خسرو شايگان، پيشكسوت دوبله، يكشنبه (20 اسفند ماه) دارفاني را وداع گفت. سه تن از سه نسل دوبله‌ ايران به بيان نظراتي درخصوص آن هنرمند فقيد پرداختند.

محمود قنبري مدير دوبلاژ از عشق مرحوم شايگان به دوبله مي‌گويد. مهين شعشعاني، سرپرست گفتار، نيز معتقد است كه فقدان اين مرحوم لطمه زيادي به دوبله مي‌زند. مهرداد رييسي نيز از احترامي كه شادروان شايگان براي جوانان قايل بود،سخن مي‌گويد.

به گزارش خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،‌ محمود قنبري، سرپرست گفتار و رييس پيشين انجمن گويندگان مي‌گويد: خسرو شايگان به كارش عشق مي‌ورزيد و به كيفيت آثاري كه دوبله مي‌كرد يا در آن گويندگي مي‌كرد، اهميت زياد مي‌داد. او همچنين چندين سال رييس انجمن گويندگان بود و از نسل قديمي دوبله‌ي ايران به شمار مي‌آمد.

وي مي‌افزايد: شايگان روحيه بسيار بالايي داشت و به همين علت توانست چندين سال با بيماري مبارزه كند.

بر همين اساس، مهين شعشعاني از مديران زن دوبلاژ نيز معتقد است كه نبود خسرو شايگان لطمه‌ي زيادي به دوبلاژ مي‌زند و با وجود آنكه پسر او، عليرضا شايگان وعروسش، مريم نوري درخشان، در عرصه‌ي دوبله فعال هستند، ولي هيچ‌كس نمي‌تواند فقدان خسرو شايگان را پر كند.

اين سرپرست گفتار اضافه مي‌كند: خسرو شايگان مدير دوبلاژ بسيار خوب و دقيقي بود و در زمان فعاليت خود از سرپرستان گفتار و گويندگان پر كار به شمار مي‌رفت و صداي بم خاصي داشت.

مهرداد رييسي، رييس انجمن گويندگان جوان تهران هم از مرحوم شايگان به عنوان يكي از حاميان پيشكسوت مجموعه‌ي جوان دوبله ياد ‌مي‌كند و مي‌افزايد: آقاي شايگان از معدود پيشكسوتاني بود كه به جوانان احترام زيادي مي‌گذاشت و در جلسه‌اي كه در خدمتشان بوديم، ما را از الطاف خود بي‌نصيب نگذاشت.

وي اضافه مي‌كند: آقاي شايگان در بين دوبلورها يك استاد مسلم بود و مثل صداي او را در دوبله نداشته و نداريم. هنگام بيماري و حتي اكنون كه در بين ما نيستند، فقدان صدا و هنر زيباي ايشان در دوبله حس مي‌شود. از نظر اخلاقي نيز آقاي شايگان، يك مرد واقعي بود.

انتهاي پيام