به گزارش ایسنا، هر ساله شمار قابل توجهی از پژوهشگران، پیشنهادههای پژوهشی خود را از طریق «سامانه مدیریت پژوهش کایپر» با هدف دریافت حمایت به بنیاد ملی علم ایران ارسال میکنند. پس از ارسال، هر طرح پژوهشی وارد فرایند غربالگری و سپس داوری میشود و در نهایت یا مورد تأیید قرار میگیرد یا رد میشود. بررسی دادههای منتشرشده در سامانه انتشار اطلاعات حمایتهای بنیاد ملی علم نشان میدهد که نرخ پذیرش طرحها یعنی نسبت طرحهای پذیرفتهشده به کل طرحهای ارسالی، حدود ۳۰ درصد است. رد یک طرح پژوهشی لزوماً به معنای ضعف علمی متقاضی یا بیاهمیت بودن ایده ارائهشده یا نداشتن ارزش پژوهشی آن نیست، بلکه گاه عوامل دیگری در این تصمیم مؤثرند و تصمیمگیری بر اساس ملاحظات فنی، سیاستی و اولویتهای پژوهشی کشور صورت میگیرد.
فرایند داوری در بنیاد ملی علم، بهعنوان یک وظیفه و مسئولیت بزرگ بر دوش داوران است و داوری طرحها توسط اعضای هیاتعلمی برجسته دانشگاههای معتبر کشور صورت میپذیرد، ویژگیهایی برای داوران در نظر گرفته شده است تا ارزیابی و داوری طرحها در این نهاد، به بهترین نحو ممکن انجام شود.
بنیاد ملی علم ایران (INSF) اعلام کرد: در پی درخواستهای مکرر پژوهشگران و اعضای هیاتعلمی مبنی بر اطلاع از دلایل رد برخی طرحهای تحقیقاتی، بنیاد ملی علم ایران با هدف ارتقای تعامل با جامعه علمی کشور و افزایش شفافیت در تلاش است جزئیاتی از مهمترین دلایل رد طرحهای پژوهشی را اعلام کند.
در ادامه برخی از دلایل اصلی رد طرحها ارائه میشود:
طرح دریافتی توسط افرادی غیر از اعضای هیات علمی تقاضا شده باشد.
در صورتی که مجری در فهرست طرحهای ناتمام بنیاد قرار داشته و ظرفیت وی برای دریافت حمایت تکمیل شده باشد، سامانه امکان ارسال طرح جدید را نخواهد داد. برای اطلاع از ظرفیت هر پژوهشگر به این آدرس مراجعه کنید. همچنین، اگر از آغاز اجرای یک پژوهش مدت زمان قابل توجهی سپری شده و مجری نسبت به تعیین تکلیف آن اقدام نکرده باشد، این موضوع نیز منجر به رد طرح جدید خواهد شد.
اگر پیشنهاده ارسال شده ضعیف باشد یا بیان مساله شفاف و گویا نباشد و در آن ابهام وجود داشته باشد، طرح پذیرفته نمیشود.
تکراری بودن موضوع و مشابهت با پژوهشهای انجامشده پیشین؛ در چنین مواردی با هدف جلوگیری از موازیکاری و تمرکز بر ایدههای نو، از تصویب طرح خودداری میشود. طرح متقاضی باید پژوهشهای قبلی را بهبود بخشد و باعث خلق دانش تازهای شود. لذا نشان دادن نوآوری و ارائه مستندات کافی برای اثبات وجود نوآوری نسبت به پژوهشهای قبلی امری ضروری است.
عدم تطابق تخصص متقاضی و همکاران وی با موضوع طرح، از عوامل مؤثر در رد طرحهای پژوهشی به شما میرود. تناسب میان توانمندی علمی مجری و تیم تخصصی پیشنهادی با موضوع پژوهش، یکی از شاخصهای اصلی ارزیابی در فرآیند داوری محسوب میشود.
اگر نقش تعریف شده برای همکاران در پیشنهاده فراتر از توانمندی ایشان باشد یا اگر همکاران امکانات کافی را برای پیشبرد طرح در اختیار نداشته باشند نیز طرح رد خواهد شد. در دسترسبودن منابع کافی (چه در سازمان محل کار متقاضی و چه از طریق همکاریها) برای انجام فعالیتهای پیشنهادی حائز اهمیت است.
مغایرت و عدم تناسب تعهدات با خروجی مورد انتظار نیز باعث رد شدن طرح خواهد شد.
در صورتی که یک پژوهش در قالب رساله دکتری در دانشگاه در حال اجرا باشد، ارسال همان پژوهش بهعنوان طرح پژوهشی منجر به رد آن خواهد شد.
اعلام زمانبندی غیرواقعی برای اجرای طرح از سوی متقاضی از دیگر موارد رد طرحها است، اینکه مراحل فعالیتهای پیشنهاد شده مستدل، سازمانیافته و منطقی باشد در داوری تأثیرگذار است.
درصورتیکه مبالغ پیشنهادی متقاضیان طرح در چارچوب سقف مبالغ حمایتی بنیاد باشد اما مبلغ اعلام شده برای اجرای بخشهای مختلف پروژه غیرواقعی باشد؛ این امر باعث رد طرح در مرحله داوری نمیشود. در این موارد داور پیشنهاد خود را به کارگروه اعلام میکند و تصمیمگیری نهایی با کارگروه است.
بر اساس اعلام بنیاد ملی علم ایران، هدف از انتشار این موارد، ارتقای تعامل با جامعه پژوهشی و کمک به تدوین طرحهای قویتر و هدفمندتر در آینده است و از تمامی پژوهشگران تقاضا میشود در فرآیند طراحی و ارائه طرحهای خود، به شاخصهای علمی و سیاستی بنیاد توجه ویژهای داشته باشند تا زمینه بهرهمندی مؤثر از حمایتهای مالی و علمی فراهم شود.
انتهای پیام
نظرات