به گزارش ایسنا، از چندین روز قبل، نه فقط در رسانه‌های رسمی، بلکه در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز صحبتش بود. درحالی که آبان‌ماه ۱۴۰۲ تنها دومین سالی‌ست که رویداد نوپیا برپا می‌شود انگار اما توسط عدۀ زیادی از فعالان حوزه‌های مختلف شناخته شده است؛ از زبان فارسی و کتاب تا گردشگری، سلامت، اقتصاد و فناوری اطلاعات.

خیابان جمهوری – تقاطع خیابان حافظ؛ مقصد این‌جا بود. نقطه‌ای از شهر که البته نه فقط در روز پنج‌شنبه، بلکه تقریباً همیشه از ازدحام جمعیت پر است! اما اگر شلوغی خیابان را کنار می‌زدی و فارغ از توجه به طبقات پایینی، خودت را به ششم چارسو می‌رساندی، با فضایی مواجه می‌شدی که دیگر تکراری و همانند هر روز آن‌جا نبود. هجدهم آبان‌ماه ۱۴۰۲، روزی شده بود برای «هم‌آفرینی اجتماع‌سازان ایران آینده و شبکه‌سازی مؤثر بین نوآوران اجتماعی کشور».

دیدن پوشش‌های متفاوت این نقضیۀ اولیه را که شاید همه از یک طیف باشند، رد می‌کرد؛ سالن‌های سینمای چارسو که میزبان برنامه‌های نوپیا شده بود، بسیاری از اقشار را کنار هم آورده بود؛ روحانیون، دختران و پسران جوان و برخی نوجوانان حتی همه در یک جا نشسته بودند.

نوپیا ۱۴۰۲ تو را به نشستن در یک فضا و برنامۀ خاص محدود نمی‌کرد. می‌توانستی در یکی از پنل‌های تخصصی یا عمومی حضور پیدا کنی یا در سالن نوپیافریم به تماشای فیلم بنشینی، یا در نوپیانوجوان شنوندۀ تجربیات نوآوران باشی یا اینکه حتی به صرف پذیرایی نوپیا در میان کسب و کارهایی که برای معرفی و ارائه در طبقه حضور پیدا کرده بودند، قدمی بزنی و از برخیشان که ممکن بود توجهت را جلب کنند، بخواهی تا داستانشان را بگویند؛ داستان یک چالش به یک کسب و کار بدل شده بود.

درحالیکه برخی تنها برای شرکت در نخستین اجتماع سالانۀ اتم که در آن از الگوها و تجربه‌های موفق تقدیر شد، آمدند، عده‌ای هم آمده بودند تا بیشتر فقط سخنرانی‌های مربوط به یک پنل خاص را بشنوند، عده‌ای دیگر اما از یک سالن به پنل دیگر و از یکی به دیگری در رفت‌وآمد بودند. برخی هم بیشتر وقت خود را در اجتماع‌های کوچک‌تر می‌گذراندند؛ انگار دوستان تازه‌ای در حوزۀ فعالیت خود یافته یا بعضاَ دوستان قدیمی خود را در این رویداد پیدا کرده بودند. خبرنگاران و عکاسان هم همانند همیشه بودند؛ مشغول گفت‌وگو با مسئولان کسب و کارهای حاضر و گاهی هم حلقه‌ای در راه را ایجاد می‌کردند که نشان از حضور یکی از مدیران مسئول برای بازدید از رویداد بود.

از پنل‌ها، سخنرانی‌ها و غیره می‌شد فهمید این‌بار تریبون به دست مردم است. افرادی که صحبت‌هایشان را می‌شنیدم همان‌هایی بودند که از میان چالش‌های پرفراز و نشیب یک زندگی معمولی به حرفی برای گفتن رسیده بودند و این انگار برخی‌ها را امیدوارتر می‌کرد.

در سکوی پرتاب نوپیا این تیم‌های استارتاپی بودند که آمادۀ ارائه برای جذب سرمایه می‌شدند و در اجتماع کسب و کارهای اجتماعی هم ارائه بود، هم پنل و هم کارگاه.

نوپیا در دومین رویداد خود به بخش رستوران‌های چارسو نیز فضایی دیگر داده بود. شرکت‌کنندگان در این رویداد با ژتون‌هایی که در اختیار داشتند می‌توانستند از هر یک از غرفه‌های فودکورت این پاساژ خرید کنند.   

در ساعات پایانی اغلب شرکت‌کنندگان باز هم به سکوی پرتاب نوپیا بازگشتند. جایی که سرنوشت تیم‌های استارتاپی را تعیین می‌کرد. پس از تشکیل کمیتۀ سرمایه‌گذاری، در مراسم پایانی این رویداد که با حضور شرکت‌کنندگان، داوران، فعالان و نوآوران اجتماعی، نمایندگان بنیاد ۱۵ خرداد و ستاد پیشرفت برپا شد و با سخنرانی سعید زاهدی، دبیر نوپیا و مصطفی زمانیان، رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک رئیس جمهور ادامه یافت، در نهایت نتایج سرمایه‌گذاری تیم‌ها اعلام شد.

رفتن آفتاب از پشت دیوارهای شیشه‌ای چارسو، نشان از نزدیک شدن به پایان این رویداد داشت، البته درحالی که به‌نظر می‌رسید از دل داستان‌های نوآورانه‌ای که روایت شدند، داستان‌های نوآورانه‌ای تازه‌ شروع شده است و مسیر پیشرفت ایران کماکان برای فرزندانش ادامه دارد.

اهداف «نوپیا؛ نوآوری و پیشرفت ایران»، هم‌آفرینی اجتماع‌سازان ایران آینده و شبکه‌سازی مؤثر بین نوآوران اجتماعی کشور است. اولین رویداد نوپیا به‌عنوان بزرگ‌ترین گردهمایی فعالین حوزۀ نوآوری اجتماعی ۳۰ تیرماه سال ۱۴۰۱ در پردیس چارسو برگزار شد و میزبان کارشناسان و نوآوران این حوزه، معاون اول ریاست جمهوری، دبیر شورای عالی جوانان و دیگر فعالان این حوزه بود.

نوپیای ۶ یا دومین دورهمی نوآوران اجتماعی کشور نیز در روز پنجشنبه (۱۸ آبان‌ماه) در پردیس چارسو از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب با دعوت از سه حوزۀ سلامت، آموزش و کسب و کارهای اجتماعی که در زیر فهرست فهرست‌های اصلی نوآوری اجتماعی در جهان است، برگزار شد.

انتهای پیام