به اعتقاد يك وبلاگ‌نويس، وبلاگ نوعي تريبون آزاد است كه هر كسي از ظن خود يارش مي‌شود و حرف خود را مي‌زند. بنابراين اينكه انتظار داشته باشيم همه در يك سطح كيفي حرف زده و اظهارنظر كنند، كمي دور از منطق است.
سيدحسين قوامي، روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نويس در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اظهار كرد: وبلاگ يك رسانه بين‌المللي و ارزان و شخصي است كه هر فردي حق دارد هرچه را كه به ذهن و فكرش خطور مي‌كند و دوست دارد كه ديگران نيز از آن مطلع شوند، در آن منتشر كند. بنابراين ممكن است فردي خاطرات شخصي‌اش را در آن بنويسد و فرد ديگري به تحليل روانشاختي يا جامعه‌شناسي از وقايع اجتماعي بپردازد.
به گفته‌ي وي، كاملا طبيعي است كه برآيند وبلاگ‌ها از نظر برخي باكيفيت نباشد. چون يك وبلاگ قرار نيست براي مردم نسخه زندگي بپيچد، يا لزوما در آن به مسائل علمي، تخصصي و تحليلي پرداخته شده و حرفهاي "قلمبه سلمبه" زده شود.
قوامي درباره مشكل به روزنشدن وبلاگ‌ها گفت: وبلاگ‌نويسي يك دريچه نوين است، براي آنكه بتوان در يك عرصه بين‌المللي ديده شد و حرف زد. بنابراين شايد براي كسي كه روزهاي آغازين وبلاگ‌نويسي را تجربه مي‌كند، نوشتن در اين عرصه بسيار هيجان‌انگيز و جالب باشد و ممكن است در روزهاي آغازين هر روز يك پست نوشته شود و مدام نگاه نويسنده به عدد كامنت‌ها باشد. اما به مرور زمان اين موج فروكش مي‌كند و مشغله‌هاي روزمره و گرفتاري‌هاي زندگي مدرن مدت زمان آپديت شدن را افزايش مي‌دهد.
وي ابراز عقيده كرد: وبلاگ‌نويسي بيشتر تابع يك نمودار سينوسي است و به صورت متوالي فراز و فرودهاي بسياري دارد كه اين موضوع به ذات پديده وبلاگ‌نويسي برمي‌گردد. يك نويسنده حرفهاي (خواه در مطبوعات و خواه در ديگر عرصه‌ها) مجبور است كه بنا به درخواست سردبير يا ديگر مافوق خود هر روز مطلب تازه‌اي بنويسد و چيزي تهيه كند. اما براي يك وبلاگ‌نويس هيچ اجباري وجود ندارد و تنها زماني كه حرفي براي گفتن داشته باشد و چيزي در دل داشته باشد، وبلاگش را آپ مي‌كند. بنابراين فاصله‌هاي دوبار نوشتن در وبلاگ‌ها مانند هفته‌نامه‌ها، ماهنامه‌ها و ... منظم نيست.
اين وبلاگ‌نويس با بيان اينكه در حال حاضر انگيزه و اهداف وبلاگ‌نويسان تفاوت فراواني با سال‌هاي گذشته كرده است، تصريح كرد: در سال‌هاي گذشته وبلاگ‌نويسي بيشتر يك موضوع كاملا شخصي بود. اما هرچه زمان پيش مي‌رود وبلاگ به يك رسانه‌ي قدرتمند تبديل مي‌شود. بنابراين هر فرد، گروه يا جرياني براي معرفي و تبليغ خود به سمت آن مي‌رود و به وسيله وبلاگ مخاطبان خود را تحت تاثير قرار مي‌دهد.
وي افزود: در اين دوره بيش از گذشته محتواي وبلاگ‌ها خبري شده و كاركرد تبليغاتي پيدا كرده‌اند. از طرفي تعداد استفاده‌كنندگان از كاميپوتر و اينترنت نيز روز به روز افزايش مي‌يابد؛ به‌گونه‌اي كه امروزه كمتر خانه‌اي در كلان‌شهري وجود دارد كه در آن كامپيوتر متصل به اينترنت وجود نداشته باشد. بنابراين روز به‌روز اين پديده قدرت بيشتري مي‌گيرد و انگيزه نويسندگانش نيز افزايش مي‌يابد.
به عقيده قوامي، وبلاگ‌نويسي به اندازه درياچه‌اي محدود است كه نويسنده آن نيازي ندارد در جريان تمام موضوعات و جريانات روز بوده و از آخرين فعل و انفعالات آن باخبر باشد. يك وبلاگ‌نويس تنها در حوزه‌اي كه مورد علاقه‌اش است ـ حتي گاهي بدون كمترين تحقيق و مطالعه‌اي ـ مطلبي را مي‌نويسد كه شايد در مواقعي تنها برآمده از احساس صرف است و منطق و استدلالي در پي ندارد و اين نقطه ضعف كارش نيست، بلكه ماهيت وبلاگ‌نويسي است.
انتهاي پيام
نظرات