محققان تايلندي نوعي کرم ضدآفتاب توليد کرده‌اند که علاوه بر محافظت از پوست در برابر آفتاب، مي‌تواند رسانش داروهاي موضعي را نيز انجام دهد. به گزارش سرويس فناوري ايسنا، حفاظت از پوست در برابر تابش‌هاي UVA و UVB که مي‌توانند موجب ايجاد سرطان و سوختگي پوست شوند از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، اما کرم‌هاي ضدآفتاب مي‌توانند از طريق انتقال مولکول‌هاي آلي کوچک به پوست شما آسيب برسانند. برخي از اين مولکول‌ها که به‌عنوان فيلترهاي تابش ماوراي بنفش در کرم‌هاي ضدآفتاب به ‌کار مي‌روند، مي‌توانند بر قدرت باروري تأثير منفي داشته باشند. کرم‌هاي ضدآفتاب معدني از تيتانيا يا اکسيد روي ساخته مي‌شوند و با وجودي که احتمال ورود آنها به پوست پايين است، اما مي‌توانند واکنش‌هايي را که با نور انجام مي‌شوند، کاتاليز کنند. به‌عنوان مثال اين ذرات قادرند موجب ايجاد راديکال‌هاي آزاد شوند که در ابتلا به سرطان و پيري نقش دارند. سوپاسون پاتانارگسون و همکارانش در دانشگاه Chulalongkorn در بانکوک با توليد يک ذره پلي سيلسزکيوکسان (سيليکات پيچيده) هيبريدي که حاوي کروموفورهاي آلي به‌عنوان بخشي از يک شبکه ساختاري معدني است، مزاياي هر دو نوع کرم ضدآفتاب را باهم ترکيب کرده‌اند. اين دو جزء با هم هم‌افزايي دارند به ‌نحوي که کروموفور آلي نور UV را جذب مي‌کند و سپس نور جذب شده توسط ذرات معدني پخش مي‌شود. کارايي نانوکره به ‌دست‌آمده در جذب نور ماوراي بنفش بالاتر از کارايي کرم‌هاي ضدآفتاب تجاري است. پاتانارگسون تصميم داشت يک ماده هيبريدي بسازد که همانند کرم‌هاي ضدآفتاب آلي چسبناک نبوده و بدون ايجاد راديکال‌هاي آزاد، نور را جذب کند. او براي اين کار داراي انگيزه شخصي بود: «پوست من زياد نمي‌تواند دي‌اکسيد تيتانيوم را تحمل کند. در مورد ضدآفتاب‌هاي آلي نيز بايد حالت چسبناکي آنها را تحمل کنم». از آنجايي که در اين محصول جديد کروموفورهاي آلي به شبکه معدني ذرات متصل شده‌اند، احتمال وارد شدن آنها به جريان خون پايين‌تر از مولکول‌هاي آلي کوچک است. به‌علاوه، از آنجايي که پلي سيلسزکيوکسان‌ها ساختار حفره‌اي دارند، مي‌توان مواد معطر يا داروهاي مختلف را وارد آنها کرد تا پس از استفاده از کرم ضد آفتاب، به تدريج رها شده و به‌درون پوست نفوذ کنند. اين محققان نانوکره‌هاي خود را با citronellal که يک دافع حشرات است، آزمايش کرده و دريافتند که زمان حفظ اين بو توسط نانوکره‌ها بسيار طولاني‌تر از زماني است که اين ماده به‌ طور مستقيم مورد استفاده قرار مي‌گيرد. جزئيات اين کار در J. Mater. Chem منتشر شده است. انتهاي پيام