این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا، درباره اقتباس‌های سینمایی از آثار ادبی گفت: تاکنون آن‌چه در این زمینه موثر بوده اخلاق بوده که متأسفانه این اخلاق هم سال‌هاست زیر پا گذاشته شده است. دزدی در حوزه فرهنگ بدون اشکال شده و کسی نیست از حق مسلم صاحبان فکر و هنر دفاع کند.
او اظهار کرد: وقتی پای مادیات و حقوق مادی به پیش کشیده می‌شود چارچوب‌های مشخصی وجود دارد و افراد موظفند در آن چارچوب‌ها عمل کنند ولی در حوزه فرهنگ ظاهرا بنا نیست اتفاقی بیفتد و حقوق صاحبان آثار رعایت شود. نمی‌توان بعد از ۳۸ سال این جمله را پذیرفت که «ما درصددیم و یا می‌خواهیم سازوکارهایی را برای جلوگیری از این رویه غلط پیدا کنیم». پس در عرض این ۳۸ سال، مسئولان ما چه کارهای مهمی انجام می‌داده‌اند که مانع رسیدن به وظایف‌شان شده؟
راستی تأکید کرد: مسئله کپی‌رایت یکی از اصلی‌ترین وجهه‌های رعایت حقوق اخلاقی صاحبان اثر است که باید رعایت شود. در غیر این صورت هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. کارهای زیادی در حوزه ادبیات وجود داشته و دارد که از آن‌ها برای تولید آثار سینمایی و تصویری استفاده می‌شود. نمونه بارز آن فیلم «گاو» غلامحسین ساعدی است. یکی از وجهه‌های رشد فرهنگ، حفظ حقوق پدیدآورندگان در حوزه مادی و معنوی است و نباید سوءاستفاده‌ای در این زمینه اتفاق افتد. ولی متأسفانه این سوءاستفاده‌ها کم نیستند.
این عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان گفت: اگر اثری به هر شکلی استفاده می‌شود، باید استفاده‌کننده این صداقت را داشته باشد و این فهم را در خود ببیند که برای صاحب اصلی کار، حق و حقوقی را رعایت کند. صداوسیمای ما که منبع چنین سوءاستفاده‌هایی است ظاهرا نمی‌خواهد از چنین سوءاستفاده‌هایی جلوگیری کند. مگر می‌شود این رسانه با آن همه وسعت و قدرت نداند که در درونش چه اتفاقاتی می‌افتد.
مجید راستی تأکید کرد: این همه شعار دادن از ارزش‌ها در شرایطی که به آن‌ها عمل نمی‌شود چه تأثیری می‌تواند در ذهن فردی که حق او ضایع شده و خانواده‌اش و کسانی که شاهد این رویه غلط هستند، داشته باشد؟ حرف از خدا و پیامبر (ص) زدن و در عمل چیز دیگری بودن نشانگر اهداف دیگری نیست؟ اگر قانونی هست، باید برای همه درست، کامل و با عدالت رعایت شود. اینکه من نوعی با هزاران زحمت شکایتی را در این زمینه تنظیم می‌کنم و در نهایت از من خواسته می‌شود که گذشت کنم یعنی چه؟ آیا گذشت معنای خاص خود را در جامعه ما از دست داده است؟ رشد فرهنگی منوط به استحکام همه ستون‌هایش است و از آن جمله رعایت حقوق مادی و معنوی پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری.
نویسنده کتاب «قصه‌های بی‌بی و بابا» با اشاره به اینکه چندی پیش شبکه پویا تمام مطالب یکی از کتاب‌هایش را خوانده است، گفت: وقتی هم معترض می‌شویم، می‌گویند «برای کارت تبلیغ کرده‌ایم». تبلیغ یعنی چه؟ هر چیزی معنای خود را دارد. تبلیغ به معنای ارائه کل اثر نیست. ظاهرا دوستان ما یا نمی‌دانند تبلیغ چیست و یا سوءاستفاده‌چی‌هایی هستند که سال‌هاست کار در دست آن‌ها می‌چرخد. حق چاپ اثر را من نوعی نویسنده به ناشر داده بودم. این تبلیغ چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
او در ادامه گفت: آیا مسئولان ما واقعا نمی‌دانند در مجموعه ذی‌ربط آن‌ها چه اتفاقاتی می‌افتد؟ اگر می‌دانند و به روی خود نمی‌آورند از نام‌های ارزشی استفاده نکنند و اگر نمی‌دانند پس این چه شیوه مدیریتی است؟ گویا دزدی فرهنگی موضوعی رایج است که رفته رفته دامنه آن روز به روز خطرناک‌تر می‌شود. توسعه دزدی در حوزه فرهنگ صدمه‌زننده‌تر از دزدی‌های مادی است و مسئولانی که در این زمینه سکوت می‌کنند مروجان این موضوع هستند. امیدوارم روزی مسئولان عهده‌دار کارهایی شوند که از پس آن برمی‌آیند و واقعا صلاحیت به دست گرفتن سمت‌هایشان را داشته باشند.
انتهای پیام
نظرات