغر بهاري، جليل شهناز، محمد اسماعيلي ... و خوانندگاني چون علي رستميان، حميدرضا نوربخش و ... آثار چاپ شده: ترانه و اتود دشتي، دستور سنتور (چاپ 1340)، سي‌قطعه چهار مضراب براي سنتور (چاپ 1351)، پرنيان (دو نوازي براي تار و سنتور _ چاپ 1358)، گفت‌وگو (براي ويلن و سنتور _ 1358)، رديف چپ كوك براي سنتور (1359)، تئوري موسيقي (1362)، رديف ابتدايي براي سنتور (1367)، رهگذر (براي فلوت و سنتور _ چاپ 1368)، رديف آوازي و تصنيف‌هاي قديمي به روايت عبدالله دوامي (1378).» انتهاي پيام