به گزارش ایسنا، ساعاتی قبل ویدیویی از رضا رویگری بازیگر، سینما، تئاتر و تلویزیون منتشر شده که در فضای مجازی در صفحه‌های مختلف هنری و خبری بازنشر شده است. رویگری می‌گوید که از یک هفته قبل در آسایشگاه کهریزک رها شده و امکان تماس با بیرون را هم ندارد و به کمک مردم و مسئولان نیازمند است.

این ماجرا از سوی یکی از دست‌اندرکاران آسایشگاه سالمندان کهریزک تایید و نیز تاکید می‌شود که تمام کسانی که در این آسایشگاه بستری می‌شوند باید توسط یکی از بستگان درجه یک خود به آنجا برده شده باشند و جز این راهی برای ماندن در آنجا ندارد.

 پیگیری‌های ایسنا از خانه سینما حاکی از این است که این بازیگر قدیمی و ۷۶ ساله از مدت‌ها قبل با یکسری مشکلات جدی درگیر بوده و این نهاد صنفی برای کمک به او کارهایی را انجام داده است.

رویگری که گویا از ماه‌ها قبل مشکلات شخصی و خانوادگی هم داشته، در سال‌های اخیر بارها به مشکلات مالی خود اشاره و حتی سال ۱۳۹۹ اعلام کرد که حدود ۵۰۰ میلیون تومان بابت بازی در کارهای تلویزیونی و سینمایی طلب دارد، اما نمی‌تواند آن‌ها را وصول کند. در آن مقطع شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما اعلام کرد که اگر او رونوشت قراردادهای خود را برای شورا ارسال کند طلب‌هایش در سینما مطالبه خواهد شد. البته بعد از آن خبری منتشر نشد تا مشخص شود این کار از سوی هر دو طرف انجام شده است یا خیر.

بازیگر فیلم‌ «بوتیک» که این ساخته‌ی حمید نعمت‌اله را بهترین کار سینمایی خود می‌داند، اوایل دهه ۹۰ دچار سکته مغزی شد و بعد از آن شرایط جسمی چندان مساعدی نداشت و چند بار از هزینه‌های سنگین فیزیوتراپی گله کرد. با این وجود در یکی دو سال گذشته نقش‌هایی را در برخی پروژه‌ها ایفا کرد از جمله سکانسی کوتاه در فیلم «شادروان» که تا همین یک ماه قبل روی پرده سینماها بود. او در نشست خبری این فیلم در جشنواره فجر سال گذشته بیان کرد که دوست دارد فیلم خود را که در واقع فلش‌بک به زندگی خودش است، بسازد و این را به نوعی وصیت خود می‌دانست و ابراز امیدواری کرد، یکی از کسانی که جایزه می‌برد به او پول بدهد تا فیلمش را بسازد.

وی چند روز بعد از جشنواره فیلم فجر، به اختتامیه جشنواره تئاتر فجر رفت و با دریافت جایزه‌ای در آنجا تقدیر شد. رویگری در آن مراسم یادآور شد که این اولین جایزه او بوده و تا به حال حتی یک کارت "ده آفرین" هم نگرفته است.

بازیگر فیلم‌های «اجاره نشین‌ها»، «شب بیست و نهم»، «دل‌شکسته» و سریال تاریخی «مختارنامه» که زمستان سال گذشته برای بازی در یک نقش فیلم «پیر پسر» به کارگردانی اکتای براهنی جلوی دوربین رفت، در موقعیت‌های مختلف از اینکه رسیدگی‌های لازم به هنرمندانی چون او که پس از سال‌ها کار دچار مشکلات مالی هستند و هیچ حمایت و مزایایی برای بازنشستگی ندارند، انتقاد کرده بود.

حرف‌های رضا رویگری روی تخت آسایشگاه کهریزک مشخص نمی‌کند که حضور ناخواسته‌اش در آنجا بابت مشکلات مالی است یا خانوادگی یا هر دو، اما هر چه باشد از تلخی و تأسف انتشار این تصویر -که ای کاش به این شکل اتفاق نمی‌افتاد- کم نمی‌کند بویژه آنکه هنرنمایی او در بازیگری و صدای دلنشینش با سرود معروف «ایران ایران » هنوز در ذهن و خاطر بسیاری از تماشاگران و علاقه‌مندانش زنده است و فیلم‌های دیگری هم با بازی این هنرمند در راه است.

رویگری با نشستن در مقابل این دوربین، خاطره مهری مهرنیا را بیش از بقیه زنده کرد؛ بازیگری که حدود ۱۵ سال قبل در یک آسایشگاه گله می‌کرد و می‌گفت: « به من گفتند برای ۱۰ - ۲۰ روز به آن‌جا می‌بریمت تا حوصله‌ات سر نرود، اما آمدیم و دیگر ماندگار شدیم.»

مهرنیا در دیداری که خبرنگاران ایسنا در سال ۱۳۸۷ با او در کهریزک داشتند، گفته بود: «هیچ‌جا خونه‌ی خود آدم نمی‌شه، اما به من گفتن برای خرج مریضی، اونو فروختن.»

مهرنیا همچنین گله کرده بود از این‌که هیچ یک از بازیگران و مسؤولین سراغی از او نمی‌گیرند، «تا سر پایی و می‌توانی کاری انجام بدهی، همه مریدت هستند و همه تو را می‌خواهند، اما وقتی از دست و پا افتادی، دیگر هیچ‌کس نگاهت هم نمی‌کند.»

این وضعیت برای ثریا حکمت هم که سال ۱۳۹۵ در جوار مزار مهرنیا به خاک سپرده شد، به شکلی دیگر تکرار شده بود و این بازیگر به دلیل مشکل مالی می‌خواست گوشه خیابان چادر بزند و می‌گفت: «اگر قرار است بعد از مرگم قبری در قطعه هنرمندان به من بدهند در زمان زنده بودنم بدهند تا آن را بفروشم، اما گفتند نمی‌شود. امثال من در سینما زیاد هستند، ما فراموش‌شدگان هستیم.» 

این دست اتفاق‌ها، بار دیگر بر لزوم پیگیری وضعیت بیمه بازنشستگی و تامین امنیت شغلی سینماگران تاکید می‌کند که سال‌هاست فقط در حد شعار از سوی مسئولان شنیده می‌شود.

انتهای پیام