يك عضو انجمن حمايت از حقوق كودك، از نبود نهاد شوراي عالي كودك در ايران كه با عضويت سازمان‌هاي مختلف مرتبط با كودك در آن، نيازهاي كودكان همه جانبه ديده شود، گله كرد. به گزارش خبرنگار حقوقي خبرگزاري دانشجويان ايران، مسعوده مشايخ، مدير انجمن دفاع از حقوق كودكان در ميزگرد «حادثه پاكدشت و حقوق شهروندي» كه در ايسنا برگزار شد، با اشاره به بازديدي كه توسط اين انجمن از منطقه‌ي پاكدشت صورت گرفته، قانون اساسي را «ميثاق جامعه» معرفي كرد و گفت: بند 6 اصل 2 قانون اساسي بر آزادي توام با مسووليت انسان در پيشگاه خداوند و رسيدن به كرامت والاي انساني تاكيد مي‌كند لذا براي رسيدن به چنين امري، انسان بايد علم و دانش داشته باشد و سوال اين جاست كه چه كسي بايد اين علم و آگاهي را به افراد فقير بدهد؟ زماني كه ما اذعان داريم كه مردم منطقه‌ي پاكدشت به لحاظ فرهنگي و مالي فقيرند، مسووليت بيشتري متوجه ماست. وي با اشاره به اهالي دو دسته‌ي افغاني و مهاجر در پاكدشت افزود: در همه‌ي جا دنيا زماني كه فردي بدون اجازه وارد سرزميني مي‌شود نيروهاي آن كشور براي عدم ورود آنان به پايتخت، مانع ايجاد مي‌كنند بنابراين سوال اين جاست كه چه كسي بايد جلوي ورود آنان به پايتخت ايران را بگيرد و اين افراد چطور از طريق مرز به ايران آمده و خود را به پايتخت مي‌رسانند؟ در حالي كه در همه‌ي دنيا افراد بيگانه تا زماني كه مجوز داشتن آنان ثابت شود در محل زندگي‌شان زير نظر گرفته مي‌شوند. مشايخ تصريح كرد: اين گناه ماست كه به خانواده‌هاي افغاني ياد نداده‌ايم كه حقوقشان براي زندگي در ايران چيست لذا نتيجه، ازدواج‌هاي ناموفق و به وجود آمدن بچه‌هاي بي‌هويتي است كه هر چند ايراني محسوب نمي‌شوند اما وقايعي كه در آينده براي آنان رخ مي‌دهد گريبان ما را مي‌گيرد. وجود اين افراد ممكن است خطراتي براي ما داشته باشد و جامعه بايد به تمام مسائل آنها رسيدگي كنند تا حوادثي مثل خاتون آباد و پاكدشت به وجود نيايد. وي متذكر شد: ما در انجمن دفاع از حقوق كودكان به رفتارهايي از سوي خانواده بر مي‌بريم كه فقر اقتصادي نيز ندارند لذا بايد توجه كنيم كه ناهنجاري‌ها در خانواده‌هاي فقير سريع خودنمايي مي‌كند در حالي كه درخانواده‌هايي با موقعيت مالي خوب، ناهنجاري‌ها بسته و پنهان است. طي آمارهايي كه در انجمن گرد آوري شده، 80 درصد كودك آزاري‌ها در خانه‌ها و توسط افراد و خانواده صورت مي‌گيرد. مشايخ ادامه داد: آن‌هايي كه كمتر بچه‌دار مي‌شوند، والديني مسوول و تحصيل كرده‌اند، به آينده‌ي فرزندشان توجه مي‌كنند و مي‌سنجند كه آيا مي‌توانند خوشبختي او را تامين كند يا نه اما خانواده‌هايي كه دچار فقر اقتصادي و فرهنگي‌اند، داشتن تعداد زياد فرزندان لازمه‌ي زندگي‌شان است، بنابراين اگر در حال حاضر كنترل جمعيت صورت مي‌گيرد بايد چشم انداز آينده و چگونگي تربيت بچه‌ها نيز مورد توجه قرار بگيرد. مدير انجمن دفاع از حقوق كودكان در ادامه با اشاره به جريان مرگ يك كودك 4 ساله‌ي سياهپوست انگليسي در اثر شكنجه‌هاي يكي از بستگاني كه نزد وي زندگي مي‌كرد، افزود: زماني كه جامعه‌ي انگلستان متوجه‌ي اين قضيه شد به عزم ملي براي مقابله با كودك آزادي اقدام كرد و در اين امر پليس، دادگستري، وزارت آموزش و پرورش و بهداشت، وزارت كشور و حتي وزارت امور خارجه نيز به عزم ملي روي آوردند. زماني كه علت حضور وزارت امور خارجه در اين جريان را جويا شديم به ما گفتند كه بسياري از زنان و دختران انگليسي با خارجي‌ها