به گزارش ایسنا،انجمن بازیگران خانه تئاتر در بخش های از بیانیه ای که برای روزگار کرونایی منتشر کرده،آورده است:"بروز پدیده کرونا نه فقط مردم میهن ما، بلکه کل جهان را دچار بزرگترین مصیبت طبیعی معاصر کرد. در این موقعیت، اداره کشور بزرگ ایران درایت و توان ویژه، و البته شکیبایی بزرگی در برابر خواسته‌های بی شمار مصیبت زدگان می‌طلبد، که به نظر می‌رسد در حوزه مدیریت امروز کشور بسیار کمیاب است."
انجمن بازیگران خانه تآتر در این بیانیه اعلام کرده است که قصد گلایه ندارد و "بلکه هدفش نورافکندن به  قشر فراموش شده هنرمندان تآتر در بحبوبه بلای کرونا است" و در ادامه آورده است:" آنان که همواره ناامنی حرفه‌ای ناسزاواری را گذرانده و در این ایام، به دلیل نوع ویژه حرفه‌شان، حتی از همان آب باریکه ممکن سایر اقشار زحمتکش جامعه هم برخوردار نبوده‌اند.
اواخر فرودین 99 نامه‌ای با امضای 4500 نفر از اهالی تآتر برای وزیر ارشاد ارسال و در آن حداقل خواسته های این خانواده ذکر شد ولی متاسفانه تا این لحظه اغلب درخواست های ناچیز ما بی جواب مانده و فراموش شده است."

این انجمن صنفی با تاکید مجدد بر خواسته هایش نوشته است:"چیزی حدود فقط 3000 هزار بازیگر حرفه ای در تئاتر مشغول فعالیت هستند که از این میان 1200  نفر عضو انجمن بازیگران خانه تئاتر تهران هستند و اگر کل جماعت حرفه ای تئاتر در سراسر ایران را در نظر بگیریم چیزی بالغ بر ده هزار نفر می‌شوند؛ کسانی که به طور عمده معیشتشان از راه تئاتر می‌گذرد؛ هنرمندانی که با وقوع مصیبت کرونا همچون بسیاری از اقشار این سامان، زندگی شان دچار آسیب شدید شده است. 
متاسفانه سازوکار تعریف شده برای حرفه‌های تئاتری چنان نبوده است که امکان برخورداری ایشان از بیمه بیکاری و کمک‌های سازمان یافته در شرایط اضطراری فراهم شود.
بازگشایی نصف و نیمه تماشاخانه‌ها نیز تنها به روشن نگاه داشتن چراغ تئاتر انجامیده، و نه تنها رونقی برای تئاتری جماعت همراه نداشته، بلکه حتا تولید واقعی تئاتر را هم دامن نزده است.
انجمن بازیگران خانه تآتر مکرراً و موکداً خواستار اختصاص بیمه بیکاری برای این قشر شریف، و تامین کمک‌های مناسب اضطراری ایام کرونا، ازجمله وام‌های کم‌بهره جهت حرفه‌های خسارت دیده و کمک‌های بلاعوض، برای خانواده تآتر کشور است."

 در پایان این بیانیه اظهار امیدوای شده است که" مدیران فرهنگی و اقتصادی با درک حال تئاتر و اجابت خواسته‌های ناچیز ما، همچنان باب تعامل و گفتگو را باز نگاه دارند، تا این، پایانی برای نامه‌نگاری و بیانیه نویسی نباشد."
انتهای پیام