• یکشنبه / ۵ تیر ۱۴۰۱ / ۰۰:۱۷
  • دسته‌بندی: تجسمی و موسیقی
  • کد خبر: 1401040502618
  • خبرنگار : 71625

خوشحال هستیم که موسیقی داریم!

خوشحال هستیم که موسیقی داریم!

یادداشت ـ خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)

فاضل جمشیدی ـ مدرس آواز و جامعه شناسی

«شرم دارم از اینکه می‌نویسم! که چرا من ایرانی به اصطلاح دهه‌ها کار اجرایی کرده در عرصه فرهنگ و هنر و موسیقی، هر چه از به اصطلاح کانال‌های ماهواره‌ای می‌شنوم و می‌بینم یکی از یکی بی‌حساب و کتاب‌تر، ول‌تر، شلخته‌تر و دارای هجوم بی‌سابقه به ذهن، روح و گوش مردم در سراسر جهان، به خصوص در منطقه ما ایرانی‌ها است که ظاهرا در محدودیت هستیم و عمیقا «رها» و بی‌دغدغه!

به سراغ شبکه‌های رادیویی داخلی به ویژه نوع «آوا»یی آن و پس از آن «جوان» و «پیام» صبا و ... رفتم و دیدم که همان وضعیت را با اشعار مودبانه‌تر، متین‌تر، کنترل‌شده‌تر و تصویب شده‌تر دارد. تنها واژه‌ها از زمین تا آسمان متفاوت است ولی همان فضا، ملودی‌ها، بی‌توجهی و رهایی از هر قید و بندی حاکم است!

واقعا کجای کاریم؟ آه بر ما چه گذشت؟ قبل از انقلاب، دوران انقلاب، پس از آن و چه سال‌هایی، افراط و تفریط‌ها در بخش سنتی موسیقی‌مان و بعدها چرخش‌های وحشتناک بی‌دلیل در اصلی‌ترین مرکز موسیقی در صدا و سیما و گرداندن فرمان به سوی آنجایی که همان ناکجاآباد ماهواره‌های امروزی است موجب آنچه که امروز هست، شد.

و ما نشسته‌ایم، همه از مسئول، هنرمند نهاد مدنی و مردم هر چه را می‌شنویم موسیقی می‌نامیم و خوشحال هستیم که موسیقی داریم!»

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۴۰۱-۰۴-۰۵ ۲۲:۲۷

استاد معظم و هنرمند گرامی جناب آقای فاضل جمشیدی. باید به استحضارتان برسانم آنچه شما از آن شکوه دارید از پایه و اساس موسیقی نیست. سرو صداست. شما نمی توانید گلاب را به خوش بو و بد بو تقسیم کنید. آنچه که بد بوست گلاب نیست. وقتی دیوان شعرای ده قرن پیش را جلو می کشید و فله ای از داخل آن شعر در می آورید. موسیقی شما یک موسیقی خشک است چون اکثر دوستان بلد نیستند. بوی جوی مولیان را که روح اله خالقی ساخته از دو خواننده با طیف صدایی مختلف استفاده کرده و لطافت شعر را با آهنگ آمیخته طوری که هیچکس نمی تواند بهتر از اجرای اصلی بازخوانی کند.