ضرباهنگ و سماع در شعر مولوي قابل تفكيك نيستند. به گزارش خبرنگار بخش ادب ايسنا، ظهر امروز ضياء موحد در همايش آموزه‌هاي مولانا براي انسان معاصر با بيان مطلب بالا گفت: معمولا ريتم را به سه دسته ساده، مركب و پيچيده و نامنظم - كه اين آخري به ظاهر نامنظم است، ‌اما بر يك بستر منظم قرار دارد ـ تقسيم مي‌كنند. نمونه ريتم مركب را در شعر نيمايي و نمونه ريتم نامنظم را در بسياري از شعرهاي بلند فروغ فرحزاد مي‌بينيم كه از آن وزن اصلي انحراف پيدا مي‌كند. وي افزود: نوع دوم و سوم به وفور در شعر ما ديده مي‌شود و عين همين‌ها در موسيقي و رقص و سماع نيز وجود دارد. وي هر يك از شعرهاي مولوي را يك سماع دانست و متذكر شد: سماع در بين عرفا، اوج و قرب بالايي دارد و غزالي با آن خشكي و عبوسي وقتي به سماع مي‌رسد با تجليل و شگفتي از آن ياد مي‌كند. موحد غزل‌هاي مولوي را به مجلس سماعي تشبيه كرد كه كلمه‌ها و بيت‌ها و تصويرها عناصر حاضر در آن مجلس هستند و گفت: در مجلس سماع يك ضرباهنگ مي‌شنويد و همه با يك ضرباهنگ حركت مي‌كنند، اما هر كدام به اين ضرباهنگ به شكل خود جواب مي‌دهند و فرديت و ذهنيت در پاسخ دادن به تعداد نام افراد است. وي در ادامه اظهار كرد: ضرباهنگ در زمان جريان دارد؛ مانند شعر و موسيقي و در پشت صدا سكوني هم هست كه آن خود ضرباهنگ است كه با تكرار به وجود مي‌آيد، ولي اين سكون با حركت كساني كه در سماع شركت دارند جبران مي‌شود. ضياء موحد گفت: هر كسي خود را با سماع بيان مي‌كند و از طرفي اين سماع و موسيقي است كه دارد خود را از طريق افراد بيان مي‌كند. درواقع اين منم كه شعر مي‌گويم يا شعر است كه مرا بيان مي‌كند و درباره سماع هم به همين صورت است. وي همچنين متذكر شد: شعر مشاهده حركت است. از ضرباهنگ به معنا و همچنان كه رقص و سماع مشاهده حركت است از ضرباهنگ به فرديت و ذهنيت. در شعر و سماع مولوي اين دو جدايي ناپذيرند، همان طور كه در زندگي او. همچنان كه نوشته‌اند چرخ زدن را از شمس آموخت. انتهاي پيام