و به ويژه با مردان مسلمان ازدواج مي‌كنند و در صورت جدايي اين زوج‌ها، طبق قانون اسلام مرد حفاظت فرزند را به عهده داشته و مي‌تواند او را به كشوري ديگر ببرد بنابراين هيچ نهادي جز وزارت امور خارجه نمي‌تواند به غم و آلام روحي زن انگليسي رسيدگي كند. در حالي در جامعه‌ي ما نوعي بي‌تفاوتي به مسائل ايجاد شده است و جامعه توجهي ندارد به اين كه چه اتفاقي در پاكدشت رخ داده است كه ما بايد فكري به بي‌تفاوتي جامعه كنيم. مشايخ اظهار داشت: ما در حال حاضر وزارت رفاه اجتماعي داريم، آيا فقط صرف وجود يك سازمان با بودجه‌ي زياد و با گرفتن ماليات از مردم مي‌توانند باز خوردي داشته باشند؟‌ وي گفت: توجه داشته باشيم كه ما هنوز نسل دوم كودكان خياباني را نداريم. با توجه به سن بچه‌هاي خياباني 3 سال ديگر فرزندان اين‌ها به دنيا مي‌آيند و آن زمان، براي جلوگيري از گسترش پديده‌ي كودكان خياباني دير است. به گزارش ايسنا در اين نشست همچنين، عضو انجمن حمايت از حقوق كودكان در تشريح بازديد اين انجمن از منطقه‌ي پاكدشت با تاكيد بر بي پناهي مردم اين منطقه و عدم حمايت از آنها گفت: شكل ساخت خانه‌هاي اين منطقه‌ي حاشين نشين نشان از فقر دارد و برخي از اهالي به مهاجر بودن‌شان اذعان داشته‌اند اما اين دلايل توجيهي براي بي توجهي مسوولان به حقوق شهروندان نيست. ارشد ادامه داد: اعضاي انجمن طي اين بازديد در مراسم تشييع جنازه‌ي «احسان زارع» شركت كردند و مردمي كه در اين مراسم حضور داشتند افراد سالم بوده و اظهارات آنها حاكي از باهوش بودن بچه‌هاي قرباني بود. نكته‌ي قابل توجه در اين بازديد اين است كه هيچ جاي فرهنگي و تفريحي در اين منطقه وجود نداشت، كوره‌هاي آجرپزي متروك به كنار خانه‌هاي مسكوني واقع شده و در كنار ديوار مدرسه‌اي كه بچه‌ها در آن درس مي‌خواندند يك گودال به عمق 15 متر وجود داشت كه همگي مي‌تواند مكان مناسبي براي وقوع جرم باشد. وي افزود: خانواده‌هاي قربانيان با دست و جيب خالي در استان‌هايي مثل اصفهان، سيستان و بلوچستان و كرمانشاه گشته بودند و همگي مي‌گفتند كه موضوع مفقود شدن فرزندانشان را اعلام كرده‌اند اما پيگيري صورت نگرفته و جدي گرفته نشده است. ارشد در ادامه اين سوال را مطرح كرد كه چه كسي وثيقه‌ي 100 ميليون توماني را براي محمد بيجه فراهم و او را آزاد كرده است؟ اين مساله‌اي است كه بايد روشن شود. وي همچنين عنوان كرد كه بايد موضوع سوزاندن جسد بچه‌هاي پاكدشتي به دليل وجود احتمال قاچاق اعضاي بدن بررسي شود. اين عضو انجمن حمايت از حقوق كودك ادامه داد: به نظر مي‌رسد مردم محرم نيستند در حالي كه در همان ابتداي مفقود شدن بچه‌ها، اطلاعات بايد در اختيار مردم قرار گرفته و به اذهان عمومي آگاهي داده مي‌شد در حالي كه خود مردم با گچ روي ديوار نوشته‌اند «اين جا آدم خوار دارد» و با اين كار اطلاع رساني كرده‌اند و اين نشان مي‌دهد كه خانواده‌ها به مفقود شدن بچه‌هايشان حساس بوده و مي‌دانستند كه موضوع مشكوك است. وي گلايه كرد كه در ايران نهاد شوراي عالي كودك نداريم تا با عضويت سازمان‌هاي مختلف مرتبط با كودك در آن، همه جانبه ديدن نيازهاي كودكان در آن نهاد صورت بگيرد. اين مددكار اجتماعي، ايجاد نهادهاي آموزشي در سطح محله، پيگيري وضعيت كودكاني كه تحصيل را رها كرده‌اند و بازگرداندن آن ها به مدرسه، انجام اقدامات براي زدودن آلام و وحشت بچه‌هاي پاكدشتي و خانواده‌ها آنان را براي جلوگيري از تكرار اين گونه وقايع موثر دانست. ادامه دارد...