پانزدهم ماه مبارك رمضان است و اين يعني روزه‌داران اين ماه در اين روز براي پانزدهمين بار روزه‌دار هستند و 14 روز گذشته را توانسته‌اند با سربلندي روزه‌شان را افطار كنند؛ روزهايي كه به زعم برخي افراد روزهاي سخت روزه‌داري است، ولي براساس قانون آيه "لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا" «خدا هيچ کس را تکليف نکند مگر به قدر توانايي او(258 سوره بقره)» انگار هر سال اين را مي‌گوييم و عيد فطر كه مي‌رسد دلمان براي ماه كريم خدا تنگ مي‌شود.

هر ماه از ماه‌هاي اسلامي صفتي دارد و صفت هم يعني خاصيت و ويژگي بارز يك چيز، صفت ماه رمضان نيز "كريم" است؛ رمضان الكريم.

كريم اولا از نام‌هاي خداوند و نيز به معناي سخاوتمند، باگذشت، درگذرنده از گناه، مهمان‌نواز، محترم، ارجمند، شريف و اصيل، بهترين نوع هر چيز، پسنديده و رضايت‌بخش ترين نوع هرچيز است.

امسال روزهاي كريم‌ترين ماه مانند هر سال آرام، آرام مي‌گذرند و از مدت زمان مهماني خدا و دربند بودن شياطين در طول اين مدت كاسته مي‌شود و اين مهماني به نيمه خود نزديك شده است؛ نيمه‌اي كه پس از آن ديگر روزه‌داران خود را آماده استقبال از ليالي قدر مي‌‌كنند و ناگهان زماني چشم باز مي‌كنيم كه بيست و سوم ماه مبارك رمضان است و ديگر يك هفته بيشتر به پايان ماه مبارك باقي نمانده است.

ماه كريمي كه برخي مواقع از كرامتش غفلت مي‌كنيم و حواسمان نيست كه در اين ماه خيلي بيشتر با همديگر مهربان‌تر مي‌شويم و سعي مي‌كنيم احترام يكديگر را حفظ كنيم. غيبت نمي‌كنيم، تهمت نمي‌زنيم، قرآن مي‌خوانيم، ‌به همديگر كمك مي‌كنيم، كمي از تعلق به دنيا فاصله مي‌گيريم، سعي مي‌كنيم در رفتار، گفتار و كردار خود بازنگري داشته باشيم و رفتارهاي تيره رنگمان را كمرنگ كنيم.

بعضي مواقع هم شايد بهانه‌گيري مي‌كنيم و مانند خيلي مواقع قدر داشته‌ها و حال و زمان خوبي را كه در آن قرار داريم، نمي‌دانيم.

چند روز پيش يكي از دوستان مي‌گفت "چرا ماه مهماني خدا به ما سخت مي‌گذرد و برخي افراد به سختي مي‌افتند و اذيت مي‌‌شوند؟". با شنيدن اين سخن، چند روزي به فكر فرو رفتم ولي وقتي به شرايط خودم در يك مهماني انديشيدم متوجه شدم كه اگر براي يك مهماني آماده نباشم قطعاً حضور در آن باعث سختي و آزردگي خاطرم مي‌شود، مثلا وقتي لباس مناسبي به تن ندارم، بخاطر نامناسب بودن يا تنگ، گشاد،‌ كثيف يا پاره بودنش در عذاب هستم، يا وقتي كه مثلاً كفش مناسبي به پا ندارم و اصلاً رفتن و حضور در اين مهماني باعث آزارم مي‌‌شود، يا وقتي بيمار هستم و به اين دليل نمي‌توانم بدرستي از فوايد مهماني بهره ببرم.

گاهي هم ممكن است اخلاقم با اخلاق حاكم در فضاي مهماني جور در نيايد و حضور در آن براي من آزار‌دهنده باشد.

البته ذكر يك نكته بد نيست و آن هم اين‌كه به نظر مي‌رسد ما انواع و اقسام شيوه‌هاي غم‌انگيز كردن حال خود و اطرافيانمان را مي‌دانيم،‌ ولي شايد بتوان گفت راه‌هاي "چگونه شاد بودن" را نمي‌دانيم.

ماه رمضان ماه مهماني و كرامت خداوند متعال است و در بسياري از كشورهاي اسلامي اين ماه را جشن مي‌گيرند و كمتر بر جنبه‌هاي سخت و آزمايش‌گونه روزه و عبادات گوناگون تاكيد مي‌كنند، ولي در كشور ما با آغاز اين ماه كمتر به شادي به جهت قرارگرفتن در فضاي ماه رمضان و آغاز آن مي پردازيم.

رسانه‌ها هم مي‌توانند بدون اينكه منتظر رسانه هاي ديگر كشورها جهت ايده‌پردازي و ساخت سريال ها و مجموعه هاي مختلف بويژه در موضوعات ديني باشند بدور از گناه كردن و توهين به كسي و انتشار مسايل بحث‌انگيز در جامعه، برنامه‌اي ساده و در عين حال تاثيرگذار بسازند شايد كه همگي بيشتر قدر ماه مهماني خدا را بدانيم.

انتهاي پيام