به گزارش ایسنا، در زمانی که قبولی در دانشگاه و نشستن سر کلاس دانشگاه‌های تراز اول کشور آرزوی هر جوانی بود حدود چهار هزار جوان، دانشگاهی که به سختی در بهترین رشته‌های آن قبول شده بودند را رها کردند و به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شتافتند. اینک در روز دانشجو به مرور بخشی از زندگی نامه و وصیت شهدای دانشجو می پردازیم

حسین الماسی/این کشته شدن‌ها یک نوع باختن نیست

حسین الماسی روز دوازدهم مرداد ماه ۱۳۴۰ در شهر کاشان متولد شد. چون روز تولدش مصادف با اربعین حسینی بود نام او را  «حسین» گذاشتند. هنوز هفت سالش تمام نشده بود که نماز خواندن را شروع کرد. از همان دوره ابتدایی استعداد سرشار خود را  نشان می‌داد در هر سه مقطع تحصیلی جزو دانش آموزان درس خوان مدرسه شان بود همزمان در مجالس عزاداری حضوری پر شور داشت صوت خیلی زیبایی داشت بطوری که در زمان قرائت قرآن احساس معنویت خاصی به شنوندگان دست می داد.

جلسات بسیاری برای آموزش قرآن برپا می‌کرد و در سواد آموزی برای بی‌سوادها نیز فعالیت می‌کرد. در سال‌های آخر دبیرستان حضور فعالی در برپایی تظاهرات علیه رژیم پهلوی داشت. او دانشجوی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران بود که سال ۱۳۶۰ در ارتفاعات نوسود پاوه به شهادت رسید.

وی در بخشی از وصیت‌نامه خود نوشته است: «قبل از هرچیز باید بگویم که کشته شدن من و هزاران جوان مسلمان دیگر فقط به جرم اعتقاد به وحدانیت خدا و رسالت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشد و بدانید که این کشته شدن‌ها یک نوع باختن نیست. بلکه یک فوز عظیم است که خدا هرکدام از بندگانش را که شایستة این فوز بداند او را به این نعمت بزرگ مفتخر می‌سازد.»

ایرج ایزدپناه/ نخستین خبرنگار شهید روزنامه اطلاعات

ایرج ایزدپناه فرزند حسین روز سوم اردیبهشت ۱۳۵۵ در شهرستان کرمان متولد شد و به همراه خانواده‌اش وارد تهران شد. ایرج ایزدپناه از همان کودکی و حتی قبل از مدرسه، علاقه فراوان به خواندن نماز و قرآن داشت و بخاطر علاقه به نماز همراه پدرش در نماز جماعت شرکت می‌کرد. اگر به نماز جماعت  دیر می‌رسیدند بسیار ناراحت و اندوهگین می‌شد و یک مدتی در حدود دو الی سه ساعت با کسی صحبت نمی ‌کرد و بعد از آن به شرایط عادی باز می‌گشت.

او با توجه به علاقه فراوان به درس در سال ۱۳۵۶، در رشته فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی تهران قبول شد و با حفظ روحیه و منش مردان خدا و حضور در جبهه‌های جنگ  تا سال سوم دانشگاه  ادامه تحصیل داد و به عضویت سپاه درآمد. ایرج نخستین خبرنگار شهید روزنامه اطلاعات که در تاریخ هجدهم دی ماه ۱۳۵۹ در جبهه «هویزه» به شهادت رسید.

حبیب برادران توکلی/«می‌خواهم در جایی شهید شوم که جسدم به دست کسی نیفتد»

حبیب برادران توکلی در  روز اول مرداد سال ۱۳۳۸ در تهران  متولد شد. حبیب به قدری باهوش بود که در پنج سالگی اسمش را در دبستان ذوقی نوشتند. از  ۹ سالگی روزه گرفتن را شروع کرد. روزه‌اش را از اذان صبح تا اذان مغرب به صورت کامل می‌گرفت. هر چه اصرار می‌کردند که تو بچه هستی و روزه گرفتن برای تو واجب نیست یا حداقل تا اذان ظهر روزه بگیر قبول نمی‌کرد. او ۱۴ ساله بوده که با مجله مکتب اسلام آشنا شد. دوران دبیرستان را در مدرسه ملی دکتر هشترودیان به پایان رساند. از سال چهارم دبیرستان شروع به خواندن زبان عربی کرد. به ورزش‌های کاراته و کوهنوردی علاقه داشت.

از آن زمان سینما رفتن را برای خود ممنوع کرده بود؛ چون معتقد بود که فیلمهای سینما مبتذل هستند در سال ۱۳۵۶ در کنکور سراسری (با رتبه عالی) پذیرفته شده و در رشته پزشکی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد. مادر شهید مفقود «حبیب برادران توکلی» روایت می‌کند: «پسرم در وصیت نامه‌اش نوشته بود «می‌خواهم در جایی شهید شوم که جسدم به دست کسی نیفتد» او به آرزویش رسید و حالا سال‌هاست که چشم انتظار آمدنش هستم.»

ورود شهید براداران توکلی به رشته پزشکی دانشگاه تهران با عضویت وی در کانون مطالعات اسلامی همراه شد و بعد در تسخیر لانه جاسوسی به یاری دانشجویان شتافت. با شروع جنگ دغدغه حضور در جبهه آرامش را از او ربود و در سوسنگرد حضور یافت، مدت کمی از حضورش نگذشته بود که در آبان ماه سال ۵۹ به دنبال حمله رژیم بعثی  مفقود الجسد شد.

انتهای پیام