ابوالفضل عزیزی که با ایسنا گفت‌وگو می‌کرد، ادامه داد: به‌صورت خلاصه می‌توانم بگویم آن اتفاق واقعی، خیلی از ایده اولیه فیلم من دور بود اما از آن وام گرفتم و بعد از مدت‌ها، آن جرقه اولیه تبدیل به فیلمنامه «ناظر» شد. من موقعیت بحرانی‌ای که برای کاراکتر اصلی این فیلم پیش می‌آید را بسیار دوست داشتم و احساسم این بود که واقعا تصمیم‌گیری در چنین موقعیتی آنقدر سخت است که می‌تواند برای این شخصیت ایجاد چالش کند. به همین دلیل از ابتدا برای خودم واضح نبود که قرار است که اتفاقی برای این کاراکتر رخ بدهد.

وی افزود: زمانی که شروع به نگارش فیلمنامه این اثر کردیم، به تصمیم‌گیری‌های مختلفی برای این موقعیت رسیدیم که طبیعتا کاراکتر ما را در موقعیت‌های مختلفی قرار می‌داد. همین که این چالش برای ما شکل گرفت و حتی به‌عنوان نویسنده نمی‌توانستیم تصمیم قطعی بگیریم که کاراکتر فیلم در پایان چه تصمیمی باید بگیریم، بیشتر مجاب شدیم که حتما این فیلم‌نامه را بنویسیم. احتمال هم می‌دادیم که مخاطب هم مانند ما قرار گرفتن در این موقعیت را دوست داشته باشد و سختی آن را درک کند.

این کارگردان درباره بازخوردهایی که از رونمایی «ناظر» در جشنواره فیلم‌کوتاه تهران داشته است، گفت: بعد از اینکه فیلم روی پرده رفت، خیلی مخاطبان آن را دوست داشتند، چراکه ایده اصلی فیلم تازه است و فضای تکراری ندارد. تا به امروز سه فیلم‌کوتاه ساخته‌ام که هیچ‌کدام ایده تکراری نداشته و این یکی از نقاط قوت کارنامه‌ام از نگاه خودم است. حتی ایده محوری دو فیلم‌کوتاه قبلی‌ام بعدها تبدیل به ایده محوری فیلم‌های بلند دیگری شدند.

عزیزی تصریح کرد: درباره فیلم‌کوتاه «ناظر» هم احساس می‌کنم اصلی‌ترین نقطه قوت کار، ایده تازه آن است. سعی‌ام این است که این رویکرد را در ادامه فیلمسازی‌ام هم دنبال کنم. واقعا هم رسیدن به ایده‌های تازه، بسیار سخت است. نگارش و تألیف یک فیلم‌نامه آنقدر سخت نیست که پیدا کردن ایده ناب برای آن می‌تواند سخت باشد.

کارگردان «ناظر» درباره بی‌رغبتی طیفی از فیلمسازان برای ساخت اثر با رویکرد معنوی و مذهبی گفت: این حس و حال به‌دلیل تجربه فیلمسازانی است که پیش‌تر با دلایلی غیرصادقانه سراغ این دست سوژه‌ها آمده‌اند و به همین دلیل هم غالبا مخاطب آثار آن‌ها را پس زده است. شخصا تلاش می‌کنم در فیلمسازی‌ام صادق باشم. به همین دلیل هم در پرداختن به موقعیت معنوی و مذهبی یک کاراکتر، تلاش می‌کنم ابعاد انسانی موقعیت او را بیشتر موردتوجه قرار دهم. یعنی موقعیتی را ترسیم می‌کنم که مخاطب احساس کند برای هر فردی می‌تواند رخ دهد. احساسم این است که مخاطب اینگونه بیشتر با اثر همراه می‌شود.

عزیزی در پایان مطرح کرد: نگاه خود من این است که ما این دست آثار را برای تبلیغ نمی‌سازیم. امروز با توجه به گستردگی ابزارهای ارتباطی و رسانه‌ای، دیگر حتی فضای رسانه هم نمی‌تواند مخاطب را مجبور به تماشای یک اثر کند. مخاطب در چنین فضایی به راحتی دست به انتخاب می‌زند و می‌تواند سنگین‌ترین فیلم‌ها با پروداکشن‌های بسیار بزرگ را هم پس بزند. به همین دلیل سعی می‌کنم مفاهیمی که می‌خواهم به مخاطب منتقل کنم، در لایه‌های پایین‌تر اثر باشد.

انتهای پیام