استاد سعید سهراب پور که 13 سال پیاپی ریاست دانشگاه صنعتی شریف را عهده دار بوده، خاطرات شیرین فراوانی از ربع قرن حضور خود در این دانشگاه دارد اما در ذکر تلخ ترین خاطره خود از دانشگاه که در اوایل ریاستش اتفاق افتاده، لحظه ای تردید ندارد؛ خاطره ای تاسف بار برای او و جامعه علمی کشور که مطمئن است هیچگاه آن را فراموش نخواهد کرد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، دکتر سعید سهراب پور در سال 1344 به عنوان دانش آموخته رتبه اول دانشکده فنی دانشگاه تهران با دریافت بورس تحصیلی از دولت راهی دانشگاه برکلی آمریکا شد و پس از دریافت مدرک کارشناسی ارشد و دکتری و بازگشت به ایران در سال 1350 به دانشگاه شیراز رفت. وی در سال 1355 برای گذراندن اولین فرصت مطالعاتی خود به دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس رفت و پس از بازگشت تا سال 1368 که به دانشگاه صنعتی شریف منتقل شد، دو دوره (سال 1357 و سال 1360)عهده دار پست‌های معاونت دانشجویی و عمرانی دانشگاه شیراز بود.

وی هم‌ زمان با پیوستن به هیأت علمی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی شریف به سمت قائم مقام دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) هم منصوب شد وی پس از بازگشت از دومین فرصت مطالعاتی که در سال 1369 در دانشگاه نیومکزیکو بود، مسؤولیت‌های علمی و اجرایی متعددی از جمله معاونت عمرانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (1370)، عضویت در فرهنگستان علوم (1372)، معاونت عمرانی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (1372)، ریاست دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره) (73) و قائم مقامی وزارت فرهنگ و آموزش عالی (1375) را عهده دار شد.

دکتر سهراب‌ پور در 12 مردادماه سال 1376 به پیشنهاد اعضای هیأت علمی دانشگاه و با حکم وزیر علوم به ریاست دانشگاه صنعتی شریف برگزیده شد که تا 26 مرداد ماه سال 1389 در این سمت فعالیت داشت. چهره‌ ماندگار مهندسی مکانیک کشور در حال حاضر به عنوان قائم مقام رئیس بنیاد ملی نخبگان فعالیت دارد.

دکتر سهراب‌پور در گفت‌و‌گویی به بهانه جشنواره «نیم قرن علم و فناوری دانشگاه صنعتی شریف» که به مناسبت بزرگداشت پنجاهمین سال دانشگاه برگزار می شود در پاسخ به این سوال که ماندگارترین چهره های دانشگاه صنعتی شریف چه کسانی هستند، گفت: اولین چهره ماندگار دانشگاه شریف، مرحوم دکتر مجتهدی بنیان گذار این دانشگاه است. البته اکثر اساتید دانشگاه شریف برجسته و ماندگار هستند. دکتر علی اکبر صالحی به جهت خدمات ارزنده به دانشگاه و کشور برای همگان شناخته شده است و میتوان از وی به عنوان چهره‌ ای ماندگار و سرمایه ای ارزشمند برای دانشگاه شریف یاد کرد. اساتیدی چون دکتر فتوحی، دکتر گلستانه، دکتر صالحی، دکتر مقداری، دکتر شجاع، دکتر اسماعیل زاده و دکتر هاشمی هم از لحاظ علمی جزو چهره‌های ماندگار کشور و دانشگاه هستند.

وی در بیان بهترین خاطره خود از دانشگاه صنعتی شریف می گوید: تیم ربوکاپ دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در سال 2001 میلادی به سوئد رفت و در مقابل تیم های برتر دنیا اول شد، این موفقیت مانند بمب صدا کرد و مدتی بعد اطلاع دادند که رهبر معظم انقلاب قصد بازدید از دانشگاه شریف را دارند.

سهراب پور گفت: از دیگر خاطرات من، جشن چهلمین سال تاسیس دانشگاه ست که از رؤسای قبلی چه در داخل کشور و خارج از کشور دعوت کردیم. همه روسای در قید حیات دانشگاه به جز یک نفر از داخل و یک نفر از خارج در مراسم حاضر شدند و به تمامی رؤسای دعوت شده زمان سخنرانی دادیم. یکی دیگر از خاطرات من حضور برندگان جوایز نوبل دردانشگاه است. هیچ دانشگاهی در کشور وجود ندارد که میزبان بیش از دو نفر از برندگان جایزه نوبل باشد و خوشبختانه برای دانشگاه ما این اتفاق افتاده است که میتوان از آن به عنوان یک افتخار یاد کرد.

رییس اسبق دانشگاه صنعتی شریف در پاسخ به این سوال که بدترین خاطره ای که از دانشگاه در ذهن دارد چه بوده است، می‌گوید: بدترین خاطره را فوراً بیاد می آورم. اسفند 76 اتوبوس تیم ریاضی دانشگاه که برای مسابقات ریاضی کشور به اهواز رفته بود در دره سقوط کرد و شش نفر از دانشجویان ریاضی دانشگاه صنعتی شریف و یک دانشجو از دانشگاه تهران فوت کردند. این خاطره ای تلخ بود که در اوایل ریاست من اتفاق افتاد و هیچگاه فراموش نخواهم کرد.

وی به بازماندگان آن سانحه اشاره کرد و گفت: خانم مریم میرزاخانی برنده جایزه فیلدز و آقای ایمان افتخاری که در ای پی ام کار میکند و خانم دکتر رویا بهشتی استاد دانشگاه در امریکا جزو مجروحان این حادثه بودند که اکنون به عنوان افتخار آفرینان ایرانی در دنیا شهرت دارند.

