مولانا شهسوار عرصه خلاقيت است كه بايد آن را از نو خواند و از نو شناخت. به گزارش خبرنگار بخش حكمت و فلسفه ايسنا، محمدعلي موحد بعدازظهر امروز با بيان مطلب در همايش آموزه‌هاي مولانا براي انسان معاصر ـ در دانشگاه تهران ـ درباره نيازهاي وجودي مولوي و انعكاس آن در انسان معاصر به سخنراني پرداخت و گفت: مولانا از چه راه و چگونه مي‌تواند با انسان امروزي ارتباط برقرار كند؟ و سر اقبال عظيم مردم دنيا به مولانا چيست؟ او چه دارد كه در دل مردم امروز دنيا مي‌نشيند و مردم امروز دنيا از او چه مي‌خواهند؟ نمي‌توان گفت كه مردم همه آثار او را خوانده يا درست خوانده و فهميده‌اند؛ اما همه با او احساس مبهمي دارند. تمام ما در زندگي فردي تجربه اين را داريم كه از كسي خوشمان بيايد. گاهي اين احساس جمعي مي‌شود و اين احساس همدلي با مولاناست. چيزهايي وجود دارد كه انسان براي كمال خود به آن نياز داشته و بدون آنها خود را ناقص مي‌بيند و اين عطشي است كه از درون انسانها مي‌جوشد و شايد اين دليل توجه به مولانا باشد. وي افزود: اگر بگوييم اعلاميه حقوق بشر نسخه جامعي در سرفصل‌هاي نياز بشر امروز است، اغراق نكرده‌ايم؛ زيرا مباحث گسترده حقوق بشر از سه اصل اصيل متفرع مي‌شود كه عبارتند از تاييد بر ارزش حرمت و كرامت انسانها، واقعيت تكثر در برداشت آداب و رسوم و ...، تاكيد بر عدم تعصب در برخورد آراي متفاوت. در اصل اول اعلاميه حقوق بشر آمده است: ابناي بشر همه آزاد به دنيا مي‌آيند و در كرامت حقوق با هم برابرند و همه از موهبت فرد و وجدان برخوردارند و بايد با همه برادرانه رفتار كنند. در فصل آخر كتاب خود كوشيده‌ام كه ريشه‌هاي ديني حقوق بشر را بيان كنم. در آنجا آورده‌ام كه كرامت سابقه قرآني داشته و واژه‌اي قرآني است. موحد خاطرنشان ساخت: شمس تبريزي كه مرشد و محبوب مولاناست، مي‌گويد وجه تمايز ‌آدم بر همه موجودات كرامت است و از تمام موجودات كرامت خاص آدميان است كه اين را در مثنوي مولانا داريم و درواقع فلسفه حقوق بشر از تعاليم اين حكيم بزرگ ريشه گرفته است. تاييد بر والايي انسان چيزي است كه اديان الهي را با آرمانهاي حقوق بشر پيوند مي‌دهد. شمس هر كس را كه به معراج حضرت محمد (ص) اعتقاد دارد به متابعت او فرامي‌خواند، چون محمد (ص) به معراج رفت، تو هم برو و مولانا هم اين فراخوان را پي مي‌گيرد. وي با بيان اين مطلب كه پيام تكثر را در هيچ جا با عمق گستره‌ي مولانا نمي‌يابيم در ادامه گفت: در اين عالم مردم داراي زبانها و روشهاي متفاوت هستند؛ اما آن كس كه به كرامت انسانها باور دارد، تكثر ديدگاه آنها را مي‌پذيرد. مولانا در پيشبرد عقايد خود زور و فشار را نمي‌پذيرد و در پذيرش عقايد ديگران ذوق و مهرباني نشان مي‌دهد. اين مولوي‌شناس خاطرنشان ساخت: مقصود از اين حرفها اين نيست كه به جاي خواندن اعلاميه حقوق بشر برويد مثنوي بخوانيد و برعكس، زيرا اين مقوله از امر و نهي خارج است، مقصود اين است كه چرا در اين روزگار كشنده مردم امروز با مولانا احساس همدردي و همدلي مي‌كنند؟ اين مردي كه از گوشه‌اي از جهان در 750 سال پيش مي‌زيسته در كلامش چه سري است كه جان عارف و امي را مي‌شوراند. اگر كسي امروز با توجه به سوابق و ريشه‌ها اعلاميه حقوق بشر را كه در قالب الفاظ جديد است مي‌خواند مثنوي را با ديدي تازه بنگرد متوجه چيزهاي جديد در آن خواهد شد. انتهاي پيام