به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، کارگردان فیلم در این‌باره گفت:‌ من همواره به باستان‌شناسی علاقمند بوده‌ام و بیش از آن که مستندساز باشم، باستان‌شناس آماتور هستم. محور فیلم «در عمق» هم براساس علایق و مطالعات خود من شکل گرفت که همان باستان‌شناسی دوران پارینه سنگی در حاشیه شمالی کویر استان سمنان  است.

وی ادامه داد: طی سال‌های اخیر تیم‌های مشترک باستان‌شناسی ایرانی و خارجی در کویر استان سمنان به مطالعه می‌پردازند. هدف اصلی فیلم ما این بود که یک قدم از باستان‌شناسی جلوتر باشیم. اگر امروز مطالعات باستان‌شناسی منطقه، هفت کیلومتر پایین‌تر از استان کرمان را مطالعه کرده و سایت‌هایی را یافته است، ما در عمق کویر رفته و به شواهدی برخوردیم. در واقع ما در طول فیلم با سایتی جدید برخورد کردیم. در ادامه فیلم هم سراغ کارشناسی می‌رویم که مرجع منطقه است و او تایید می‌کند که ابزارهای سنگی که ما پیدا کردیم، واقعی است.

طباطبایی درباره تغییر نام این مستند هم توضیح داد: اسم اولیه فیلم «همراه با شن‌های روان» بود و ما آن را به «در عمق» تغییر دادیم، چرا که نام اولیه کمی طولانی و شاعرانه بود؛ اما حال که بار علمی فیلم بیشتر شده «در عمق» معنای بیشتری دارد. در این مستند برای اولین بار باستان‌شناسی آماتوری مطرح می‌شود.

وی گفت: مدت زمان این فیلم مستند ۴۰ الی ۵۰ دقیقه است. از ابتدا تصور بر این بود که «در عمق» یک مستند تخصصی باستان‌شناسی است و مخاطبان آن هم باستان‌شناسان هستند، اما من فکر کردم شاید خیلی جالب نباشد که فیلمی برای قشر به خصوصی ساخته شود و به همین دلیل تلاش کردیم فیلم را به گونه‌ای پیش ببریم که مخاطب عام فرهنگی هم جذب آن شده و هنگام تماشای فیلم خسته نشود.

این مستندساز با اشاره به پایان فیلمبرداری این مستند در دی‌ماه گذشته خاطرنشان کرد: از آن جایی که من دو سال روی آن منطقه مطالعه کرده بودم و منطقه را خوب می‌شناختم، فیلمبرداری طی ۱۰ روز انجام شد و هم اکنون در حال تدوین این مستند هستیم. من برای موسیقی اهمیت بسیاری قائل هستم و به همین دلیل تلاش کردم از آهنگ‌های مناسبی برای این مستند استفاده کنم.

عوامل تولید فیلم مستند نیمه‌بلند «در عمق» عبارتند از: پژوهشگر، مدیر تولید، کارگردان و تهیه‌کننده: کیوان طباطبایی‌صمیمی، فیلمبردار: رضا تیموری، صدابردار: شاهین پورداداشی، محصول مشترک: مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و پژوهشگاه میراث فرهنگی.

انتهای پیام