به گزارش ایسنا، دکتر «یحیی سراج» شهردار شهر غزه و رئیس سابق کالج دانشگاه علوم کاربردی این شهر در مقاله‌ای برای نیویورک تایمز از از شهر غزه نوشته است: «در دوران نوجوانی در دهه ۱۹۸۰، ساخت مرکز فرهنگی رشاد الشواء با طراحی پیچیده در شهر غزه را که به نام یکی از بزرگترین شخصیت‌های مردمی غزه نامگذاری شده بود و تئاتر، سالن بزرگ، کتابخانه عمومی، چاپخانه و سالن فرهنگی آن را شاهد بودم. این مرکز، گوهر شهر غزه بود اما حالا آن گوهر تلی از خاک و سنگ است که با بمباران اسرائیل نابود شد».

به گفته وزارت بهداشت غزه، تهاجم رژیم صهیونیستی باعث شهادت بیش از ۲۰۰۰۰ نفر شده و حدود نیمی از ساختمان‌های غزه را تخریب یا آسیب رسانده است.

سراج می‌نویسد: «اسرائیلی‌ها چیز دیگری را نیز نابود کرده‌اند؛ ثروت‌های فرهنگی شهر غزه و نهادهای شهرداری، نمادهای نمادین آن، ساحل زیبای آن، کتابخانه‌ها و بایگانی‌های آن و هر رونق اقتصادی که داشت - همه اینها قلب من را شکست. باغ وحش غزه ویران شده است و بسیاری از حیوانات آن از جمله گرگ، کفتار، پرندگان و روباه‌های کمیاب کشته یا از گرسنگی مرده‌اند. سایر تلفات شامل کتابخانه عمومی اصلی شهر، مرکز شادی کودکان، ساختمان شهرداری و آرشیو آن و مسجد بزرگ عمری قرن هفتمی است. نیروهای اسرائیلی همچنین به خیابان‌ها، میادین، مساجد، کلیساها و پارک‌ها آسیب رسانده یا تخریب کرده‌اند».

شهردار غزه در ادامه نوشت: «یکی از اهداف اصلی من پس از انتصاب توسط دولت حماس در سال ۲۰۱۹، بهبود خط ساحلی شهر و ایجاد مشاغل کوچک در امتداد آن بود. چهار سال طول کشید تا این پروژه را به پایان برسانیم، که شامل یک تفرجگاه، مناطق تفریحی و فضاهایی برای آن مشاغل بود. اسرائیل فقط چند هفته طول کشید تا آن را نابود کند. زن مطلقه‌ای که می‌شناختم، قرار بود در ماه نوامبر یک رستوران کوچک باز کند اما رویای او از بین رفته است. محمد، یک فلسطینی معلول، کافه کوچک خود را از دست داد».

چرا تانک‌های اسرائیلی این همه درخت، تیرهای برق، ماشین‌ها و شبکه‌های آب را نابود کردند و چرا اسرائیل به مدرسه سازمان ملل ضربه زد؟ سراج با طرح این پرسش‌ها، نوشت: «نابودی سبک زندگی ما در غزه قابل وصف نیست. هنوز احساس می‌کنم در کابوس هستم، زیرا نمی‌توانم تصور کنم که چگونه یک انسان عاقل می‌تواند در چنین کارزار وحشتناکی از تخریب و مرگ شرکت کند».

شهرداری مدرن غزه در سال ۱۸۹۳ تاسیس شد و یکی از قدیمی‌ترین شهرداری‌های منطقه غرب آسیا بود. به حدود ۸۰۰۰۰۰ نفر، از جمله بزرگترین جامعه فلسطینی‌ها در جهان، خدمات‌رسانی می‌کرد. حتی پس از اینکه رژیم صهیونیستی پس از آغاز جنگ بیش از یک میلیون فلسطینی را از شمال غزه آواره کرد، بسیاری از جمعیت در این شهر باقی ماندند.

او می‌نویسد: «زمانی که اسرائیل جنگ خود را با غزه آغاز کرد، من در خارج از کشور بودم. من سفرم را کوتاه کردم تا برای کمک به مردم برگردم. من سرپرست یک کمیته اضطراری متشکل از کارگران و داوطلبان شهرداری هستم که در تلاش برای تعمیر لوله‌های آب، باز کردن جاده‌ها و پاکسازی فاضلاب و زباله‌های بیماری‌زا هستند. حداقل ۱۴ نفر از کارکنان شهرداری ما کشته شده‌اند. تقریباً همه اعضای کمیته خانه یا بستگان خود را از دست داده‌اند».

سراج با اشاره به شهادت فرزندش در حملات به غزه نوشت: «من هم عزیزی را از دست دادم. بدون اخطار، یک ضربه مستقیم به خانه من در ۲۲ اکتبر، پسر بزرگم، رشدی، عکاس و فیلمساز را کشت. او فکر می‌کرد که در خانه پدر و مادرش امن‌تر خواهد بود. این باعث شد به این فکر کنم که آیا می‌توانستم هدف باشم؟ ما هیچ‌وقت نخواهیم فهمید. رشدی را دفن کردم و سریع با کمیته اورژانس به کار برگشتم».

مقام فلسطینی می‌گوید رژیم صهیونیستی که محاصره غزه را بیش از ۱۶ سال پیش آغاز کرد و «آنچه را که سازمان ملل متحد و گروه‌های حقوق‌بشری آن را اشغال مستمر می‌خوانند، برای مدت طولانی‌تری حفظ کرده، در حال نابودی زندگی در اینجاست».

او با درخواست از همتایان خود برای اعمال فشار به رهبران جهان برای توقف حملات صهیونیست‌ها گفت: «یک مقام اسرائیلی که نامش فاش نشده قول داد غزه را به شهر چادرها تبدیل کند و ساکنان به زور آواره شده‌اند. من از شهرداری‌های جهان - همه - می‌خواهم که رهبران جهان را تحت فشار قرار دهند تا این تخریب بی‌معنا را متوقف کنند».

سراج در پایان نوشت: «نماد غزه ققنوس است که از خاکستر برمی خیزد و بر زندگی اصرار دارد».

انتهای پیام