شيرين عبادي، از مسوولان خواست در رسيدگي به پرونده‌ي پاكدشت، به موضوع قاچاق اعضاي بدن نيز توجه كنند و پرونده را از اين حيث مورد بررسي قرار دهند. به گزارش خبرنگار حقوقي خبرگزاري دانشجويان ايران، شيرين عبادي كه در ميزگرد «حادثه پاكدشت و حقوق شهروندي» در ايسنا حضور يافته بود، درباره‌ي دلايل وقوع اين حادثه گفت: حادثه پاكدشت در فاصله 12 كيلومتري پايتخت كشور اتفاق افتاده است، كشور ثروتمندي هستيم، به چه مناسبت مسوولان تاكنون رسيدگي نكرده‏اند؟ اين شرم‏آور است كه در 12 كيلومتري تهران چنين اتفاقي بيفتد. وي با بيان اينكه ما احتياج به نزاع نداريم، خطاب به مسوولان كشور گفت كه برخي از بودجه‌ها را كم كنيد و به مردم برسيد. عبادي با بيان اينكه در اين حادثه در كشف جرم سهل‏انگاري شده است، افزود: ماموران دولتي كه وظيفه‏شان كشف جرم است بعد از اين همه جرايمي كه اتفاق افتاده كجا بودند؟ چگونه است برخي از روزنامه‌ها را مي‏بندند مبادا يك جمله ناباب گفته شود اما اين همه جرم اتفاق مي‏افتد و كسي پي‏گير نمي‏شود؟ وي ادامه داد: چگونه است كه براي نوشتن يك كتاب تمام زندگي يك شخص بايد كاويده شود اما وقتي كه متهمي براي يك چنين جرم بزرگي دستگير مي‏شود، خيلي راحت مي‏گويند دلايل نبود. همان‌گونه كه در مسايل سياسي و روزنامه‏نگاري دلايل را جمع‏آوري مي‏كنند چرا در اينجا جمع‏آوري نمي‏كنند؟ بنابراين نبايد عنوان شود كه براي پيگيري «ما نيرو كم داريم». عبادي خاطرنشان كرد: ايجاد امنيت مهم‏ترين وظيفه هر حكومتي است؛ اينكه فرزند شهروند سالم به مدرسه برود و برگردد حداقل امنيت است. اين وكيل دادگستري با تاكيد بر اينكه «مجازات مجرم راه‏حل كاهش جرم نيست» افزود: اگر قرار بود با صرف انجام مجازات، جرمي اتفاق نيفتد، تاكنون جهان بايد تبديل به بهشت مي‏شد و اين حاكي از اين است كه مجازات از وقوع جرم پيش‏گيري نمي‏كند. وي با ابراز تاسف از وقوع حادثه پاكدشت در تشريح ابعاد شخصيتي و خانواده‌ي «محمد بيجه» گفت: بيجه كودكي است از خانواده بسيار فقير كه در اثر فقر مالي نيمكت مدرسه را رها مي‏كند و براي كسب لقمه‏اي نان به كوره پس كوره‏ها مي‏رود تا بتواند قوت لايموتي براي خود و خانواده‏اش فراهم كند، اين كودك نگون‏بخت در يك روز سياه گرفتار اهريمن مي‏شود كه با سنگ به او حمله مي‏كند و به او تجاوز مي‏كند و اين كودك بي‏پناه كه كسي را نداشته است با او درد دل كند تمام غصه‏هاي را در خود فرو مي‏دهد تا آنجا كه ديوي مي‏شود و به جان كودكان مي‏افتد آن‌چنان كه ديگران به جان او افتاده بودند. اين حقوقدان با اشاره به الحاق ايران به كنوانسيون حقوق كودك، اظهار داشت: با توجه به اين الحاق ما پذيرفته‏ايم كه اولويت در برنامه‏ريزي كلان كشور با كودكان است؛ براي اينكه اگر امروز سرمايه‏گذاري نكنيم فردا زيان بيشتري متوجه كشور ما خواهد شد. وي با انتقاد از بي‏توجهي برخي از مسوولان به پديده كودكان خياباني عنوان كرد: اين كودكان به اين دليل در خيابان‏اند كه براي ادامه تحصيل، قدرت مالي ندارند و سعي مي‏كنند پولي به دست بياورند كه يا به مادر بيمارشان، يا به پدر معتاد و يا به صاحب خانه‏ي بي‏انصافشان بدهند. عبادي تصريح كرد: طبق آمار، متخصصان اعلام كرده‏اند 95 درصد كودكان خياباني مورد تجاوز جنسي قرار مي‏گيرند يعني تجاوز جنسي و بيجه شدن كوچك‏ترين خطري است كه كودكان خياباني را تهديد مي‏كند. اين كودكان گناهي ندارند جز اينكه در خانواده‏اي فقير به دنيا آمده‏اند و طعمه قاچاقچيان و جنايتكاران جنسي مي‏شوند. اين حقوقدان با بيان اينكه طبق پيشنهاد انجمن حمايت از حقوق كودك، آموزش و پرورش بايد كودكان خياباني را شناسايي و در قبال تحصيل به آنها مستمري بدهد، اظهار داشت: اگر منابع مالي كشور در راه درست هزينه شود و جلوي ريخت و پاش‏هاي هميشگي گرفته شود، ظرف مدت كوتاهي پديده كودكان خياباني ريشه‏كن مي‏شود و مي‏توانيم از شرم بودن مناطقي مثل پاكدشت و خاتون آباد در 12 كيلومتري پايتخت