به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، پژوهشگران اخیرا یک ناحیه را مشخص کرده اند که کنترل آن بخش و یک پروتئین خاص می‌تواند راهی برای درمان بیماری پارکینسون باشد.

این یافته‌ها که توسط دانشمندان مرکز زیست شناسی ساختاری مولکولی دانشگاه لیدز بدست آمده است ، هدف جدیدی را برای توسعه روش‌های درمانی برای کند کردن یا حتی جلوگیری از بیماری فراهم می کند.

پارکینسون بیماری است که بیش از ۱۰ میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است و می‌تواند سبب تخریب اعصاب و مشکلاتی  در حرکت شود که این مشکلات نیز به مرور زمان بدتر می‌شود و تاکنون هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد.

طی این مطالعه پژوهشگران انگلیسی بر روی یک پروتئین به نام" آلفا سینوکلین "متمرکز شده بودند که این پروتئین آغاز پیشرفت بیماری پارکینسون است.

 پروتئین " آلفا سینوکلین " در سلول‌های سالم سیستم عصبی یافت می‌شود اما مشکل زمانی آغاز می‌شود که آنها کنار یکدیگر جمع می‌شوند و پلاکهایی به نام آمیلوئید ایجاد می شود که می تواند عملکرد طبیعی سلولها را مختل کند.

فرض بر این است که یک منطقه کوتاه از پروتئین آلفا سینوکلین ، معروف به NAC نقش مهمی در بیماری پارکینسون دارد زیرا این منطقه مستعد تجمع است.

در این مطالعه محققان دریافتند که دو منطقه خارج از NAC نقش مهمی در کنترل تشکیل آمیلوئید آلفا سینوکلین دارند.

از بین بردن این مناطق باعث جلوگیری از تجمع آنها می‌شود حتی در زمانیکه  NAC هنوز هم وجود داشت.

برای بررسی اهمیت این مناطق  در تجمع پروتئین در سلول‌های زنده ، دکتر "پاتریشیا ون اوستن هاول" (Patricija van Oosten Hawle) و دیگر پژوهشگران دانشگاه لیدز به مطالعه آن پرداختند.

آنها آلفا سینوکلین و نوع پروتئین فاقد مناطق کنترل کننده اصلی را وارد سلول‌های عضلانی کرمهای لوله ای کردند و سپس عملکرد آنها بر حرکت کرمها را مورد بررسی قرار دادند.

هنگامی که مناطق کنترل در کرم‌ها حذف شدند ، آلفا سینوکلین دیگر سبب تجمع نمی‌شد و کرم ها سالم تر و فعالتر بودند و مشکلی در حرکت آنها وجود نداشت.

یافته‌های این مطالعه در مجله" Nature Structural and Molecular Biology "منتشر شد.

انتهای پیام