سهراب پور در بیان بزرگترین موفقیت دانشگاه شریف گفت: این موفقیت که مدام تکرار می شود این است که هر ساله نفرات اول کنکور وارد دانشگاه صنعتی شریف می‌شوند و از 100 نفر اول کنکور تقریباً 95 نفر شریف را انتخاب می‌کنند. این موفقیت اتفاقی نیست و همچنان ادامه دارد و هر ساله اکثر مدال آوران طلای المپیادهای علمی وارد دانشگاه شریف می شوند.

وی در ادامه خاطرنشان می کند: از دیگر موفقیتهای دانشگاه کسب مقام های برتر توسط تیم ریاضی در مسابقات ریاضی دنیا است. اغلب دانشجویان دانشگاه هر ساله در المپیادهای دانشجویی مقام بالا کسب می کنند و این از موفقیتهای بزرگ دانشگاه شریف است که همواره برترین ها این دانشگاه را انتخاب می کنند و دانش آموزان درجه یک کشور شریف را به دانشگاههای دیگر ترجیح می دهند.

سهراب پور که از دوره دانشجویی از دوستان شهید چمران بوده است در بیان خاطره ای از این دانشمند فقید می‌گوید: من درسال 1344 رتبه اول دانشکده فنی دانشگاه تهران شدم و طبق قوانین آن زمان، وزارت فرهنگ رتبه های اول را برای تأمین هیأت علمی دانشگاه ها به خارج از کشور بورسیه تحصیلی می کرد و بنده برای ادامه تحصیل به دانشگاه کالیفرنیا در برکلی رفتم و در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری تحصیل کردم. در آن زمان شهید چمران پس از اتمام دوره دکتری مشغول کار در مرکز تحقیقات جهانی برکلی بود و من با تعدادی از بچه های ایرانی در انجمن اسلامی که دکتر چمران سرپرستی آن را برعهده داشت جلساتی داشتیم و در آن چهار سال که در خدمت دکتر بودیم من و همسرم تحت تاثیر ایشان قرار گرفتیم و با توجه به اینکه فقط من و دکتر چمران متأهل بودیم اغلب جلسات در منزل من و دکتر چمران برگزار می شد و راجع به مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی صحبت می کردیم. در سال 1345 دکتر چمران به من مأموریت داد که درباره حکومت در اسلام صحبت کنم و سه جلسه در مورد این موضوع بحث کردیم و در نهایت این جلسات توسط دکترچمران جمع بندی شد. ایشان همچنین به همسرم مأموریت داد تا درباره موضوع زن در اسلام تحقیق کند ودر نهایت این بحث هم توسط شهید چمران جمع بندی شد و میتوان گفت همکاری با دکتر چمران برای من و همسرم یک خاطره خوب و فراموش نشدنی ست و همواره به آن افتخار می کنیم.

وی با ابراز خرسندی از این که برخی دانشجویان وی را «پدر» خطاب می کنند، با فروتنی گفت: «خب پیرم و پیرمردی این حرف ها را دارد! من دانشجویان را مانند فرزندان خود می دانم و به جهت علاقه ام به جوانان معلم شدم و کار کردن با جوانان برایم بسیار لذت بخش است.»

سهراب پور افزود: اغلب در مراسم ازدواج دانشجویان شرکت میکنم و هدیه می دهم و جالب اینجاست که در بنیاد هم من را پدر خطاب میکنند.

وی در ادامه درباره بزرگترین ضعف دانشگاه شریف هم میگوید: بزرگترین ضعف دانشگاه کمبود فضای فیزیکی آن است که باید به دنبال توسعه فضای فیزیکی دانشگاه باشیم. از لحاظ علمی بهترین اساتید و دانشجویان را داریم اما متاسفانه از نظر تجهیزات و امکانات آزمایشگاهی کمبودهایی داریم اما شاید کمبود فضای فیزیکی مهمترین مشکل دانشگاه شریف باشد و بایستی درگام نخست این کمبود را برطرف کرد و فضای فیزیکی دانشگاه را توسعه داد.

این چهره ماندگار علمی در آستانه سال تحصیلی جدید به ورودی های جدید توصیه کرد: ما نمی‌خواهیم شما دانشجویان فقط در دانشگاه شریف درس بخوانید و این روش درست نیست و بایستی به امور فوق برنامه هم بپردازید. ورزش و فعالیت‌های ورزشی، غیر درسی (عضویت در گروه‌های علمی دانشجویی و نشریات دانشجویی)، فعالیت‌های اجتماعی مثل عضویت در گروه محیط زیست و فردای سبز و فعالیت‌های سیاسی( عضویت درگروه‌های سیاسی و...) از جمله مواردی‌ است که لازم است دانشجویان پس از مباحث درسیشان به آن بپردازند.

وی به فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف هم توصیه کرد: آنها که در داخل کشور هستند برای پیشرفت مملکت تلاش کنند و به وطن خدمت کنند و آنهایی هم که در خارج از کشور به سر می برند سرزمین مادری خود را فراموش نکنند و حتی اگر آنجا شاغلند تا آنجایی که می توانند با توجه به تخصص شان به کشورشان سود برسانند.

قائم مقام بنیاد ملی نخبگان در پایان به جوانان توصیه کرد: هیچگاه امید خود را از دست ندهند چرا که ناامیدی مساله ای را حل نمی کند و در شرایط سخت، تلاش و کوشش خود را دوچندان کنند تا به اهداف عالیه خود برسند.

انتهای پیام