مهدی ذاکریان در گفت‌وگو با ایسنا گفت: تا یک ماه پیش ابتکار عمل در مساله برجام و فعالیت‌های هسته‌ای و ارتباط با آژانس در دست ایران بود. ایران به همه تعهداتش عمل کرده بود و انتظار داشت با تغییر مدیریت سیاسی در ایالات متحده آمریکا آنها به تعهدات‌شان برگردند و این خواسته ۱+۴ هم بود.

وی با اعتقاد به این‌که «ابتکار عمل از دست ایران خارج شده است» تاکید کرد: معتقدم بحث‌های جزیی درباره بازگشت به برجام و چگونگی اجرای برجام و غیره باید در مذاکرات کارشناسی و سیاسی مطرح شود نه در سخنرانی‌ها و موضع‌گیری‌های داخلی. اینکه در رسانه‌ها مقامات ارشد صحبت‌هایی کنند ممکن است موجب خسارت شود.

این کارشناس مسایل بین الملل با اشاره به سفر اخیر انریکه مورا معاون رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا به ایران و تصمیم دو طرف برای برگزاری یک دور مذاکره در بروکسل اظهار کرد: این سفر یک پیام قاطع نه از طرف ۱+۴ بلکه از طرف ۱+۵ داشت که اگر ایران مساله‌اش برای بازگشت به مذاکرات را حل نکند، پیامدهایی خواهد داشت که مهم‌ترین آن زنده شدن قطعنامه‌های سازمان ملل علیه ایران است. شاید برخی بگویند آمریکا که کلا ایران را تحریم کرده است دیگر نباید از بازگشت تحریم‌های سازمان ملل نگران بود، اما مساله این است که تحریم‌های آمریکا هر چند اجرا شد اما مشروعیت بین‌المللی نداشت و حتی دولت‌های روسیه، چین و اروپایی‌ها از تصمیم آمریکا حمایت سیاسی نکردند که همین مساله مشکلات زیادی برای اعتبار بین‌المللی آمریکا به همراه داشت.

ذاکریان هدف از برگزاری نشست بروکسل را "بازگشت طرفین به تعهداتشان و تشویق ایران برای اجرای تعهداتش" دانست و گفت: در گذشته در مذاکرات این بحث بود که آمریکا به تعهداتش برگردد اما این بار از طرفین خواسته می‌شود که به تعهداتشان باز گردند؛ با این تفاوت که آمریکا با موضع برتری نسبت به قبل وارد می‌شود. ما می دانیم که آمریکایی‌ها درباره ظرفیت و توان برنامه هسته‌ای ایران دروغ می‌گویند و ممکن است حتی در آینده به تعهدات‌شان به خوبی و مطلوب عمل نکنند.

وی هم‌چنین درباره مواضع برخی مقامات ایرانی، تاخیر در مذاکرات و حمایت عربستان از سیاست اسراییل افزود: اینها دست به دست هم داده اند تا موضع فشار علیه ایران در یک ماه گذشته تقویت شود.

این کارشناس مسایل بین‌الملل در پاسخ به این که اساسا در این دور از مذاکرات امکان دریافت تضمین از آمریکا و اروپا برای پایبندی شان به تعهدات وجود دارد؟ گفت: این برمی گردد به این که طرفین متقاعد شده باشند که نیاز به تعهدات بین المللی وجود دارد یا نه. طرفین باید به سمت تعهدات با ضمانت بروند به طوری که اگر از آنها عدول کنند برای شان خسارت در بر داشته باشد. اما اگر مذاکره برای وقت تلف کردن باشد آینده خوبی برای برجام متصور نیست.

ذاکریان تصریح کرد: این بار باید در مساله دریافت ضمانت برای اجرای تعهدات دقت بیشتری باشد و موضوع ارجاع به کمیته حل اختلاف مطرح نباشد، مثلا در مرجع بالاتری مثلا دیوان بین‌المللی دادگستری یا شورای امنیت مساله بررسی شود یا پیش بینی خسارت نقض تعهدات را داشته باشند، البته در برجام این پیش بینی به این صورت شده بود که در صورت نقض تعهدات بازگشت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران به اختیار خود انجام شود اما برای طرف‌های مقابل این پیش بینی صورت نگرفته بود و باید در توافق بازگشت به برجام بر سر این مساله به یک فرمول مناسب رسید.

انتهای پیام