به گزارش ایسنا، ریاض منصور، سفیر فلسطین در سازمان ملل در مصاحبه با روزنامه العربی الجدید گفت: محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین و هیئت‌های همراه وی در نشست‌های مجمع عمومی سازمان ملل درباره حمایت بین‌المللی از ملت فلسطین و موضوع عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل صحبت خواهند کرد. اکنون زمان آن رسیده که ما به عضویت کامل در سازمان ملل دست یابیم به ویژه اینکه توافقی درباره راهکار دو دولت وجود دارد و یکی از آنها دارای عضویت کامل است. مسائلی که با پایان اشغال و استقلال و حقوق ملت فلسطین مرتبط است باید بین دو دولت حل شود. محمود عباس و هیئت‌های همراه وی در نشست‌های خود در نیویورک مسائل مربوط به شهرک سازی، حقوق آوارگان، آشتی داخلی، قدس و اماکن مقدس را مورد بررسی قرار خواهند داد؛ اما محمود عباس دیدار دوجانبه‌ای با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا نخواهد داشت.

وی گفت: زمانی که ما درباره حمایت بین‌المللی از ملت فلسطین صحبت می‌کنیم درباره یک مساله غیر ممکن یا چیزی که قطعنامه‌ شورای امنیت تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل را می‌طلبد صحبت نمی‌کنیم. از همان روزهای انتفاضه اول دبیرکل سازمان ملل گزارشی را درباره ابزارها و گزینه‌های مختلف برای حمایت بین‌المللی از ملت فلسطین صادر کرد. اگر اعزام نیروی حمایتی ممکن نباشد می‌توان درباره مسائل دیگری که به حمایت بین‌المللی کمک می‌کنند، صحبت کرد. بعد از انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس و شهادت ۶۴ نفر در غزه به مجمع عمومی سازمان ملل رفتیم و درخواست کردیم که دبیرکل سازمان ملل گزارشی را درباره حمایت از غیرنظامیان فلسطینی صادر کند چرا که رژیم اشغالگر صهیونیست که باید بر اساس قانون بین المللی از غیرنظامیان حمایت به عمل آورد این کار را نمی‌کند. در نتیجه این مسؤولیت جامعه بین‌المللی است.

وی تأکید کرد: سازمان ملل در گزارش خود موضوع حضور بین‌المللی فشرده از طریق آژانس‌های بین‌المللی را مطرح کرد. زمانی که به غزه حمله می‌شد هزاران نفر به این سازمان‌ها از جمله مدارس آنروا و ساختمان‌های مورد حمایت سازمان ملل پناه می‌بردند. سازمان ملل می‌تواند این مساله را گسترش دهد. یکی از راه‌های حمایت بین‌المللی در مناطق درگیر مناطق پرواز ممنوع یا مناطق امن است که مورد هدف قرار نمی‌گیرند و غیرنظامیان می‌توانند به آنجا پناه ببرند.

منصور گفت: تنها طرفی که می‌خواهد آنروا را تخریب کند و ببندد اسرائیل است. سفیر اسرائیل در نشست‌های شورای امنیت جامعه بین‌المللی را سرزنش می‌کند که چرا آنروا همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهد. اسرائیل خواهان بستن آنروا و لغو پرونده آوارگان است. طرفی که به درخواست اسرائیل پاسخ مثبت داد دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا بود که حمایت‌های مالی از آنروا را قطع کرد. اروپایی‌ها به عنوان یک اتحادیه جمعی حامی مالی اصلی هستند. مسؤولیت جامعه بین‌المللی این است که هرچه سریع تر فرصت لازم را برای بازگشت آوارگان فراهم کند.

ریاض منصور تأکید کرد: ما سال ۲۰۱۲ درخواست عضویت به عنوان کشور ناظر در سازمان ملل را دادیم و به موافقت دو سوم کشورهای مجمع عمومی دست یافتیم. تمام جهان می‌گویند که کشور فلسطین وجود دارد و بیش از ۱۴۰ کشور فلسطین را به رسمیت می‌شناسند؛ اما فلسطین عضو کامل سازمان ملل نیست. ما به ۱۰۰ توافق‌نامه و معاهده بین‌المللی پیوستیم و اکنون به تایید ۹ کشور نیاز داریم به شرط اینکه هیچ کشوری به عضویت دائم فلسطین در سازمان ملل اعتراض نکند. طرف آمریکایی عضویت کامل ما در سازمان ملل را به روند صلح مرتبط کرد و باعث شد تا همه چیز به دست اسرائیل بیفتد و اکنون اسرائیل تصمیم می‌گیرد که ما کی عضو کامل سازمان ملل شویم. شرط دیگری که گذاشتند این است که این مساله بعد از پایان مذاکرات میان دو طرف انجام خواهد شد. اولا آنها مذاکره نمی‌کنند و به نظر ما نباید این مساله را به مذاکرات ربط داد. ما استقلال خود را اعلام کردیم و سفارت خانه‌هایی داریم و بسیاری از کشورها ما را به رسمیت شناخته‌اند. زمانی که شرایط روند صلح ایجاد شود توافق صلح میان دو طرف امضا خواهد شد؛ اما اینکه ما عضویت کامل را داشته باشیم بخشی از حق تعیین سرنوشتمان است.

وی درباره درخواست مجمع عمومی سازمان ملل از دیوان کیفری بین‌المللی برای صدور یک حکم در خصوص اشغالگری رژیم صهیونیستی در اراضی فلسطینی گفت: حکم دیوان کیفری بین‌المللی درباره دو سؤال اصلی است. این دو سؤال درباره مسائلی از جمله نقض قوانین بین‌المللی و نقض حقوق ملت فلسطین درباره موضوع الحاق اراضی فلسطینی در قدس و گسترش شهرک سازی‌ها، محروم کردن ملت فلسطین از حقوق ملی ثابت خود از جمله حق تعیین سرنوشت، حاکمیت، استقلال و پایتخت خود و محروم کردن آوارگان از حقوقشان و قوانین نژادپرستانه رژیم صهیونیستی است که ما و سازمان‌های بین‌المللی آن را آپارتاید می‌نامیم. قرار است این دادگاه حکم خود را بهار آینده صادر کند.

انتهای پیام