به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «شمشیر داموکلس (Sword of Damocles) اصطلاحی است برآمده از افسانه‌ای یونانی که دلالت دارد بر تهدیدی دائمی که هر واکنشی را ناممکن می‌کند. این افسانه خاستگاه سیاسی دارد ولی اصطلاح شمشیر داموکلس عملا کاربرد غیر سیاسی هم پیدا کرده است؛ اگر چه این اصطلاح ربطی ذاتی به مقولۀ «قدرت» دارد؛ ولو در زمینه‌ای غیر سیاسی.

داموکلس در افسانه‌های یونانی، یکی از درباریان و چاپلوسان دیونیوس، سلطان خودکامۀ سیراکوز، بود که همیشه دربارۀ خوشبختی و عظمت دیونیوس با اغراق و مبالغه سخن می‌گفت. دیونیوس برای تنبیه داموکلس، او را به مهمانی شاهانه دعوت می‌کند. داموکلس در مجلس مهمانی غرق شادی و خوشی بود که ناگهان متوجه شد شمشیری با یک موی اسب در بالای سرش آویخته است و هر آن ممکن است با کمترین حرکت و تکان او، موی اسب پاره شود و شمشیر بر فرق سرش فرود آید.

او با مشاهدۀ این شمشیر فهمید که جاه و جلال فرمانروایان تا چه حد به از دست رفتن آسایش و آرامش آنان تمام می‌شود. از این افسانه اصطلاح «شمشیر داموکلس» گرفته شده است.

شمشیر داموکلس از یک سو دلالت دارد بر تهدیدی دائمی، از سوی دیگر دلالت دارد بر نوعی آچمزشدن. اگر چه هر شخص یا هر فرمانروایی می‌تواند در معرض تهدیدات گوناگونی قرار گیرد ولی برخی گفته‌اند تهدید دائمی‌ای که یک فرمانروا را آچمز می‌کند، چیزی نیست جز «قدرت مردم».

در زندگی روزمره نیز اصطلاح شمشیر داموکلس را در موارد متعددی می‌توان به‌درستی به کار برد ولی وجه مشترک این موارد، همیشه اعمال قدرت از طریق تهدید است؛ تهدیدی که از سوی یک فرد متوجه فرد دیگری است. با این حال در این موارد نفس «تهدید» مصداق بیشتری دارد تا «دائمی‌بودن تهدید.»

هر چه هست، شمشیر داموکلس ناقض آسایش افراد است؛ چه این افراد قدرتمندان عالم سیاست باشند چه بی‌قدرتان زندگی روزمره.»

انتهای پیام