مرشد محسن میرزاعلی در گفت‌وگو با ایسنا درباره طرح «حمایت از مشاغل خانگی» که در حوزه تئاتر هم تعریف شده است، بیان کرد: این طرح حمایت از «مشاغل خانگی» به نظر من هیچ کمکی به بقای هنر نمی‌کند چون فکر نمی‌کنم اگر وامی داده شود، بلاعوض باشد بنابراین باید هنرمند آن را برگرداند ولی این پول از کجا باید برگردد؟ فرضا من اکنون چند میلیون هم وام کار گرفتم ولی متأسفانه تعزیه و نقالی جایگاهش مشخص نیست. ما مشکل‌مان ریشه‌ای و ساختاری است و اتفاقا با این کار ممکن است تورم نیز ایجاد شود.

او ادامه داد: اگر وزارت کار، میراث فرهنگی و وزارت ارشاد دست به دست هم دهند و فضایی را ایجاد کنند که به ما بیمه تعلق بگیرد و طرحی را برنامه ریزی کنند که هنرمندان حقوقی دریافت کنند، ارزشمندتر خواهد بود. به فرض مثال من وام بگیرم، ادوات و وسایل درجه یک هم تهیه کنم ولی وقتی نقالی و پرده‌خوانی وجود نداشته باشد به چه دردی می‌خورد. الان که در ماه محرم هستیم، حداکثر ما تعزیه‌خوان‌ها فقط 10 روز اول ماه برنامه داشتیم و بعد از آن در خانه نشسته‌ایم و کاری نداریم. وزارت ارشاد و دفتر هنرهای نمایشی کجاست تا این اتفاقات را رصد کند؟ جشنواره آیینی سنتی هم که دو سال یک بار برگزار می‌شود. چگونه می‌توان با آن زندگی را گرداند؟

میرزا علی با بیان اینکه از شروع طرح مشاغل خانگی حدود پنج سال می‌گذرد ولی ما از آن اطلاعی نداشتیم، گفت: اینکه با انجام این طرح در واقع تئاتر را جزو مشاغل به حساب آوردند خوب و مثبت است ولی باید این کار به صورت ساختاری و پایه‌ای برنامه‌ریزی شود. حمایت از بچه‌های تئاتر می‌تواند این گونه باشد که وزارت کار بیاید تمام بچه‌ها را بیمه کند تا ما مجبور نباشیم خودمان پول بیمه را پرداخت کنیم. هنرمند در جامعه اولین نفری است که به اتفاقات پیرامون خود واکنش نشان می‌دهد ولی متأسفانه از طرف مسئولین بهایی به هنرمند داده نمی‌شود. من، پدرم و برادرم چند نسل است که همه هنرمند و تعزیه‌خوان هستیم، بنابراین در کار دیگری مهارت نداریم. حتی اگر  وام و تسهیلات این طرح بدون هیچ کارمزد و شرایط دشواری هم به هنرمند اعطا شود باید به این فکر کرد آیا واقعا او توان بازپرداخت دارد؟

وی با اشاره به اینکه تهیه ادوات تعزیه هزینه زیادی را به خود اختصاص می‌دهد، بیان کرد: از هزینه نگهداری و خرید وسایل مورد نیاز تعزیه و پرده‌خوانی گرفته تا به روز کردن ادوات، پول زیادی می‌خواهد. هزینه ترمیم وسایلی که در زمان اجرای نمایش یا به غیر از آن خراب می‌شوند هم زیاد است. وام می‌تواند تأثیرگذار باشد ولی نحوه بازپرداخت آن مهم‌تر است.

او اضافه کرد: یک نفر این وام را دریافت می‌کند ولی در جای دیگری آن را خرج می‌کند ولی کسی دیگر وجدانا در همان حوزه هنری خود و مثلا خرید ادوات تعزیه آن را به کار می‌گیرد و قرار است با اجراهایی که خواهد داشت آن را برگرداند که البته با توجه به تجربه‌ای که من دارم می‌توانم بگویم این اصلا سودآور نخواهد بود. فقط شاید برای کسانی که تازه وارد این حوزه شده‌اند تا حدی کار راه‌انداز باشد و باید به جای اینکه وام بدهند از هنرمند حمایت کنند.

به گزارش ایسنا، در حال حاضر هنرمندان تئاتر که کارشان در این بخش تعریف می‌شود می‌توانند با مراجعه به سامانه «حمایت از مشاغل خانگی» ثبت نام کنند تا در صورت نیاز از تسهیلات آن بهره‌بردای کنند.

براین اساس، نمایشنامه نویسی، ترجمه (کتاب و مقاله)، طراحی و ساخت ابزار و ادوات تعزیه، طراحی و دوخت انواع لباس نمایشی، تهیه و ساخت انواع ملزومات گریم، ساخت آکسسوار - ابزار- یراق و تزیینات صحنه، ساخت ماکت صحنه، آهنگساری تئاتر، نقد و یادداشت‌ نویسی تئاتر، تجارت الکترونیک در هنرهای نمایشی، طراحی و ساخت عروسک نمایشی، طراحی و ساخت ماسک نمایشی و تزیینی از جمله مشاغل تعریف شده در حوزه تئاتر هستند.

انتهای پیام