• دوشنبه / ۲۵ دی ۱۳۹۱ / ۱۴:۰۸
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 91102514778
  • خبرنگار : 71365

واکنش خشایار دیهیمی به حذف نام مترجم نمایش «ویتسک»

واکنش خشایار دیهیمی به حذف نام مترجم نمایش «ویتسک»

چند روز پس از آن‌که چند شاعر و نویسنده به استفاده از نثرهای یکی از نویسندگان در قالب یک کتاب به‌نام گردآورنده‌ی آن واکنش نشان دادند، این موضوع به حوزه‌ی تئاتر هم کشیده شده است.

چند روز پس از آن‌که چند شاعر و نویسنده به استفاده از نثرهای یکی از نویسندگان در قالب یک کتاب به‌نام گردآورنده‌ی آن واکنش نشان دادند، این موضوع به حوزه‌ی تئاتر هم کشیده شده است.

نمایش در حال اجرای «ویتسک» به کارگردانی رضا ثروتی بر اساس نمایشنامه‌ی گئورگ بوشنر در حالی در تالار حافظ به روی صحنه رفته که در بروشور این نمایش، نام مترجم حذف شده و نام کارگردان اثر به‌عنوان نویسنده درج شده است.

خشایار دیهیمی در پی این اتفاق در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی حذف نام نازنین ‌دیهیمی (دخترش) از بروشور این نمایش، گفت: این یک بی‌اخلاقی و حق‌خوری است. خودم قصد داشتم یک نوشته بنویسم و منتشر کنم، اما دیدم دیگرانی زودتر و در فضای مجازی این کار را کرده‌اند. البته نه به خاطر این‌که مترجم دختر من است، بلکه وظیفه‌ی انسانی حکم می‌کند از حقوق دیگران دفاع کرد. بنابراین این قضیه به این‌که مترجم آن دختر من است، هیچ ربطی ندارد، بلکه به عنوان یک انسان از حق او دفاع می‌کنم.

این مترجم در ادامه درباره‌ی توضیحات کارگردان درباره‌ی کار خود، گفت: پس از این‌که جریان اینترنتی در جهت احقاق حق از نازنین شروع شد، کارگردان این نمایش با من تماس گرفت و بهانه‌هایی آورد. در حالی‌که من می‌دانم نهادهایی که او از آن‌ها نام می‌برد، کاری به این کارها ندارند و در محتوای یک بروشور دخالت نمی‌کنند، بنابراین این حرف‌ها بهانه است، چون قبل از مطرح شدن این موضوع در فضای مجازی، کارگردان اثر با توجه به این‌که مترجم آن در دسترس نیست، هیچ‌گونه تماس و توضیحی نداده است و حال که با اعتراض مواجه شده است، آن را به گردن نهادهای رسمی انداخته‌اند.

دیهیمی در پایان نیز با بیان این‌که کارگردان باید به افکار عمومی پاسخ دهد، اظهار کرد: امیدوارم این مسأله به صورت عام مطرح شود تا افکار عمومی نسبت به چنین مسائلی حساس شوند، چرا که کسانی که این کار را می‌کنند، قرار است اخلاق‌ساز باشند؛ در صورتی که با این کارشان تباه‌کننده‌ی اخلاق هستند.

تلاش چندروزه‌ی خبرنگار ایسنا برای دریافت و انعکاس پاسخ کارگردان تئاتر «ویتسک» تا هنگام مخابره‌ی این مطلب به نتیجه نرسید.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۳۹۱-۱۰-۲۵ ۱۶:۰۰

بد نیست این مطلب و کامنتش را هم در همین ایسنا ببینید که بی‌ارتباط با این‌جور مطالب نیست: «وقتی برتون و دالی جلو ایرانی‌ها لنگ می‌اندازند!»، دوشنبه 25 دی.

avatar
۱۳۹۱-۱۰-۲۶ ۲۱:۳۱

کامنت مربوط به «وقتی برتون و دالی جلو ایرانی‌ها لنگ می‌اندازند!»: به‌به! این چند سطر از فرمایشات جناب پاینده را ملاحظه بفرمایید: "نثر هدایت در این اثر یک تجربه تصویری است و برای فهم «بوف کور» باید آن را تجسم کنیم. این ایماژهای دهشتناک فقط حکایت از درون‌گرایی مفرط راوی در «بوف کور» دارد. در جای‌جای «بوف کور» لحن راوی نشان می‌دهد که او موجودی تک‌افتاده و تنهاست و برقراری ارتباط بین او و دیگران دشوار است." خدا وکیلی! انگار از «من و بوف کور» عباس پژمان کپی شده. جمله‌ی اولش از صفحه‌ی 21 «من و بوف کور»:"زهرآلودگی از مقوله‌ی ذهنیات است. یعنی چیزی نیست که بشود آن را دید. اما داغ، یا همان جای زخم، از مقوله‌ی تصویر است. یعنی می‌تواند همان زهرآلودگی را طوری بیان کند که آدم بتواند آن را ببیند. "دو جمله‌ی بعدیش هم از صفحه‌های 102 و 103 «من و بوف کور»: "من آدم سر به‌زیر و ساکتی بودم. من همیشه فکر می‌کردم بهترین کار این است که آدم تنها باشد... این بود که تصمیمی گرفتم، یک تصمیم وحشتناک.» استاد پاینده چه پزی هم می‌دهند!