رهايي يابيم؛ مهم اين است كه بخواهيم اين مشكل حل شود. وي يادآور شد كه وقتي ما در ازاي تحصيل به كودكان خياباني كه عمدتا به علت فقر اقتصادي نيمكت مدرسه را ترك مي‌كنند، مستمري بپردازيم، خانواده‌ي فقير او نيز به خاطر دريافت همان مستمري تبديل به حامي او براي تحصيل مي‌شود و ما از اين طريق مي‌توانيم پديده‌ي كودكان خياباني و تبعات فرهنگي ناشي از آن را كنترل كنيم. عبادي در ادامه در پاسخ به اين سوال كه مسوولان براي قربانيان زنده‌ي حادثه پاكدشت چه اقداماتي بايد انجام دهند تا آنها در آينده تبديل به محمد بيجه‏ها نشوند، گفت: كودكاني كه مورد تهاجم بيجه قرار گرفته و توانسته‏اند زنده بمانند مسلما دچار آسيب‏هاي جدي رواني و جسمي شده‏اند و احتياج به روان درمان دارند و قطعا ساكنان آن منطقه در آن حد از قدرت اقتصادي نيستند كه بتوانند چنين امكاناتي براي كودكان آسيب ديده خود فراهم كنند. بنابراين اولين وظيفه حكومت فراهم كردن اين امكان و درمان بيماري رواني و جسمي قربانيان زنده اين حادثه است. اين وكيل دادگستري يادآور شد: پاكدشت، خاتون آباد و قيام دشت از مناطق جرم‏خيزند و بايد از جهت تاسيسات شهرسازي و ايجاد مراكز مشاوره مورد توجه قرار گيرند؛ به علاوه بايد قربانيان زنده اين حادثه شناسايي و پي‏گيري شوند آيا به مدرسه مي‏روند يا خير و در صورت ترك تحصيل امكان ادامه تحصيل آنها را فراهم كنند. وي درباره‌ي اظهارات فرمانده انتظامي منطقه پاكدشت مبني بر اينكه «مفقوديت جرم نيست» مندرج در گزارش معاون امنيتي وزارت كشور، اظهار داشت: خدا كند اين خبر درست نباشد ولي اگر باشد واي بر مملكتي كه مسوول نيروي انتظامي آن بگويد مفقود شدن جرم نيست؛ آيا اگر فرزند خود اين فرد گم مي‏شد حاضر بود چنين حرفي بزند؟ لذا وقتي عنوان مي‏كنيم در كشف جرايم عادي ضعيف عمل مي‏كنيم يعني همين. عبادي با اشاره به تعارض فقر اقتصادي خانواده بيجه با موضوع به همراه داشتن تراول چك در دست برادر كوچك بيجه، گفت: علاوه بر اين وسايلي مثل سيانور در دست بيجه و تعداد قتل‏هايي كه پشت سر هم اتفاق مي‏افتاده است و اين حرف كليشه‏اي بيجه كه «من از كشتن بچه‏ها لذت مي‏بردم» نبايد ما را به اين فكر بيندازد كه ممكن است در وراي آنچه در روزنامه‏ها مي‏خوانيم، يك جنايت هولناك يا باند برنامه‏ريزي شده قاچاق اعضاي بدن در حادثه پاكدشت وجود داشته باشد؟ از مسوولان ذيربط استدعا دارم كه نسبت به اين مساله تحقيقات بيشتري انجام دهند. عبادي گفت: امروزه متاسفانه قاچاق اعضاي بدن در جهان افزايش يافته است و سوال اين است كه آيا ضرورت دارد در اين ارتباط نيز تحقيقاتي براي كشف جرم صورت گيرد؟ چرا كسي اين موضوع را بررسي نمي‌كند كه در دستان برادر كوچك بيجه تراول چك بوده است آن هم با توجه به فقر اقتصادي خانواده‌ي بيجه؟ آيا نبايد بررسي شود كه چرا بيجه بنا به گفته‌ي يكي از مسوولان انتظامي تنها به چند تن از قربانيان تجاوز كرده و نه همه‌ي آنها؟ چگونه است كه بيجه به اين راحتي تمام سرنخ‌ها را مي‌دهد؟ آيا ما در اين پرونده صورت مساله را ساده كرده‌ايم؟ وي در ادامه با تاكيد مجدد بر افزايش قاچاق اعضاي بدن در جهان، خطاب به مسوولان گفت: با توجه به قرائن موجود در خانواده‌ي بيجه، لطف كنيد نسبت به اين مساله با حساسيت و ديد كارشناسي تحقيقات خود را كامل كنيد. اين حقوقدان با طرح اين سوال كه كميسارياي عالي پناهندگان در ايران بايد پاسخ دهد كه در اين حادثه چه كرده و كجا بوده است، اظهار داشت: زندگي افاغنه در ايران حتي بدون مجوز امري انكارناپذير است؛ متاسفانه برخي از اين مهاجران در شرايطي زندگي مي‏كنند كه حتي جرات نكرده‏اند بگويند فرزندشان ناپديد شده است. آيا كميسياري عالي پناهندگان نبايد به اين مساله رسيدگي كند؟ ما از مراجع بين‏المللي گله بيشتري داريم، وظيفه كميسياري عالي پناهندگان فقط پشت ميز نشستن و شركت در ميزگردها نيست بلكه رفتن به مناطقي است كه افاغنه در آن زندگي مي‏كنند. ادامه دارد...