به گزارش ایسنا، به نقل از ای بی سی، پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، غزه دارای ۱۷ مؤسسه آموزش عالی با صدها ساختمان آموزشی بود، اما طبق اعلام وزارت آموزش فلسطین، امروز بیشتر این مراکز به کلی ویران شدهاند. بیش از ۱۰۰ ساختمان دانشگاهی تخریب و حدود ۲۰۰ نفر از کارکنان دانشگاهها در جریان جنگ کشته شدند؛ آماری که نگرانیهایی جدی درباره امکان ازسرگیری آموزش عالی ایجاد کرد. با این وجود، دانشگاه الازهر غزه مصمم است اجازه ندهد جنگ آینده آموزشی یک نسل کامل را نابود کند.
وقتی خبرنگاران ای بی سی از پردیس موقت الازهر بازدید کردند، کلاسهای تخریبشده و فضاهای آموزشی موقتی، عمق بحران را نشان میداد، اما همزمان روحیه مقاوم و اراده دانشجویانی را به تصویر میکشید که برای ادامه تحصیل بازگشتهاند. دکتر محمد شُبَیر، معاون دانشگاه، توضیح داد که تصمیم به ازسرگیری آموزش از سر ضرورت و احساس مسئولیت بوده است. او گفت که در دوران جنگ، آموزش آنلاین را با حداقل امکانات و زیر تهدید مداوم انجام دادهاند و کارکنان دانشگاه برای تأمین اینترنت ماهوارهای مجبور بودند از مناطق خطرناک کار کنند.
با پایان جنگ و فراهم شدن شرایط اولیه، دانشگاه تلاش کرد آموزش حضوری را بازگرداند، هرچند بزرگترین پردیس الازهر در منطقه الزهراء – که در طول جنگ در «گذرگاه نتساریم» قرار گرفت – کاملا نابود شد. این پردیس محل پنج دانشکده بود.
خسارت مالی واردشده به دانشگاه بسیار سنگین است. شُبَیر گفت که از بین رفتن پردیس جدید بیش از ۳۰ میلیون دلار خسارت داشته و مجموع تخریبها و از دست رفتن تجهیزات و اموال بیش از ۴۰ میلیون دلار برآورد میشود. با این حال، او تأکید کرد که پیام دانشگاه ثابت مانده است: مردم غزه زندگی، صلح و ثبات میخواهند و آموزش تنها مسیر بازسازی آینده است.
دانشجویان نیز با چالشهای گستردهای روبهرو هستند. بسیاری خانههایشان را از دست دادهاند و سالها در شرایط نامناسب زندگی کردهاند. میرا الاغا، دانشجوی سال اول داروسازی، میگوید انگیزهاش برای بازگشت به تحصیل از ایمان به نقش حیاتی آموزش میآید. با وجود امکانات محدود، او و دوستانش تلاش میکنند ادامه دهند، هرچند فشار روانی و مشکلاتی مانند هزینه بالای رفتوآمد میان خانیونس و غزه، اینترنت ضعیف و نبود فضای مطالعه، زندگی تحصیلی را دشوار کرده است.
دانشجویان رشتههای عملی مانند دندانپزشکی با مشکلات شدیدتری مواجهاند، زیرا تقریبا تمام آزمایشگاهها و تجهیزات عملی آنها نابود شده است. عبدالرحمن عامر، دانشجوی سال پنجم دندانپزشکی، میگوید ابتدا با دیدن ویرانیها امیدش را از دست داده بود، اما ایجاد فضاهای موقت آموزشی، امید تازهای در او ایجاد کرد. او روزانه ساعتها در مسیر رفتوآمد است و هزینهای نزدیک به ۵۰ دلار پرداخت میکند و در عین حال میگوید ابزارهای تخصصی ضروری کمیاب و بسیار گران شدهاند.
بهرغم این دشواریها، بازگشایی حتی محدود دانشگاهها به گفته شُبَیر، قدمی حیاتی در مسیر بازسازی غزه است. برای هزاران جوانی که هر روز از میان خرابهها برای ادامه تحصیل عبور میکنند، آموزش نهتنها یادگیری بلکه شکلی از مقاومت، بقا و مطالبه آیندهای بهتر است. شُبَیر از جامعه جهانی خواست تا بازسازی آموزش عالی در غزه را حمایت کنند و افزود: «ساختمانهای ما نابود شدند، اما اراده ما نه. با ما همراه شوید تا بتوانیم آینده نسل حاضر را حفظ کنیم.»
انتهای پیام
نظرات