حدود سه هفته تا جام جهانی فوتبال زمان مانده، ولی فوتبال ایران درگیر ماجرای عجیبی شده و هر چه رییس فدراسیون فوتبال تلاش میکند آن را مضحک جلوه دهد، برعکس، آه و افسوس ایرانیان را به همراه داشته است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مساله پیراهنهای تیم ملی ایران از اردوی آفریقای جنوبی شروع شد؛ جایی که کارلوس کیروش مدعی شد پیراهنها کیفیت به شدت پایینی دارند و تعدادشان هم کافی نیست. همان زمان مسئولان نمایندگی شرکت آل اشپورت در خاورمیانه – طرف قرارداد با فدراسیون فوتبال ایران – و مقامات فدراسیون سخنان کیروش را خلاف واقع دانستند و گفتند که کیروش از قرارداد آل اشپورت با ایران و عدم موافقت این شرکت با پرداخت مبلغی به او ناراحت است و این حرفها را میزند.
پس از این اظهارات و در بازگشت تیم ملی به ایران، بازیکنان تیم ملی هم از کیفیت پیراهنها شکایت کردند و حتی مدعی شدند که لباسها پس از شست و شو آب رفتهاند! این بار هم مسئولان آل اشپورت گفتند که بازیکنان تحت فشار کیروش و با اعمال نظر او این حرفها را زدهاند. فدراسیون این بار هم از آل اشپورت حمایت کرد.
ماجرای پیراهنها از این روز به بعد وارد فاز جدیدی شد تا به خاطر بیتوجهی و ساده انگاری مسئول بلند پایه فدراسیون فوتبال به یک آبروریزی ملی تبدیل شود. حرف نسنجیده علی کفاشیان درباره پیراهنهای تیم ملی ایران را به تیتر یک بسیاری از رسانههای دنیا تبدیل کرد؛ جایی که تنها و تنها به استهزای تیم ملی ایران پرداختند و تا توانستند آبرویش را بردند!
به گزارش ایسنا، کفاشیان در واکنش به خبر کم بودن تعداد پیراهنهای تیم ملی و آب رفتن آنها گفته بود که ملیپوشان پیراهنها را با آب سرد بشویند و از تعویض لباس با بازیکنان حریف – که در عرف بینالمللی یک رسم محسوب میشود – پرهیز کنند.
کفاشیان آن حرف را زد تا ماجرای پیراهنهای تیم ملی که میشد خیلی ساده برطرفش کرد، به معضلی تبدیل شود. نکته تعجب برانگیز ماجرا هم این بود که چرا هیچ فرد یا نهادی درباره این مساله موضع نگرفت و هیچ برخوردی حتی به صورت شفاهی با این اتفاق تلخ صورت نپذیرفت؟
تیم ملی در تهران تمرین میکرد و باز هم گلایهها و شکایتهای ملیپوشان و کادر فنی از پیراهنها ادامه داشت تا این که وزیر ورزش و جوانان در اظهار نظری قابل تامل کیفیت لباسهای تیم ملی را مطلوب توصیف کرد.
قابل تامل بودن این اظهارنظر از آن جهت است که وقتی یک مربی حرفهای مثل کیروش و بازیکنان با تجربه تیم ملی از کیفیت لباسها ایراد میگیرند، چطور ممکن است وزیری که آن لباسها را نپوشیده و از آنها استفاده نکرده از کیفیت کار راضی باشد؟
اینک باید پرسید که چرا در حالی که همه از کیفیت لباسهای تیم ملی شاکیاند و مدیر اصلی شرکت آلاشپورت هم به تقلبی بودن لباسها اذعان دارد، چرا وزیر ورزش و جوانان و رئیس فدراسیون فوتبال به عنوان بالاترین مقامهای ورزش و فوتبال کشور چنین اظهارنظر میکنند؟
ماجرا وقتی جالبتر شد که مدیر آلمانی شرکت آل اشپورت با حضور در اردوی تیم ملی در اتریش و دیدن لباسهای شرکتش بر تن ملیپوشان پرده از اتفاق تلخ دیگری برداشت؛ مارتین تاکید کرد که لباس ملیپوشان ایران متعلق به آل اشپورت نیست و تقلبی است!
مدیر شرکت آلمانی آل اشپورت هم حرف کیروش را تصدیق و اعلام کرد که محموله ارسالی به ایران، آن چیزی نبوده که اکنون در اختیار تیم ملی ایران قرار دارد.
به گزارش ایسنا، در حالی حمایتهای بیشائبه – شاید هم با شائبه – فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش از نمایندگی شرکت آل اشپورت در خاورمیانه (تامین کننده لباسهای تیم ملی) ادامه دارد که جعفری، مدیر این نمایندگی که یک ایرانی است چند روز است از دسترس خبرنگاران خارج شده و پاسخگوی اتفاقات نیست.
از همه این مسائل مهمتر این است که چرا تیم ملی در فاصله سه هفته مانده به جام جهانی باید درگیر چنین مسائلی شود. فدراسیون و رییس خنده رویش ادعای مدیریت قوی دارند، اما در عمل نتیجه چیز دیگری از آب در میآید.
مدیران رده بالای ورزشی ایران و فدراسیون نشینها حتما می دانند که وقتی یک نفر همه کارها را به ریشخند میگیرد، دنیا به ما پوزخند می زند و خدای نکرده روزی خواهد رسید که همه با هم برای سرنوشت فوتبال ایران گریه کنیم.
انتهای پیام
نظرات