به گزارش ایسنا،حمید فدایی، مدیر پایگاه جهانی پاسارگاد با اعلام این خبر می‌گوید: عملیات حفاظت از ساختارهای معماری محوطه «تل تخت» در حالی آغاز شد که به موازات این اقدام، اصلاح شیب بندی محوطه جهت کنترل و هدایت آب‌های سطحی به خارج از محوطه با کمترین میزان دخل و تصرف نیز در دستور کار قرار گرفت.

او ادامه می‌دهد: در شمالی­‌ترین نقطه مجموعه بناهای پاسارگاد تپه­‌ای طبیعی وجود دارد که حدود پنجاه متر از سطح دشت بلندتر است، به گونه‌ای که باستان‌شناسان تاریخ‌گذاری­‌های متفاوتی برای ساختارهای معماری آن تعریف کرده‌اند و حتی «استروناخ» اشاره می‌کند این مجموعه به دوران کوروش (546 تا 530 قبل از میلاد)  مربوط می­‌شود.

مدیر پایگاه میراث جهانی پاسارگاد با اشاره به کاوش‌های پی در پی انجام شده در چند دهه گذشته در تل تخت و بیرون آمدن بخش مهمی از استحکامات خشتی آن، می‌افزاید: متاسفانه این فضاها پس از انجام  کاوش به حال خود رها شده و تحت تاثیر عوامل محیطی رو به ویرانی قرار گرفته بود به طوری که  بخش­‌های مهمی از بقایای دیواره­‌ها که در زمان کاوش‌های استروناخ مشخص بودند به دلیل نبود حفاظت، به تلی از خاک تبدیل شده بود.

فدایی تاکید می‌کند: با مطالعاتی که در این تپه انجام شد، از خرداد امسال عملیات پیگردی و خواناسازی بخش‌­هایی از ساختارهای خشتی کاوش شده در زمان «استروناخ» که به دلیل حفاظت نشدن دچار فرسایش شده بود، آغاز شد.

او هدف اصلی این پروژه را حفاظت و مرمت ساختارهای معماری می‌داند و اضافه می‌کند: به موازات این حفاظت‌ها، اصلاح شیب‌بندی محوطه برای کنترل و هدایت آب­‌های سطحی به خارج از محوطه با کمترین میزان دخل و تصرف در دستور کار قرار گرفت.

وی روش مرسوم حفاظت از این ساختارهای خشتی را اجرای دیواره­ی خشتی حفاظتی روی دیواره باستانی و در نهایت کشیدن یک لایه اندود کاهگل روی آن می‌داند و اشاره می‌کند: این درحالی است که اجرای دیواره‌­های حفاظتی و هدایت آب­های سطحی به عنوان بخشی از فرآیند حفاظت نیازمند بازدیدهای دوره­ای و مراقبت و نگهداری دائمی در طول سال است که در عملیات حفاظتی فصل جاری در این زمینه برنامه‌ریزی لازم انجام شده است.

به گزارش ایسنا، به موازات این کاوش‌ها و برنامه‌های حفاظتی که مدتی پیش و در سومین فصل کاوش در محوطه‌ی تخت‌جمشید و در زمان کار دومین تیمِ باستان‌شناس در پاسارگاد که وظیفه‌ی کاوش برای به دست آوردن آبراهه‌های تخت‌جمشید را دارد، دیوار جنوبی تخت‌گاه تخت‌جمشید که حدود هشتاد سال پیش و در زمان انجام نخستین کاوش‌ها در این محوطه‌ی جهانی زیر خاک پنهان شده بود، به دست آمد و آن کاوش شد تا باستان‌شناسان به امتداد کانال آب قرار گرفته در این مسیر دسترسی پیدا کنند.

از سوی دیگر و در کاوش‌های متعدد دردست انجام در این محوطه‌ی جهانی تا امروز بخش‌های مختلفی از آبراهه‌های تخت‌جمشید به عنوان یکی از نخستین سیستم‌های فاضلاب شهری به دست آمده‌اند، کاوش‌های باستان‌شناسی که امروزه بیشتر با هدف عبور دادن آب‌های زیرزمینی از محل بارش‌های باران و از زیر این محوطه‌ی عظیم سنگی انجام می‌شود.

انتهای پیام