دوره دوم - مهر ماه 1382 - براي انتخاب بهترين مجموعه آثار ادبيات داستاني معاصر ايران با داوري گلي امامي، فتح‌الله بي‌نياز، صفدر تقي‌زاده، عليرضا زرگر، عنايت سميعي، كامران فاني و حسن ميرعابديني به كار خود پايان داد. به گزارش خبرنگار بخش ادب ايسنا (خبرگزاري دانشجويان ايران)، در بيانيه هيات داوران اين بخش آمده است: جايزه مهرگان مجموعه آثار، مثل جايزه نوبل ادبيات كه تاريخ اعلام برنده آن تقريبا با زمان برگزاري مجلس امشب ما همزمان شده، جايزه‏اي است نه براي يك كتاب، كه براي تجليل از نويسنده‏اي كه «نوشتن» را به عنوان سرشت خود برگزيده و تمامي عمرش را صرف پديد آوردن آثاري ارزنده كرده است. اين جايزه هر دو سال يك بار به يك نويسنده برجسته ايراني كه حضوري مستمر و تاثيرگذار در صحنه ادبيات داشته است، اهدا مي‏شود. در سال 1380 نخستين جايزه مهرگان مجموعه آثار به زنده ياد احمد محمود تعلق گرفت. امسال نيز داوران مهرگان ادب، علاوه بر تلاش براي انتخاب بهترين رمان سال 81، ماموريت داشتند نويسنده‏اي توانا را براي اهداي جايزه مهرگان مجموعه آثار برگزينند. و آنان نويسنده‏اي را برگزيدند كه: "دلش مي‏خواهد ضمن نوشتن يك قصه عاشقانه پر از شادي و اميد بميرد، "او كه همواره از شكوه مبارزه براي حفظ لحظه‏هاي جليل زندگي نوشته است“ كسي نيست جز، سيمين دانشور. داوران مهرگان ادب به اتفاق آرا تصميم گرفتند جايزه امسال به ايشان تقديم شود اما قبل از مراسم اهدا، لازم است مختصري از شرح حال و فهرست آثار خانم سيمين دانشور گفته شود: در هفدهم ارديبهشت ماه 1300 در خانواده‏‏اي فرهنگ دوست در شيراز به دنيا آمد. پدرش پزشك و مادرش نقاش و مدير هنرستان دختران بود. پس از به پايان رساندن تحصيلات متوسطه، در 1317 براي ادامه تحصيل در دانشكده ادبيات به تهران آمد. پيش از آنكه نخستين مجموعه داستانش، آتش خاموش را در 1327 منتشر كند، براي نشريات مختلف مقالاتي درباره مسائل زنان و جوانان نوشت و ترجمه كرد. در 1328 از دانشگاه تهران دكتراي ادبيات گرفت. سال بعد با جلال آل احمد ازدواج كرد. سال‏هاي 33 - 1331 را با استفاده از يك بورس تحصيلي به مطالعه در رشته زيبايي شناسي در دانشگاه استانفورد آمريكا گذراند و چون به ايران بازگشت، از 1338 تا 1358، در دانشگاه تهران به تدريس "تاريخ هنر" پرداخت. در اين سال‏ها تاليف‏ها و ترجمه‏هاي متعددي منتشر كرد، در انتشار چند نشريه فرهنگي - ادبي نقشي فعال ايفا كرد و در 1347 به عنوان نخستين رييس "كانون نويسندگان ايران" برگزيده شد. دانشور در داستان‏هاي كوتاه كتاب‏هاي شهري چون بهشت، به كي سلام كنم؟ و از پرنده‏هاي مهاجر، دنياي عيني و ذهني زنان را با موقعيت توصيف مي‏كند. اما اوج كارش رمان سووشون (1348) است. كه يكي از 10 رمان بزرگ فارسي و آغازگر فصلي تازه در تاريخ داستان نويسي اين مرز و بوم به شمار مي‏آيد، اين رمان كه به زبان‏هاي گوناگون ترجمه شده، يكي از پر تيراژترين كتاب‏هاي چند دهه اخير است. آخرين رمان‏هاي خانم دانشور، جزيره سرگرداني و ساربان سرگردان، نشان از جسارتي ستودني در به پرسش كشيدن گذشته و تاكيد بر لزوم نقد انديشه‏هاي سياسي فرهنگي چهره بر تاريخ معاصر دارد. در آثار سيمين دانشور، زن ايراني زبان گشوده تا درد مشترك را فرياد كند. دانشور، تاريخ نويس دل انسان ايراني است و چون حرفش ريشه در تجربه‏هاي زيستي ارزشمندش دارد، به دل مي‏نشيند. او از مخاطبانش مي‏خواهد براي آفرينش جهاني مرهون حزن و عشق و حسن، در همه چيز به ترديد و با نگاهي شسته شده از غبار عادت بنگرند. سيمين دانشور از بزرگ‏ترين نويسندگان معاصر ايران است و هيات داوران مهرگان ادب با كمال افتخار به نمايندگي از جامعه فرهنگي كشور، جايزه مجموعه آثار سال 1382 را به ايشان تقديم مي‏كند. انتهاي پيام