شعر سفارشي از يك منظر همان شعر مصلحتي يا مناسبتي است. علي‌ بابا‌چاهي - شاعر - با بيان اين مطلب در ادامه به خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: اين شعر مي‌كوشد از موقعيت مؤلف مراقبت كند و او را از دغدغه و تشويش كه حاصل حضور فعال در عرصه‌هاي اجتماعي است بر حذر دارد. اين نوع شعر معمولا پسند خاطر صاحبان قدرت يا حتا فردي مقتدر را مدر نظر دارد. وي با تاكيد بر اينكه هيچ شعر سفارشي نيست كه از خصلت ژورناليستي - اوپرتونيستي برخوردار نباشد، ادامه داد: از منظري ديگر، شعر جناحي، شعر دولتي، شعر حزبي و اصولا شعر ايديولوژي‌زده زير همين عنوان قرار مي‌گيرد. اين‌گونه شعر در هيجاني‌ترين وجه خود صرفا وسيله‌اي است براي تسريع و تحقق اهداف سياسي - اجتماعي و در نازل‌ترين وجه خود، به ترفيع مقام و امنيت خاطر مؤلف مي‌انديشد. اين شاعر تصريح كرد: اما نوع هدفمند و جدي اين شعر كه آن را شعر براندازي هم مي‌توان ناميد، برخلاف شعر سفارشي نوع اول، مؤلف را گاه با خطرهاي جدي روبه‌رو مي‌سازد كه از شعر ميرزاده عشقي از يك سو و از سويي ديگر از شعر خسرو گلسرخي مي توان نام برد. وي شعر سفارشي را گاه فرايند رويدادهايي مهم همچون جنگ و انقلاب دانست و اظهار داشت: اين شعر معمولا خودجوش و بي‌دروغ، به دليل شتابي كه براي حضور در صحنه اجتماع دارد، كم و بيش فاقد وجوه هنري بوده و درواقع شعري است داراي تاريخ مصرف. معمولا آثار ماندگار در زمينه مسائلي همچون جنگ و انقلاب با قدري فاصله زماني از اين رويدادها سروده مي‌شود؛ اما شعر سفارشي از منظر پاره‌اي از شاعران مثلا ماياكوفسكي از مقوله ديگري است. در اين مورد، متن، موظف و معطوف به تجربه‌اي هستي‌شناختي است؛ غير از اين كه ظاهرا جنبه‌اي ايديولوژيك نيز به خود گرفته باشد. باباچاهي با بيان اين مطلب كه از اين منظر بر شعر سياسي در طول تاريخ مهر تاييد مي‌زنم، افزود: اين گونه شعر، نخست بر شعريت خود تاكيد دارد، بعدا مي‌تواند شعري سياسي ناميده شود؛ مثل شعرهاي پل الوار، آراگون، ريتسوس و... وي متذكر شد: جهان امروز پذيراي حضورهاي متكثر است؛ بر همين مبنا برايم چندان غافلگير كننده نيست كه خود را در حلقه متن‌هايي فرضا سفارشي مشاهده كنم كه بخشي از آنها براي من جذاب و بخشي ديگر كراهت‌بار است. انتهاي پيام