به گزارش ایسنا، خبرآنلاین نوشت: روند توسعه بُرد در سامانه‌های «سوم خرداد» به بردهای بالاتر و تثبیت در سطح اثرگذاری راهبردی که با رسیدن به برد ۲۰۰ کیلومتر شروع شده بود، در بازدید فرماندهی‌کل قوا از نمایشگاه نیروی هوافضا در آبان ۱۴۰۲ و با سامانه‌ای به‌نام مهران وارد فاز جدیدی شد.
«مهران» سامانه‌ای بردبلند است که هسته مرکزی آتشبار آن شامل چهار موشک مستقر در پرتابگر جعبه‌ای و رادار آرایه فازی و یک سامانه برد بلند اپتیکی روی یک خودروی تاکتیکی است. کنار آن نیز به خودروهای حامل ۶ موشک دارای پرتابگر جعبه‌ای متصل می‌شود.
سامانه مهران در واقع تکمیل کننده شبکه پدافند هوایی سپاه محسوب می‌شود.
موشک مهران ۱
پدافند موشکی مهران وارث موشک ۲۰۰کیلومتری «سوم خرداد» است که با نام مهران ۱ به این سامانه ملحق شده و همچنین به موشکی دوربردتر به‌نام مهران ۲ هم مجهز شده است که برد اعلام‌شده برای آن ۳۲۰ کیلومتر است.
موشک مهران ۲
سامانه مهران همچنین به موشکی دوربردتر به‌نام مهران۲ هم مجهز شده است که برد اعلام‌شده برای آن ۳۲۰ کیلومتر است.
پرتابگر سامانه موشکی مهران
بر روی تلار (پرتابگر) سامانه موشکی مهران، چهار موشک روی دو بازوی مختلف نصب شده‌اند که از تصاویر منتشرشده برداشت می‌شود هر یک از این دو بازو در راستای ارتفاع دارای درجه آزادی مستقل حرکتی هستند. همچنین کل مجموعه موشک‌ها و رادار قابلیت چرخش در صفحه افقی را هم دارند.
رادار و اپتیک سامانه مهران
رادار و اپتیک سامانه مهران به‌صورت مکانیکی به هم متصل شده‌اند و در زمان حرکت به حالت افقی قرار می‌گیرند تا سامانه کمترین حجم فیزیکی را داشته باشد. سامانه اپتیکی نصب‌شده روی مهران، به‌تنهایی قابلیت دو درجه آزادی حرکتی در سمت و ارتفاع را دارد.
مزیت های میدانی سامانه مهران برای ایران
با ورود مهران به عرصه پدافند کشور کار سامانه‌هایی نظیر سوم خرداد و ۹ دی برای مقابله با پرتابه‌های شلیک‌شده دشمن ساده‌تر می شود، زیرا سامانه موشکی مهران با استقرار احتمالی در نزدیکی مرزهای هوایی کشورمان جنگنده‌های دشمن را ناچار به حفظ فاصله‌ای حداقل ۳۰۰ کیلومتری از حریم هوایی ایران اسلامی خواهد کرد که ضمن محدود کردن دسترسی آنها به عمق خاک کشورمان، طیف گسترده‌ای از بمب‌های هواپرتاب آنها نظیر مهمات SDB یا JDAM با بردی حدود ۱۰۰ کیلومتر را از دور خارج کرده و آنها را ناچار به استفاده از ذخایر محدودتر موشک‌های کروز تهاجمی می‌کند.
مهران با موشک‌های ۳۲۰کیلومتری خود می‌تواند انواع بمب‌افکن، سوخت‌رسان، هواپیماهای ترابری راهبردی و انواع هواپیماهای شناسایی و شنود و رادار پرنده را که در بردهایی فراتر از سامانه‌های تاکتیکی مرسوم پرواز می‌کنند، هم تهدید کند.
قطعاً مهران همانند سایر سامانه‌ها با اتصال به رادارهای کشف و شناسایی اولیه از نظر اطلاعاتی پشتیبانی می‌شود تا در بهترین زمان ممکن بتواند با اهداف در مناسب‌ترین برد درگیر شود.
سامانه پدافندی دوربرد «مهران» را در مقام مقایسه می‌توان با سامانه S-۴۰۰ روسی دارای شباهت دانست که آخرین نسل عملیاتی‌شده پدافند دوربرد روسیه را تشکیل می‌دهد و با توجه به استفاده از تکنولوژی‌های جدید، طراحی بهبود یافته و احتمالا برد عملیاتی بیشتر موشک‌ها، توانایی و عملکرد بهتری نیز نسبت به این سیستم مشهور پدافندی روسی داشته باشد.
انتهای پیام
نظرات