"22 ژوئیه، روزی است که نروژ در بهت و اضطراب فرو رفت. روزی که احتمالا مردم نروژ دوست دارند، آن را به فراموشی بسپارند، اما هرگز نمی‌توانند. سال گذشته در این روز آندرس بريویک، از شهروندان آن کشور، مرتکب دو حمله مسلحانه مرگبار شد."

به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) شبكه خبري بي.بي.سي در اولين سالگرد كشتار قاتل نروژي در گزارشي نوشته است: « در حالی که مردم نروژ خود را برای اولین سالگرد این حادثه آماده می‌کنند، افکار عمومی بار دیگر معطوف این اقدام خشونت آمیز او شده است.

اتومبیل بمب گذاری شده در اسلو، پایتخت، برای کشتن مقامات ارشد و تیراندازی در جزیره اوتوئیا برای نابود کردن نسل آینده سیاستمداران وابسته به حزب کارگر، همه توسط او طراحی شده بود.

در جریان این دو حمله ۷۷ نفر که اکثریت آنها نوجوان بودند، جان خود را از دست دادند.

حملات نروژ، یکی از مرگبارترین عملیات تروریستی در دهه‌های اخیر در جهان بشمار می‌رود.

این کشتار که توسط آندرس بريویک طراحی شده بود، با خشونت هر چه تمامتر توسط او به اجرا در آمد. بیرحمی او به هنگام عملی کردن نقشه‌اش به حدی بود که هرگونه تقاضای بخششی را از سوی قربانیانش نادیده گرفت.

جوانترین فردی که در جریان حمله به اردوگاه هواداران حزب کارگر در جزیره اوتوئیا کشته شد، تنها ۱۴ سال سن داشت.

واکنش مردم و دولت نروژ در نخستین روزهای پس از این اقدام تروریستی که همه را دچار شوک کرده بود، منحصر بفرد بود.

دهها هزار نروژی با حضور در خیابان‌های اسلو و با در دست داشتن شاخه‌های گل رز به یاد قربانیان این حملات آواز خواندند.

ینس ستولتنبرگ، نخست وزیر نروژ هم وعده داد که هر اقدامی را برای حفظ ارزش‌های بنیادین این کشور انجام خواهد داد.

ستولتنبرگ، همچنین گفت که هدف این حملات "ارزشهای بنیادین" نروژ یعنی دموکراسی و جامعه باز این کشور بوده است و تاکید کرد که واکنش نروژ حرکت به سوی "دموکراسی بیشتر و جامعه ای بازتر" خواهد بود.

و حال پس از گذشت یک سال از این حادثه، به نظر می‌رسد که نخست وزیر به وعده‌هایی که داده، پایبند بوده است.

به این دلیل که هیچگونه تغییری در قوانین نروژ با هدف افزایش قدرت پلیس و سرویس امنیتی کشور صورت نگرفته، قوانین مقابله با تروریسم همچنان همان قوانین قبلی است و همچنین هیچگونه اقدام ویژه‌ای برای محاکمه مظنونان به اقدامات تروریستی صورت نگرفته است.

در خیابان‌های اسلو، دوربین های مداربسته همچنان به ندرت دیده می‌شود و پلیس تنها در صورت داشتن اجازه مخصوص اقدام به حمل سلاح می‌کند.

گفته می‌شود حتی دری که به ساختمان پارلمان در مرکز اسلو منتهی می‌شود، همچنان باز و بدون هرگونه نگهبانی است.

لیزا کریستوفرسون، یکی از نمایندگان حزب کارگر در پارلمان می‌گوید: "هنوز دسترسی به پارلمان بسیار آسان است و ما امیدواریم که این امر همچنان ادامه داشته باشد."

این نماینده پارلمان معتقد است که مردم تمایل ندارند قوانینی تصویب شود که آنها را از حقوق اولیه‌شان محروم کند.

عزم نروژی‌ها برای رعایت تمام حقوق طبیعی افراد، حتی شامل آندرس بريویک در جریان محاکمه 10 هفته‌ای او هم شد. محاکمه او سرانجام ماه گذشته به پایان رسید.

با او همانند هر مظنون دیگری که مرتکب جرم شده، رفتار شد و حتی این فرصت را یافت که در دادگاه با بلند کردن دستش سلامی به سبک ناسیونالیست‌های افراطی بدهد.

او این کار را تازمانی که از او خواسته شد دست از آن بکشد در جریان محاکماتش ادامه داد.

