سحر ولدبيگي گفت: نويسندگان «زندگي به شرط خنده» در هر قسمت، نقش پروانه را با يك سري ويژگي‌ها مي‌نويسند. بنابراين « پروانه» شخصيت‌پردازي درستي ندارد و من به عنوان بازيگر نمي‌توانم براي آن شناسنامه‌ي خاصي بسازم. اين بازيگر در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون «ايسنا»، افزود: « پروانه» شخصيتي است كه كارگرداني خوانده، تئاتر كار كرده و نويسنده بوده است و در خانواده‌اي نسبتا مرفه زندگي مي‌كند و شوهرش را دوست دارد، با اين وجود بعد از 75 قسمت، متني به دست ما مي‌رسد كه دغدغه « پروانه» ماشين و گوشي موبايل «‌آرزو» است. در صورتي كه پروانه، خودش داراي اين امكانات رفاهي است. وي با بيان اين كه سعي كردم كه نقش « پروانه» زياد شبيه نقش‌هاي قبلي‌ام نشود، اظهار كرد: اين نقش خيلي معمولي است. با اين حال تلاش مي‌كنم با وجود ويژگي‌هاي متفاوتي كه در متن‌هاي گوناگون براي « پروانه» نوشته مي‌شود، طوري اين تيپ را ايفا كنم كه صددرصد لوس و خاله زنك نباشد و در عين قابل پخش بودن با مخاطب ارتباط برقرار كند. ولدبيگي افزود: با اين وجود، زماني كه نقش‌آفريني بازيگر در نقشي با استقبال مردم مواجه مي‌شود، اين تصور شكل مي‌گيرد كه هنرپيشه تنها توان بازي در آن نقش را دارد. وي با اشاره به متن‌هاي نوشته شده، براي سريال‌هاي هر شبي، اظهار كرد: اين متون به علت خط قرمزها و وقت‌ كم، تنها ويژگي‌هاي خاصي از زنان را برجسته مي‌كنند. بنابراين تفاوت زيادي بين پروانه در «زندگي به شرط خنده» با مژده‌ي «نقطه‌چين» و شادي «پاورچين» وجود ندارد. با اين وجود، تلاش مي‌كنم كه نقش‌هايم دراجرا شبيه به هم نشود. وي درباره‌ي تاثير به روز آماده شدن متن سريال‌هاي هر شبي بر نقش آفريني بازيگر گفت: متن دراين زمينه، تاثير زيادي دارد، و ضعف سريال‌هاي هرشبي درآن است كه در ابتداي كار به بازيگر مي‌گويند كه اين نقش، فلان ويژگي را دارد. ولي در طول كار اين وضعيت تغيير مي‌كند. به عنوان مثال ابتدا 30 متن از « زندگي به شرط خنده» را به من دادند و خطي را از آن گرفتم كه بد نبود، ولي به هيچ عنوان اين خط دنبال نشد و به چيز ديگري تبديل شد. ولدبيگي در پايان درباره‌ي واكنش‌هاي مردم درباره‌ي نقش «پروانه» گفت: اكنون ارتباط زيادي با مردم به علت حضور در صحنه‌ي فيلمبرداري ندارم، ولي افرادي كه به اين مكان آمده‌اند يا در روزهاي تعطيل با آن‌ها برخورد داشته‌ام، به اين نقش ابرازعلاقه كرده‌اند. انتهاي پيام