به گزارش ایسنا، حمید بعیدی نژاد در ادامه نوشت: سوال این است که با در نظر گرفتن کوتاه بودن و یا طولانی بودن زمان ماندگاری ویروس، کدام اقدامات محدود کننده و تا چه مدتی باید در کشور اعمال شوند؟ و سؤال این است که چه روشی میتوان بکار بست که ضمن تاثیرگذاری جدی، جلوی شیوع بیماری را بگیرد و همزمان تا جایی که ممکن است زندگی مردم را هم کاملا مختل نکند، چرا که روشهای خیلی محدود کننده در دراز مدت قابلیت تداوم ندارد. 

در حال حاضر الگوهای متفاوتی در مقابله با شیوع ویروس وجود دارند که متخصصین بهداشتی دنیا بر اساس تجربه، هر یک‌ را بررسی نموده و سعی می کنند خود بهترین تصمیم را برای کشور خود اتخاذ نمایند. آنچه روشن است اینکه کشورهای مختلف در دنیا، روش های مقابله با ویروس کرونا را بر اساس ویژگی های هر شهر، منطقه و یا کشور خود و با در نظرگرفتن عوامل متعدد تعیین می کنند. تعیین این روشها توسط مدیران عالی و متخصصان کشور در جلسات کارشناسی صورت می گیرد که در خصوص آنها صدها ساعت و یا بیشتر وقت صرف می شود. طبیعی است که روش ها مرتب اصلاح و تکمیل می شوند و باید هم بشوند. اینجاست که باید پذیرفت شیوه و قاعده ای جهانشمول از قبل تعریف شده برای مقابله با این ویروس تعیین نشده است، الان در کشورهای مختلف در دنیا نیز شیوه های مختلفی برای مقابله صورت می گیرد. 

از مدیریت وزارت امور خارجه تشکر می کنیم که نمایندگی های یران در خارج از کشور را موظف نموده است که تجربیات کشورها را جمع آوری نموده و برای بررسی توسط مسئولین مرتبط کشور به تهران ارسال نمایند. 

امروزه الگوی چین طبعا از قوی ترین الگوهای مقابله است. این الگو بر اساس مقابله تهاجمی و همه جانبه مبتنی بر اعمال قرنطینه کامل است که بر شهر ووهان اعمال گردیده است به طوری که تمامی رفت و آمدها در شهر ممنوع گردید.

در برابر، الگوهای دیگری هم وجود دارند. الگوی کره جنوبی و یا الگویی که عمده ی کشورهای اروپایی و آمریکا اتخاذ کرده اند. دیروز نخست وزیر انگلیس صریحا اعلام کرد که ما به روش های خیلی محدود کننده و تهاجمی مانند قرنطینه و تعطیل نمودن تمامی فعالیت های جمعی آنطور که در ایتالیا اعمال می شود اعتقادی نداریم، چنانچه به گفته وی ایتالیا با اعمال شدیدترین اقدامات هم نتوانسته است تعداد مبتلایان را کاهش دهد.
در حال حاضر در سطح لندن و دیگر شهرهای انگلیس، آثار و شواهدی از کنترل های ویژه وجود ندارد، چه برسد که بخواهند شهرها را قرنطینه کنند. پرواز هواپیماها به انگلیس حتی از چین، کره جنوبی، ایتالیا و ایران به عنوان کشورهای دارای تعداد بیشتر مبتلا، ادامه دارد و قطع نشده اند و عزیمت توریست ها به سرعت سابق ادامه دارد. فعالیت های مردمی و شهری هم به جریان سابق خود ادامه داشته، متروها و اتوبوس ها پرجمعیت در حرکتند و مدارس و دانشگاه ها هم تعطیل نشده اند. هر چند این سیاست کاملا ممکن است با توجه به سرعت شیوع ویروس تغییر کند اما مهم این است که ادامه و یا تغییر این برنامه ها و سیاست ها همه بستگی به تصمیم مسئولین این کشور با توجه به تحولات عینی شرایط خواهد داشت. نخست وزیر انگلیس اعلام کرده است که سیاست های جدید بر اساس شرایط در صحنه اتخاذ خواهد شد و تا وقتی نیاز نباشد، برنامه های محدود کننده اعمال نمی شود. وی تاکید کرد که سیاست دولت انگلیس بر ایجاد تاخیر در اوج گیری شیوع بیماری تا تابستان استوار است تا نظام درمانی این کشور بتواند خدمات لازم را به مردم ارائه کند. اعمال محدودیت های زودتر از زمان مناسب آن، مردم را در دراز مدت خسته خواهد کرد. 

آنچه در این شرایط برای همه کشورها مهم است، تصمیم‌گیری یکپارچه مسئولین در اتخاذ بهترین سیاست ممکن با توجه به شرایط و محدودیت های خود است. ایران در شرایط حساسی بسر می برد و مسئولین ما هم به دنبال اتخاذ بهترین و موثرترین سیاست مقابله هستند. اطلاعات جدید نشان می دهد که برنامه مقابله هم برای دو یا سه هفته نیست. تعیین سیاست کشور از اهمیتی راهبردی در سطح ملی برخوردار است. این بحث که آیا بهترین سیاست نظام باید قرنطینه کامل یا محدود باشد، بحثهای بسیار حساس و پیچیده ای است که به کف کوچه و خیابان تعلق ندارد و باید اجازه دهیم توسط مسئولین اتخاذ شود تا ابعاد مختلف آن در نشست های کارشناسی مورد بررسی قرار گیرند.

وقتی راهبردها در ستاد مقابله تعیین شد، همه افراد صاحب نفوذ وشخصیت های اجتماعی وظیفه دارند که بجای قضاوت در خصوص روش های متخذه و تشکیک در تصمیماتی که توسط مسئولین ذیربط صورت می گیرد، در نظر بگیرند که این تصمیمات توسط کسانی اتخاذ می شود که تمامی اطلاعات لازم از جمله مشکلات عملی و کمبودهای ساختاری و فنی کشور را در اختیار دارند. لذا همه وظیفه دارند بجای بحث های غیر ضرور در سیاست های متخذه، چه آن تصمیم قرنطینه کامل یا ناقص یا هر تصمیم دیگری باشد، مردم را در چنین شرایط حساسی به اجرای دستورالعمل های مصوب تشویق نمایند. ایجاد تشویش و نگرانی و دو دلی در میان مردم ثمره ای جز تضعیف روحیه ملی در این شرایط ندارد و می تواند خسارات روحی زیادی را به بار آورد.

انتهای پیام