در اولین هفته برگزاری دادگاه به برویک اجازه داده شد که به مدت ۵ روز اقداماتش را توضیح دهد.

او از این فرصت استفاده کرد و جزئیاتی از نحوه و دلایل کشتن شمار زیادی از شهروندان نروژی را بازگو کرد.

در دادگاه و در کمتر از یک متر از جایگاه او، بازماندگان و خانواده‌های کشته شدگان این حملات نشسته بودند.

هر چند پوشش زنده تلویزیونی این دادگاه زمانی که بريویک جزئیاتی از این حملات را ارائه می داد، قطع شد، اما به رسانه‌های جهان این اجازه داده شد تا هر کلمه‌ای را که او در جریان محاکمه‌اش بیان می‌کند، منتشر کنند.

برخی از مردم نروژ از این موضوع ابراز نگرانی کردند که این فرصت به بريویک داده شده تا افکار افراطی‌اش را در مورد ترس از تسلط "اسلام گرایان" نشان دهد.

با توجه به آن که نروژ شاهد ظهور گروه‌های راستگرای افراطی مخالف مهاجرت مسلمانان به این کشور است، این نگرانی وجود داشت که بريویک از این فرصت برای عملی شدن اهدافش استفاده کند.

اما کاتو شیوتز، یکی از وکلای ارشد جنایی، می‌گوید برگزاری دادگاهی علنی این فرصت را به مردم نروژ می‌دهد تا خود درباره بريویک، قضاوتی آگاهانه داشته باشند.

شیوتز می‌گوید: "تصور می‌کنم این اقدام بريویک بیشتر از آن که به نفع راستگراهای افراطی نروژ باشد، به ضرر آنها تمام شد."

به گفته این وکیل نروژی، ایده‌های بريویک به نسبت گذشته از حمایت کمتری برخوردار است.

یان ایگلند، از مقامات پیشین وزارت خارجه نروژ و معاون دیده‌بان حقوق بشر معتقد است: "تنها راهی که واقعا می‌توان با اقدامات تروریستی مقابله کرد این است که به آنها نشان دهیم از آنها بهتر عمل می‌کنیم."

به گفته ایگلند "تمام تلاش تروریست‌ها ایجاد ترس و وحشت در جامعه است. هدف آنها این است که ما ارزش‌های آزادیخواهانه را کنار بگذاریم. اما ما نباید به آنها اجازه این کار را بدهیم."

ایگلند به شدت از سیاست سایر کشورها از جمله آمریکا در مقابله با تهدیدات اقدامات تروریستی انتقاد می‌کند.

معاون دیده‌بان حقوق بشر اتخاذ شیوه‌هایی نظیر ایجاد زندان‌هایی ویژه برای مظنونان به عملیات تروریستی همانند گوانتانامو و یا اعمال شکنجه را در مقابله با تهدیدات تروریستی به چالش گرفته و معتقد است چنین اقداماتی نمی‌تواند نتیجه بخش باشد.

ایگلند می‌افزاید: "تمامی تلاش آمریکا برای مقابله با اقدامات تروریستی باعث از دست رفتن وجهه اخلاقی این کشور شده است. شما می‌توانید ببینید که افکار عمومی در ترکیه، اردن، و یا در تمام خاورمیانه چه دیدگاهی در این باره دارند."

اما ظاهرا آمریکا با تهدیدی متفاوت از آن چه که از سوی بريویک انجام داد، روبروست.

مارکو وینسنزینو، تحلیلگر مسائل امنیتی آمریکا معتقد است: "زمانی که یک کشور تحت حملات مداوم قرار دارد و نیروهایش در سراسر جهان پراکنده است، بالطبع با فعالیت‌های تروریستی متفاوتی روبروست."

به گفته این تحلیلگر، "در مکانی نظیر نروژ به این گونه اقدامات بیشتر از دیدگاه اجرای قانون نگریسته می‌شود، اما در آمریکا این گونه تهدیدات، اعلان جنگ علیه ملت تلقی می‌شود."

یان ایگلند، معاون دیده‌بان حقوق بشر می گوید مطمئن نیست که اگر دو حمله سال گذشته توسط یک شبکه خارجی مثل القاعده انجام می شد، دولت نروژ در مقابل آنها چه واکنشی از خود نشان می‌داد.

اما ایگلند در عین حال می افزاید هنوز معتقد است که نروژی‌ها بهتر از آمریکایی‌ها به این حملات واکنش نشان می‌دادند.»

انتهاي پيام